Meerdaagse pelgrimswandeling
Dag 1, zondag 27 juni 2021, Zwartsluis-Genemuiden-Hasselt
Tijdens deze 2-daagse wandeling volgen we de sporen van Christoffel langs de rivier het Zwartewater. Deze in 2018 ontwikkelde pelgrimsroute brengt ons in een gebied dat de meesten van ons nog niet kennen. Wij lopen met de bescherming van Christoffel, de beschermheilige van reizigers die onderweg zijn.
Na de kennismaking met bijbehorende koffie/thee met appelgebak lees ik een buen camino van Thomas Rubico voor. Een wens voor een mooie ervaring met elkaar in de ruimte van dit open landschap.
Haast je niet, pelgrim
maar luister heel even:
dit is jouw weg
langs riante rivieren
over bruggen
verfris je aan zijn bronnen
zwijg aan zijn oude muren
vogels die je niet vaak hoorde
dorpen om met jouw ogen te strelen
handen om je aan te warmen
het ontbrak je aan tijd
aan moed misschien
of je kon gewoon niet
twijfel niet, volg dit pad
ga stap voor stap
langs oneindige akkers
langs stille stenen
luister, pelgrim
volg hem, dit jouw weg!
Via de haven van Zwartsluis lopen wij naar de pont van Genemuiden. Hiermee steken wij de rivier het Zwartewater over.
De naam van deze 19 kilometer lange rivier heeft (naar alle waarschijnlijkheid) niets met de kleur zwart te maken, maar met zwet wat grens betekent. In oude documenten wordt de rivier ook wel ‘Ons Water’ genoemd of het water dat gaat naar de zee.
Vanaf de overkant volgen wij de pijlen van het pad.
We lopen langs de dijk. Bij diverse boerderijen langs de dijk worden lokale producten aangeboden. Mijn oog valt op de hazelnoten, afkomstig van de oogst van 2020.
Het is warm en vochtig buiten. Heel blij zijn wij met een pauzeplek in de schaduw van de bomen van een buitenhuis. Het grootste deel van de groep pauzeert hier. De voorhoede stopt na overleg bij een bankje verderop.
Terwijl wij nietsvermoedend onze boterhammen eten, is de voorhoede getuige van een verkeersongeluk. Een 79-jarige man wordt voor hun ogen aangereden door een busje. Trots ben ik op de goede zorg die de dames aan deze man geven. Tot de komst van de ambulance zijn zij bij hem en zijn vrouw. Helaas geldt dat niet voor de bestuurder van het busje, hij rijdt door. Wij kunnen er niet over uit, dit asociale gedrag van een weggebruiker. Bij de volgende pauzeplek in het mooie Hasselt verbazen wij ons over dit gedrag.
Helaas is de kerk wegens Corona nog voor bezoekers en voor ons gesloten. Van de wandelvrouw die dit pad eerder liep leen ik de foto van de schildering. Het geeft een indruk.
Langs de grachtjes van Hasselt lopen wij ons verder de oranje-sfeer in. Vanavond speelt Oranje de achtste-finale tegen Tsjechië. Het enthousiasme en de hoopvolle, optimistische verwachting is hier niet te missen.
De hoge temperatuur en de soms wat lange warme dijken maken het lopen bij tijd en wijle zwaar. Een brug is een mooi onderbreking, een foto-moment dit keer met Lalita in het vizier.
Het dorpje Zwartwaterklooster geeft het gevoel van oud-Hollandse tijden. En dat klopt. Ooit stond hier een klooster. Daarna werden boerderijen gebouwd, de nonnen schijnen in die panden ook een tijd te hebben geleefd.
Vandaag zien wij heel ander leven. Een gezin dat aan de wandel is. Mensen die ontspannen in de schaduw van hun huis of tuin genieten van een drankje en een hapje.
Iedereen groet ons, we voelen ons hier welkom en gezien.
