Meerdaagse pelgrimswandeling, 

Dag 1, 24 maart 2021 Rondwandeling Groningen

Altijd fijn om weer in Groningen te zijn. Het is hier dat ik op de middelbare school heb gezeten. Het is hier dat ik heb gefeest en gestudeerd. Over het uitgaansleven en het academie-leven kan ik dan ook veel vertellen.
Wat ik niet wist was dat Groningen al eeuwen lang aantoonbaar een eigenwijze stad met lef is. Zo heeft het ooit niet willen wachten tot zij stadsrechten kreeg, zij heeft zichzelf stadsrechten toebedeelt.

Er gaat niets boven Groningen, de komende dagen gaan wij daar een aantal etappes van het Jacobspad lopen. We hebben er zin in, het is zo lang onmogelijk gebleken om met elkaar op stap te gaan. Door vele aanpassingen te doen, rekening houdend met de geldende Corona-regels, is het dit keer gelukt. We gaan op stap.

In twee groepjes ontvang ik de deelnemers bij het station, onder het toeziend oog van (het peerd van) Ome Loeks. 

Elk groepje gaat gewapend met de routebeschrijving en enige achtergrondinfo zelfstandig op stap. Onderweg lopen wij onder meer langs het Hoge der A, de plek waar ik jaren heb gewoond. De plek waar nu schepen van de bruine vloot de A opsieren. 

Natuurlijk houden wij ook even halt bij d’Ole Grieze, de naam die de Martinitoren door de Groningers liefkozend is gegeven. 

De bouw van de Martinitoren had een doel. Aan (de bisschop van) Utrecht wilde zij tonen dat zij minimaal dezelfde macht en status had. Beetje jammer dat de bouwers zich een enkele meter vergist hebben. De Dom van Utrecht is nog steeds net iets hoger…., wij malen er niet om, dit plaatje is ons mooi genoeg.  

De avond van dag 1: Levend erfgoed

Ons 1e avondmaal van de 5-daagse reis door het hogeland van Groningen past bij deze omgeving. Wij eten poffert…

Poffert is een Gronings streekgerecht. Het recept is voor het eerst beschreven in een eeuwenoud kookboek uit de Menkemaborg in Uithuizen.
Vooral in de winter wordt het hier als hoofdgerecht gegeten.
Het word gemaakt van deeg dat iets weg heeft van pannenkoekenbeslag. Nadat het lang gerrezen heeft wordt het in een pofferttrommel gaar gebakken.
Je eet vervolgens met gesmolten roomboter en bruine suiker.
Niemand uit de groep heeft het eerder gegeten. Een nieuwe ervaring, een smakelijk begin van een verkenning van deze regio.

Dag 2: 25 maart 2021 Jacobspad: Uithuizen – Wirdum

Ontbijt op de eigen kamer.
Maar wel met Sûkerbôle.
Een goed begin van de dag.

 

Bij de Jacobuskerk in Uithuizen starten wij vandaag met het lopen van het Jacobspad.
In de tuin van deze kerk staat een beeld dat verwijst naar Santiago de Compostella. 

De tekst is inspirerend:
‘Pelgrim
Je verlangen is groot
Je weg is lang
Je bent gedragen
Je bent geborgen.
Vraag’  

Het is hier dat wij onze eerste stempel vinden…

In de Jacobuskerk staat symbolisch (?) een ladder naast de heilige Jacobus. We zien het als opstapje, als Stairway to heaven.

Het weidse land waar wij doorheen lopen geeft ruimte voor verstilling en regelmatig ook voor mooie gesprekken.

Fijn dat de route goed is uitgepijld. De stickers leiden ons steeds verder naar het zuiden.

De route loopt langs diverse Jacobskerken. En tot onze verrassing blijken die allemaal open, overal ligt een stempel een aantal hebben zelfs koffie en een toilet. 

Het etappedrankje drinken wij geheel passend bij de Corona-regels buiten bij onze b en b. Best fris, maar fijn om dat op deze manier weer samen te kunnen doen.

