Meerdaagse pelgrimswandeling
Dag 1, zondag 13 juni 2021, Abdij Bovendonk in Hoeven (NB)
Tien deelnemers hebben er zin in. Twee dagen kennismaken. Kennismaken met pelgrimeren. Kennismaken met aantal bijzondere plekken en gebouwen, het cultureel erfgoed van Brabant. Precies op het afgesproken tijdstip tref ik hen in onze eigen ruimte in abdij Bovendonk. Wij hebben er zin in, twee dagen met elkaar op stap.
Na de ontvangst en tijdens de koffie met gebak lees ik een tekst voor die voor heel goed beschrijft wat pelgrimeren voor mij is. Deze lag gisteren op mijn deurmat, het is een tekst die ik vond op de achterkant van het zomernummer van ‘Open Deur’ (themanummer over pelgrims).
Het natte voorjaar heeft ook hier de natuur doen opbloeien. Klaprozen en korenbloemen doen het dit jaar erg goed.
Het tempo in de groep is ongelijk. De voorste groep kiest na 1,5 uur lopen een pauzeplek, de omgevallen bomen zijn prettig om op te zitten. De achterste groep volgt het voorbeeld. Met elkaar pauzeren wij hier enige tijd om daarna weer gezamenlijk verder te lopen.
Op de heide merken wij het verschil in temperatuur. Het is hier warm, droog en het zand is mul. Het tempo vertraagt daar van nature. De grote verschillen van voor de pauze vallen hier weg.
Hij vertelt over veeleisende vrouwen, over ambitieuze mannen. Hij plaatst de komst van de cisterzienzer-broeders in de tijd. En ik hoor over de zee die ooit tot hier stroomde, de Brabantse wal was de grens tussen water en land.
De abdij is ontworpen door Pierre Cuypers. Met een systeem dat we nu van lego kennen maakt hij een gebouw dat zichzelf nergens herhaalt. Op het eerste oog is er veel symmetrie. Als je beter kijkt zie je dat dat niet het geval is. Elk stukje is anders, overal zijn verschillen. Het gebouw biedt geen symmetrie maar harmonie, een heel bijzonder evenwicht tussen heel veel verschillende elementen.
Dit effect zie je onder meer in de vloer. Geen stuk is gelijk.
Tijdens de rondleiding mogen wij in ruimtes die anders gesloten zouden blijven. We beginnen in de indrukwekkende bibliotheek. Deze wordt nog steeds gebruikt door de priesters-in-opleidung, de abdij heeft nog steeds de functie van een seminarie. Momenteel zijn hier 70 priester-studenten. De studie wordt gevolgd in deeltijd, van vrijdag tot maandag zijn de priesters-in-spe aanwezig.
De kapel stamt uit een latere tijd dan de rest van de abdij. Deze ios ontworpen door de zoon van Cuypers. Te zien is een iets andere stijd. de stijl van de jaren 20 van de vorige eeuw.
Maandag 14 juni: Italiaanse sferen
Goed ingesmeerd en met voor het gevoel heel veel water gaan wij vanmorgen al vroeg op pad. We lopen een op de bedevaartsroute van Mari Smits gebaseerde route. Een route van 21 km, best spannend, een aantal van ons liep die afstand niet eerder.
Het eerste deel van de route loopt door het bos. Een pelgrim staat verdekt opgesteld, een mooi beeld.
Later lopen wij over rustige paden en lanen, met wijdse uitzicht.
De temperatuur wordt tijdens het lopen steeds hoger. Het water kan worden bijgevuld bij een bedevaartskapel in Zegge. We zijn er blij mee.
Niet alle wegen zijn hier verhard. Het zandpad doet stof opwaaien, passend bij een aantal van de gesprekken die ik vandaag voer.
De rododendorons staan nog laat in bloei.
Na 17 kilometer lopen bereiken wij het stadje Oudenbosch. Deze plek blaast ons van de voeten. Het heerlijke terras, de basiliek, het plein, dit zijn Italiaanse sferen, het pelgrims-/vakantie-gevoel wordt hier versterkt.
De basiliek is een copie van de Sint Pieter in Rome. Exact nagebouwd, schaal 1:16, door Cuypers, dezelfde als die van de abdij waar wij te gast zijn. Ook de voorgevel doet denken aan Rome, het is een copie op schaal van de kerk van Jan van Lataranen. De binnenkant is indrukwekkend.
Ook de Pieta is op scvhaal nagebouwd, een ontroerend beeld van een moeder met haar zoon.
Even is er verwarring: er zijn 2 beelden van Jacobus, de beschermheilige van de Camino. Santiago de Compostalla draait om die ene: Jacobus de Meerdere, hieronder zijn beeld in de basiliek.
De kerk is kleurrijk, groots en indrukwekkend. De archtect was er niet dol op, naar zijn idee veel te veel tierlantijntjes, allemaal afleiding van de ware archtectuur. Wat wij er zelf van vinden doet er eigenlijk niet zoveel toe, zo concluderen wij na afloop op een terrasje. Het is een beleving deze basiliek. Het is meer dan de moeite waard om hier te zijn (geweest).
Tijdens een rondje, we volgen de parels, door Oudenbosch wanen wij ons in Rome. De temperatuur, de archtectuur en de binnenplaatsen.
Vanaf Oudenbosch loopt het grootste deel van de groep in een uur terug naar waar wij begonnen. Een aantal van ons neemt de bus, dat geeft extra tijd om de basiliek te bekijken en in het eigen tempo later weer aan te sluiten bij de groep.
In de binnentuin van de abdij ronden wij twee hele mooie dagen af. Om mij heen zie en hoor ik ontspanning. Dit was voor elk van ons een mooie ervaring waarbij cultuur, architectuur, ontmoeten, onthaasten en wandelen harmonieus samenvielen. Er wordt mij op het hart gedrukt dat ik deze nieuwe tweedaagse pelgrimsreis in het programma moet houden.
