Dag 0, 21 augustus 2022: Een voorproefje van wat komen gaat…

Om alvast in de stemming te komen ben ik de groep vooruit gereisd. Drie dagen gaan wij wandelen in Zuid-Limburg. De vooruitzichten zijn op alle fronten geweldig….

Dag 1: Maandag 22 augustus 2022: Kennismaken met de Craneweijer (ong. 15 km)

Vanuit Kerkrade Is de aankomst bij de abdij verrassend. Een onverwacht paradijsje in een stadse omgeving. Het gebouw is imposant en vol van karakter.
In de binnentuin van de abdij heerst een serene rust, alsof je door het gebouw omarmd wordt, zo beschrijft een van de deelnemers het gevoel dat deze plek bij haar oproept
In die sfeer drinken we koffie met daarbij een goed stuk Limburgse vla. Ontspannen maken wij kennis. Tijdens de eerste wandeling wordt de kennismaking al lopend voorgezet.

 

Wij lopen de Cranenweyer-route. Vroeger was dit een moerasgebied waar kraanvogels fourageerden, vandaar de naam van dit gebied en deze route. Nu ligt er een stuw. Langs een beekje en om het stuwmeer ervaren wij direct de hoogteverschillen van het Limburgse land.

Tijdens het tweede deel van de route maken we kennis met de hoogste trap van Nederland. Vrijwel iedereen loopt in de volle zon en echt vrijwillig alle 508 treden omhoog en vervolgens weer omlaag.

Bij kasteel Strijthagen/artland worden wij verrast met wezensvreemde kunst. Alsof we zo kunnen opstijgen, het brengt de fantasie tot leven.

De vader van een van ons heeft tot de sluiting van de mijnen in de Wilhelminamijn gewerkt. De route leidt ons langs een van de schachten van die mijn. Bijzonder om met elkaar bij het monument ter herinnering aan de mensen de in deze mijn zijn overleden stil te staan. .

Na ongeveer 16 km lopen zijn we weer waar we waren begonnen. De koffie houden we voor gezien. Het etappedrankje is na de warme wandeling verfrissend van aard. Datzelfde geldt voor de verkoelende douche daarna.
Een goed begin!

Aan bet eind van de dag, tijdens het eten, zie ik ontspannen en roodverbrande gezichten. In de ogen lees ik de schoonheid van deze eerste wandeldag. De nacht valt in, de eenvoudige kamers bieden de rust die nodig is.

Dag 2, dinsdag 23 augustus 20212: De abdij en Graaf Saffenberg (ong. 17 km)

Catharina is voorzitter van het gidsengenootschqp van Abdij Rolduc. Eerder leidde ze de koninklijke familie aan de hand van 7 schilderijen rond in de bijna 1000-jarige geschiedenis van deze plek.
Wij horen haar verhalen in de mooiste ruimtes van de abdij.

In de Roccoco-bibliotheek horen wij over de studie van priesters en gymnasiasten. Nog steeds is hier een priesters-opleiding gevestigd.
In de bisschopszaal vertelt zij waarom 1 van de bisschoppen op het schilderij wat zuur oogt. Zijn voorganger heeft het geld opgemaakt. Aan hem om nieuwe inkomsten te genereren, het abdijencomplex is alleen qua onderhoud al een vrij dure ‘onderneming’.

In de Abdijkerk vertelt ze in geuren en kleuren over deze Romaanse kerk en over de kunstenaar die hier liggend op zijn rug op gammele steigers zijn leven heeft gewijdt aan het schilderen van de gewelven.

Tijdens haar verhaal valt mijn oog op de bel. Stiekem droom ik een beetje weg. Als ik die bel toch eens……

 Na de rondleiding genieten wij van een heerlijke kop koffie, Even een rustig overgangsmoment, een prachtige wandeling ligt voor ons.

Rolduc ligt op de grens met Duitsland. Pal achter de abdij lopen wij vandaag na de koffie dit buurland binnen. Via de Graag Saffenbergroute 9/14 km) maken wij kennis met een flink heuvelachtig gebied dat bij de meesten van ons zeer onbekend is.

Na een pittige klim en ditto afdaling haak ik af. Helaas heb ik nog last van  ‘een beperkt wandelvermogen’.

Eugenie begeleidt zoals vooraf al afgesproken was de rest van de wandeling, ik loop in een rustig tempo terug naar de abdij.

De groep loopt verder, door velden en holle wegen..

Op een steen, de steen die ik graag op de foto wilde?, poseren de voorlopers met een grote lach. Ze willen mij voor de gek houden, ik kan de humor zeer waarderen.

Hoogtepunt van de wandeling is de meanderende grensrivier de Worm. Meerdere ijsvogels zien wij hier. En een enorme wormslang ligt te zonnen op het pad.

Wist jij  dat hier een dorp met de naam Finkenrath hier ooit als gevolg van de mijnbouw meters diep in de grond is verdwenen? Het enige wat aan dit dorp herinnert is een monumentale, bekladde steen. Dit is de steen die ik bedoelde, de groep vindt hem erg lelijk, ze negeren hem volledig, een belangrijk stuk historie gaan aan hen voorbij 🙂 
Nieuw voor mij is dat er nog een tweede dorp hier geheel is verdwenen, Nivelstein. De groep wijst mij erop, eerder ben ik hier finaal langs gelopen.

