Mini-pelgrimage ‘Wegen met Zegen’. Vrijdag 25 augustus – maandag 28 augustus  2023

Het thema van deze pelgrimsreis is ‘Waarom zou je rennend door het leven gaan als je ook wandelen kunt?’
Heel rustig reis ik passend bij dit thema de dag voorafgaand aan de reis naar het klooster in Huissen. Ontspannen bereid ik mij samen met Margreet en Pieter voor. 
Wij hebben er veel zin in. Wij kijken er naar uit om met elkaar en met een nieuwe groep op weg te gaan.
Met elkaar gaan we de pas vertragen….wellicht staan we zelfs regelmatig stil.
Het is oosgsttijd, wij zijn er klaar voor.
Vrijdag 25 augustus 2023: De deuren gaan open

Vanuit het hele land zijn de reisgenoten vanmorgen onderweg gegaan. De wandelschoenen zitten aan de voeten, de tas is gepakt, de huisdeur is gesloten.

Het dorpscafé Merkus in Oosterhout is vandaag speciaal voor ons open. Op mijn verzoek hebben ze een lokale specialiteit in hus gehaald. De appeltaart is gebakken door de lokale bakker., wat wil ik nog meer? 😄
 Tijdens de koffie maken we kennis met elkaar. Elk is hier met zijn/haar eigen verwachtingen en verhaal, de rode draad is pelgrimeren, ontspannen wandelen. Kennismaken met een ervaring die meer biedt dan wandelen alleen.
Dag 1: Wij zijn vertrokken (Oosterhout- Valburg, ongeveer 15 kilometer)
Best spannend, zo’n eerste dag van een pelgrimstocht. Heb ik de goede spullen bij mij? Kan ik de afstand wel aan? Met deze en andere onzekerheden en vooral met hele goede zin, gaan we op stap. Een korte start-ceremonie later lopen we de moesson tegemoet. 

Nog geen 10 minuten later is het bijna droog. Het lijkt mee te vallen. De natte regenkleding kan al snel weer uit. 

Wat volgt is bijzonder, we verwonderen ons over zoveel.
– de fruitbomen, ze zijn rijk gevuld met appels en peren.
– de koeien die in kleine groepjes buiten grazen. Ze ogen ontspannen en tevree.

– de bloeiende randen van weilanden, klaprozen, zonnebloemen, korenbloemen…

– de vandaag zeer rustige recreatieplassen van Slijk-Ewijk

Vlak voor de pauze wacht ik de eerste lopers op. Ze stralen..De route is zo mooi en afwisselend, zo vertellen ze mij. Veel meer dan alleen de verwachte open wegen en eindeloze uitzichten. Ook bos, een recreatieplas, en een kasteel (in de verte dan). 

Het lopen gaat lekker, de cadans zit er met elkaar al snel in. Eerder dan gedacht bereiken we het eindpunt in Valburg, bij cafe de Viersprong schijnt de zon. Een mooie plek en een goed moment voor het eerste etappedrankje met elkaar.

Per taxi laten wij ons naar het klooster in Huissen rijden. Daar wordt op ons gerekend. En welkome ontvangst en een sleutel van een eigen kamer valt ons ten deel. 

Avond dag 1

 In de stilte van de avond nemen we in de prachtige oude kloosterbibliotheek tijd om elkaar beter te leren kennen. Ontroert zijn wij door de openheid en de verhalen. Veerkracht, levenszin (soms ondanks alles) en relativeringsvermogen zijn de rode draad.

De tekst van vandaag:
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
Het water gaat er anders dan voorheen
De stroom van een rivier hou je niet tegen
Het water vindt er altijd een weg omheen
(Bram Vermeulen)

Dag 2: Tijd nemen om te ervaren (Valburg – Hemmen 20-24 kilometer)

Met een lunchpakket en (voor de zekerheid) regenkleren in de rugzak starten we vandaag bij het punt waar we gisteren stopten. De sfeer is ontspannen, Het lopen gaat de meesten soepel af.

We vervolgen de route van de Wegen met Zegen. Deze is uitgezet door mensen woonachtig in de kerkdorpen dis wij passeren. We komen langs de mooiste plekjes van de regio.

Onderweg lopen wij langs vele kerken. De meeste Katholieke kerken zijn hier aan de eredienst onttrokken. De zegen wordt nog wekelijks gedeeld in de diverse protestantse kerken. 