Dag 3: 26 maart 2021 Jacobspad Wirdum – Ten Boer

 Door dorpjes met namen als Garrelsweer, Wittewierum en Woltersum vervolgen wij vandaag in een goede cadans de pelgrimsroute.

De kern van elk van deze dorpen wordt gevormd door een wierde mat daarop een oud-Groningse kerk. De deur van de kerken is open. Een toilet, koffie en een stempel wachten op ons bezoek. Deze kerken vormen de pleisterplaatsen op onze weg.

Het weidse landschap, de zon, de wind, de Hollandse luchten en het gezelschap doen de rest.

Een dag waarin wij wandelen en stap voor stap onthaasten. Een dag waarop wij de zon mooi onder zien gaan.

Dag 4: 27 maart 2021 Schiermonnikoog

Vandaag lopen wij door de kwelders en over het brede strand van Schiermonnikoog. Omdat het nog geen broedseizoen is, dat start hier op 15 april, kunnen wij doelloos dwalen door een gebied dat wel iets heeft van de Serengeti.

De route die wij lopen is te nat voor onze schoenen. Een deel van de groep springt over (in) de poelen. Ik loop met een ander deel verder, in de hoop dat wij een droger stukje vinden.

Met hulp van Wouter worden wij naar de overkant genavigeerd. Leuk dit teamwork, het voelt als een soort survival. Uiteindelijk vinden wij de opening naar het strand.

De 4 kilometer die volgen is elk van ons één met de elementen en met zijn of haar eigen gedachten. Het stormt, we hebben de volle wind tegen. 

Bijoznder om te ervaren hoe snel het weer hier kan omslaan. Het ene moment is dit mijn uitzicht

en het volgende moment zie ik dit…….

Achter de duinen vinden wij enige beschutting. Na een korte hagelbui gaan wij weer verder. Niet veel laten vindt een deel van ons, waaronder Alice, het Jacobspad. 

Het is rustig in het dorp Schiermonnikoog. Dat zal zeker mede komen door de storm. Het dorp is er niet minder mooi om, we lopen hier elk ons eigen rondje. 

Dag 5: 28 maart 2021 Ten Boer – Groningen

Vannacht is de klok een uur vooruit gegaan. Het is zomertijd, aan de temperatuur is het nog niet helemaal te merken. Bij het krieken van de dag gaan wij weer op weg. Klaar voor de laatste etappe van deze reis, klaar om de cirkel rond te maken. 

Wij starten in Ten Boer. Onderweg worden wij erop gewezen dat als wij nog ‘even’ doorlopen ook Santiago haalbaar is. 

De voorspellingen beloofden ons voor vandaag een bewolke dag. Onze schaduwen wijzen op de zon. 

Bijzonder is het om te ervaren dat op de begraafplaats van een van de kerkjes een horeca-gelegenheid open is voor drankjes en hapjes to-go. Tussen de grafstenen, maar op gepaste afstand, genieten wij in de open lucht van een welverdiende horecapauze. 

Bij een ander kerkje is de dienst net afgelopen. De plek van de burgermeester is weer vrij. Boven het altaar hangt de mooie (Corona)tekst: ‘Houd moed, heb lief’. Wouter bekijkt de al voor pasen opgemaakte kansel met aandacht, in diverse kerkjes is dat de plek waar wij een stempel vonden.

We genieten deze laatste dag met volle teugen. De cadans is goed, het is fijn om deze dagen weer met anderen onderweg te kunnen zijn. En als dan ook nog eens de zon volledig doorbreekt, kan het niet meer stuk. Bijzonder dat we juist op dat moment in het bevrijdingsbos lopen.

De tong  van Mick Jagger wacht ons bij he station op. De cirkel is rond, wij zijn waar wij zijn begonnen. 

Onze pelgrimsreis zonder doel sluiten wij daar onder het genot van een drankje vermoeid en stralend af. 
Het was fijn om weer op stap te zijn, zeker met deze mensen, ik noem hun namen: Judith, Marion, Alice, Christina, Elly en Wouter.
Zin om ook een keer mee te lopen? Meerdaagse mogelijkheden vind je hier.

Pin It on Pinterest

Share This