De schaduw doet ons goed, we lopen deze dagen tijdens de zoveelste hittegolf van dit jaar. Blij zijn wij met een plekje uit de zon.

De laatste kilometer lopen wij met het zicht op de abdij door een aardappelveld. De zon op ons hooffd, een rustig tempo, er is geen haast.

Als wij er bijna zijn zien wij deze lieve kapel. Recent is deze nieuw opgebouwd. Het mozaiek geeft een welkom en vrlijk gevoel. 

Bij aankomst bij de abdij laten wij het etappedrankje goed smaken. En in de fontein koelen voeten snel af…
Fijn om tijdens mooie gesprekken de verbinding tussen hele verschillende en toch gelijk gestemde mensen te ervaren. Ik hoor over teleurstellingen/verdriet, liefde, verlangens, keuzes en geluk.
Ik word er warm van……
of ligt dat vooral aan de hoge temperaturen van vandaag?

Dag 3: woensdag 23 augustus 20212: Aankomst in Aken (ong. 6/11 km)

Het is nog vroeg als de ramen van de kamers open gaan. De warmte stroomt binnen (en naar buiten). De zon klimt net boven de abdij. Een mooi begin.
Het wordt warm vandaag, heel warm. De groep splitst zich op in twee delen.
De eerste zes van ons stappen onder leiding van Eugenie in Aachen-West uit de trein. Zij gaan de Lousberg lopend ‘bedwingen’, zij volgen een internationale wandelroute.

Met een wandelroute in de hand lopen zij de Lousberg op. Deze berg ligt midden in de stad Aken, een groene oase van rust in deze bebouwde omgeving.

De Lousberg is ongeveer 230 meter hoog. En fikse klim, vele treden leiden naar de top. 

Vanaf het hoogste punt van de Lousberg ziet deze groep hem voor het eerst: de Dom van Aken, het eindpunt van onze reis. Het uitzicht is wonderschoon (net als Eigenie die hier voor de tweede keer prachtig poseert).

Al lopend dwalen dalen wij onze weg naar beneden., het sfeervolle centrum van Aken bereiken wij via bossen en parken. 

De andere helft, waaronder ikzelf, houdt in de trein de hier verplichte mondkapjes nog wat langer op. Aachen Hauptbahnhoff is hun bestemming. Zij lopen een korte Camini, een pelgrimsroute door het centrum van Aken.
Voor de Dom treffen wij elkaar weer.

Bij de de deur met de duivel-koppen vertel ik de groep het verhaal van Karel de Grote, de duivel en de wolf. De Akenaren sloten om de Dom voor Karel de Grote te bouwen een pact met de duivel. Uiteindelijk waren ze de Duivel te slim af, zij offerden een wolf. De woedende duivel heeft vervolgens zijn sporen in de deur van de Dom achter gelaten. En, de Duivelse duivel heeft als straf de hoge Lousberg gecreeerd.

Lachend vraagt de bezitter van een bloedende knie of ik dit verhaal niet eerder had kunnen vertellen. Hij is vanmorgen flink gevallen op die duivelse Lousberg. Als hij dat had geweten😜.

De wolf staat zielloos in de hal van de Dom op ons te wachten.

In de kerk zelf zijn het de engelen en kaarsen die de wacht houden.

Veel belangrijker is vandaag het verhaal van de pelgrims. Lopend bereiken wij met elkaar de Dom. Voor even zijn wij onderdeel van de stroom pelgrims die hier al eeuwenlang hun pleisterplaats vinden.

Aken is ook een stad van geneeskrachtig bronnen. Bij de open deuren vinden wij het zwavelhoudende water.

Nadat iedereen (hopend op een wonder😉) het 53 graden naar zwavel ruikende bronwater heeft gevoeld en tot zich heeft genomen, keren we per trein terug naar onze basis.

Op het terras in de tuin van de abdij kijken we in rust terug op deze reis.
Ik hoor en zie een ontspannen groep mensen. Elk blikt terug op een ervaring die deels mooier was dan gedacht. De bijzondere gesprekken en gesprekjes, de fijne wandelingen, de overnachtingsplek, het wordt allemaal genoemd. Maar vooral raakt het mij dat ik meerdere mensen hoor zeggen dat het ze zo goed heeft gedaan, een paar zorgeloze dagen met ruimte en aandacht voor jezelf.
‘We deden het met en door elkaar!’

The day after: donderdag 25 augustus 2022: Een goede afdronk

De abdij heeft een eigen wijngaard. De druiven van 2022 zijn bijna rijp. Wijn uit eerdere jaren is te koop in de abdijwinkel.
Het motto is ‘wijn en vriendschap worden beter met de jaren’.
De Rolduc-wijn heeft een goede afdronk.
Datzelfde geldt voor de afgelopen pelgrimsreis op deze plek.

Elles, Annie, Conny, Wilma, Vincent, Martin, Lydia, Brenda, Riet, Yvonne en niet in het minst Eugenie (😘) dank je wel voor deze fijne dagen. Dagen waarin het leven zich op zijn mooist heeft getoond. Met de voeten omhoog geniet ik net als jullie na.

Zin om ook een keer mee te lopen? Meerdaagse mogelijkheden vind je hier.

Pin It on Pinterest

Share This