De gesprekken onderweg verdiepen zich. En tegelijkertijd krijgt de stilte meer ruimte.
Het voelt al zo vertrouwt het met jezelf en met elkaar op weg zijn. De regenkleren zijn vandaag niet nodig.  
Her en der staan picknickbankjes, wij nemen regelmatig even pauze in de buitenlucht. 
In 1188 wordt voor het eerst melding gemaakt van de Heerlijkheid Hemmen. De kleine streegjes, een theetuin en prachtige huizen en huisjes, het dorpje is een onontdekt pareltje hier in de omgeving. 
Het kasteel van Hemmen met de omliggende tuinen en het landgoed is bewoont geweest door vele baronnen. De laatste van hen heeft Wegen met Zegen gevraagd om vooral ook over het landgoed te lopen. En..het is de moeite meer dan waard. 
De recente geschiedenis is minder vredig. Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog lag Hemmen in de frontlinie. In september 1944 dacht het dorp bevrijd te zijn, maar de Engelse troepen trokken zich terug. De Duitsers maakten daarna van het kasteel een zwaarbewapende vesting. Toen in januari 1945 Canadese troepen Hemmen bereikten, werd er hevig gevochten om het kasteel in geallieerde handen te krijgen. Na afloop van de strijd was het kasteel vrijwel verwoest. Meer dan een ruine van het kasteel is hierdoor niet meer te zien. De ommuurde tuin toont de sierlijkheid en de interesse van de voormalige kasteelheren: inheemse planten, ruimte, groen.

Eenmaal terug bij het klooster is er in de ruimte kloostertuin tijd voor een etappedrankje en/of voor een douche en eigen tijd. 

Avond dag 2 

Thema van de avond is verstilling. Margreet neemt ons meer naar de kapel en laat ons de geschiedenis en spriitualiteit van deze plek ervaren.  In de kapel zijn biechthokjes waar je met een QR-code lucht kunt geven. Wij laten de biecht voor wat het is. Wij zijn stil bij een lied van Huub Oosterhuis. In het donker branden we elk een kaars. 

Een ervaring waarbij de tijd (en soms zelfs de gedachten) stil lijkt/lijken te staan.

Ontspannen laten wij de dag los.
Een hele bijzondere dag.
Ken je mij? Wie ken je dan?
Weet jij mij beter dan ik?
Ken je mij? Wie ben ik dan?
Weet jij mij beter dan ik?
Ogen die door de zon heen kijken
Een stoel op het water,
Een raam waarlangs het opklarend weer
Of het vallende duister voorbij vaart
Ken je mij?
(Huub Oosterhuis/psalm 139)

Dag 3: Bruggen bouwen (Hemmen – Driel (ong. 15-23 km)

Na een nacht vol regen start de dag met een stralende zon. Prachtig wandelweer, slechts een enkel (laatste?) drupje regen staat ons volgens de weer-apps te wachten.
We pikken de.route weer op, het eerste stuk lopen we deze zondag voor hen die willen in stilte langs de Linge.
Opvallend is dat je in de stilte meer van de omgeving hoort, de kleine golfjes in de rivier, het ruisende gras, in de verte luidende kerkklokken.

Bij de Vloedschuur in Heteren staat koffie en thee voor ons klaar, een warme ontvangst.

Vandaag is er een keuze, volg je de officiële route (via onder meer de hoog gelegen vluchtheuvelkerk in Homoet) en ga je voor de 23 km? Of kies je voor een klompenroute door de uiterwaarden van de Rijn, de afstand is dan 15 km. De keuze wordt door een ieder snel gemaakt.

Vier mensen gaan voor de uiterwaarden, negen kiezen voor de langere Homoet-variant.

In de middag worden wij net als vele anderen in deze omgeving verrast door een snel aanwaaiende onweersbui. Voor ons de zon, achter ons dikke zwarte wolken, het licht is prachtig, bekijk de foto’s maar.

 

En tegelijkertijd is de dreiging heftig, hier in dit open landschap willen wij niet zijn tijdens het onweer….
Heel blij ben ik te horen dat de 23 km-groep op tijd een schuilplek heeft gevonden onder een snelwegviaduct. Samen met een groep fietsers zijn zij veilig en blijven zij droog.

Ook alle anderen zijn op tijd van de open paden. Gastvrije omwonenden en onze auto maken het een onvergetelijk avontuur. 

Na de donder en bliksem verschijnt de zon weer. En hoe!
Vanmiddag blijkt Dora geboren te zijn. Haar geboorte maakt van twee van ons een pake en beppe! Lang leve Dora! 

Avond dag 3

 Eén van ons vertelt vanavond over de stenen die zij achterliet tijdens haar Camino bij het Cruz de Ferro. Anderen kennen het geluksmomentje als een rijk versierde steen op je pad komt en je toelacht.

Voor Dora, voor onszelf of voor iemand in de eigen omgeving gaan we vanavond aan de slag met het versieren van een eigen steen.