Verderop, midden in de leegte staat een aantal deels vervallen schuren. Een plek die in ere wordt gehouden, het vertelt het verhaal van een nog niet zo lang geleden verleden.
Maandag 27 juni: avond in Zwartsluis
Wat is het een verwennerij om na een door de warmte en door de lange asfaltpaden pittige wandeling aan te komen bij ons hotel. De regendouche, het zachte bed, schone kleren, juist na zo’n dag als vandaag weten wij dat zeer te waarderen.
Het diner wordt geserveerd op het terras met uitzicht over het Zwartewater. Terwijl de boten langs varen, terwijl Oranje op de achtergrond strijdt voor (en verliest van) een gewilde overwinning, genieten wij van twee heerlijke gangen en van de gesprekken en het plezier met elkaar.
De derde gang, het toetje, eten wij binnen. De lang verwachte regenbui is losgebarsten.
Op het ritme van het getik van de grote druppels is het vervolgens eenvoudig om in het warme bed in slaap te vallen. Een rustig einde van een ontspannen eerste wandeldag.
Maandag 28 juni: Vollenhove – De Wieden – Zwartsluis
Na het ontbijt en bepakt met het lunchpakket en met voldoende water vervolgen wij vandaag het Christoffelpad. In afstemming hebben wij besloten het vandaag wat anders te doen. We lopen tegen de richting in, het Zwartewater houden wij aan onze linkerhand. We langs de dijk in de richting van Vollenhove.
De temperatuur wordt tijdens het lopen steeds hoger. Blij zijn wij met de struiken en bomen die ons hier regelmatig schaduw bieden.
Onderweg zie en hoor ik vele vogels. Ook lepelaars, ooievaars en witte reigers zien wij aan de kant van het water en in de weilanden scharrelen naar eten.
De voorste lopers houden regelmatig halt. Even wachten op de rest, goede momenten om wat te drinken en om de rugzak rust te geven.
Bij ‘de vleugels’ kun je omhoog. Het geeft een mooi beeld van de omgeving.
Na ongeveer 15 kilometer lopen bereiken wij het voormalige zuiderzee-dorp Vollenhove. De kerk staat aan de haven, het terras van de palingrokerij is onze pauzeplek.
Door een zeer goedlachse koordirigent laten wij ons hier op de foto zetten.
Ook in Vollenhove ligt er voor ons een stempel klaar. Om die op onze stempelpas te kunnen laten zetten, lopen wij door mooie straatjes van dit dorp.
In het dorpje met de bijzondere naam Moespot ligt in de berm dit bordje. Je voelt het verhaal, het is met zoveel liefde gemaakt.
Na iets meer dan 20 km lopen komen wij aan op een prachtige plek in het natuurgebied van de Weerribben/Wieden. Een plek die geen onderdeel is van het Christoffelpad. Wij hebben die route wegens flinke warmte, een overdosis asfalt en een wel erg ambitieuze afstand afstand ingekort en ‘omgelegd’.
We komen aan bij een paradijsje, het bezoekerscentrum in Sint Jansklooster. Hier vinden wij het verhaal en de natuur van de Weerribben en De Wieden. Het vlonderpad brengt ons midden in de moeras-natuur.
Het is een mooie afronding van twee wandeldagen in een waterrijke en groene omgeving. Twee dagen waarin wij (bijna het hele) Christoffelpad hebben gelopen. Het is niet de mooiste pelgrimsroute. Wel is het een bijzondere pelgrimsroute gebleken. Juist in de eindeloosheid van de rechte asfaltpaden ontstond de ervaring dat het samenlopen de weg lichter maakt.
Tijdens het afsluitende drankje nemen wij afscheid van twee wandeldagen en van elkaar. Twee prima dagen die mede door het ontspannen gezelschap en de gastvrije ontvangst door het hotel in Zwartsluis zeker ook als mini-vakantie zijn ervaren.