De tekst van vandaag is een oud verhaal:

‘Is bruggen bouwen moeilijk? vroeg het kind aan de oude bruggenbouwer, die in de beek aan het metselen was. “Alles kun je leren bouwen”, zei de bruggenbouwer. “Bruggen van hout, steen, beton, staal.
Maar andere bruggen, die ik in mijn dromen bouw, die zijn veel moeilijker!”.
“Welke andere bruggen?” vroeg het kind. De oude bruggenbouwer keek het kind nadenkend aan. Hij wist niet of het hem begrijpen zou. Toen zei hij: “Ik wil een brug bouwen van nu naar de toekomst. Ik wil een brug bouwen van de ene naar de andere mens, van het donker naar het licht, van verdriet naar vreugde. Ik wil zelfs een brug bouwen van nu naar de eeuwigheid over al het voorbijgaande heen”. Het kind luisterde aandachtig. Het begreep niet alles,
maar merkte dat de oude man verdrietig was. Het pakte een steen, verf en een kwast. En toen het klaar was zei het tegen de bruggenbouwer:
“Hier, deze brug is voor jou”.
Het was een regenboog.’ 

Dag 4: De kloostertuin

Na een rustige nacht start ik mijn dag met koffie in de kloostertuin. Ik zie de muren afbrokkelen. Tegelijkertijd groeit en bloeit het leven door.

De tuinman is op deze vroege morgen al druk in de weer, Mooi om te zien, zijn aandacht en goede zorgen.

Het labyrinth ligt open, tijd voor een nieuwe dag.

Dag 4: Verder onderweg (Driel – Elst, ongeveer 13 km)

Het ochtendritueel bij het klooster is voor een ieder van ons routine geworden. In rust opstaan, een kop koffie, misschien de Lauden, en daarna het uitgebreide ontbijt. Elk van ons weet hier inmiddels de weg en kent de mooie plekjes. We voelen ons hier thuis en welkom. Vandaag is het weer tijd om de bagage in te pakken.

Na het ontbijt leveren we de kamersleutels in. Onze twee vaste taxichauffeurs staan dan al op ons te wachten. Behalve zeer goed rijden verstaan zij ook de kunst van het bieden van een warme lach.

In Driel staat ons een verrassing te wachten. Margreet heeft samen met een deel van de groep een start- en (bijna) afscheidsmoment geregeld. Zeer ontroert ben ik door een lied dat door een deelneemster met een prachtige zangstem wordt gezongen. Zij kon niet weten dat dit een voor mij een zeer belangrijk lied is…,
De hele reis komt samen.
De route die we lopen is fijn. Fijn om de reis ontspannen uit te lopen. 
Haast hebben we niet. Tijd voor een pauze is belangrijk. Even stilstaan. Of zitten, onder een boom.
Bij het eindpunt laten we onze steentjes achter. We lopen lichter naar het laatste cafe. 
Bij het afscheidsdrankje klinken de glazen en warme mooie woorden. Veelzeggend zijn de stralende ogen en een gevoel van dankbaarheid. Samen hebben we een zeer mooie reis gelopen. Samen trotseerden we donder en regen en hadden we het (nieuwe) leven lief. Een onvergetelijke reis.
En dan nog even zwaaien, toeteren… En dan gaan we vermoeid en zeer tevreden weer op weg naar huis.
Dank aan Margreet, het was erg fijn om weer met je samen te kunnen werken. Mooi om te zien en ervaren hoe wij elkaar aanvullen en versterken. En dat van die nachtportier, …….😉
Dank aan de reisgenoten, dankzij jullie werd het een reis waarin elk van ons heeft genoten, geleefd en nog meer is gaan stralen. Ik noem hun namen: Huub, Neeltsje, Tineke, Conny, Jacqueline, Hilde, Pieter, Wencke, Ida, Thea, Helma, Loes en Maria.
Dank aan de mensen van klooster Huissen, de taxichauffeurs, de vrijwilligers van de kerken die koffie en thee voor ons maakten onderweg, en aan alle andere mensen die ons de ruimte geven en gaven om op stap te zijn.
De tekst van vandaag is het vanmorgen voor ons gezongen lied:
‘Leef als een kind
Van de wind en van de liefde
En herken de open blik
In de ogen van een vreemde
Dans met de maan
Sla je armen om de sterren
Ga je dromen achterna
Op de maat van de seizoenen
Heb het leven lief’
(Liesbeth List)
Meer info over de route: www.wegenmetzegen.nl
Meer info over komende mini-pelgrimages over onder meer de wegen met zegen: www.opstapmetirene.nl

Pin It on Pinterest

Share This