Dag 1, 22 juli 2021: Via, Stavoren – Warns (ong. 7 km)

Ik ben nog maar net in Friesland als ik een telefoontje krijg: ‘Irene de brug bij Sneek ligt eruit, de treinen rijden niet.’ Met dit bericht is het onthaasten begonnen. Dit ligt buiten mijn invloedssfeer. Ik geef mij over aan wat komen gaat.

Na een lange en ontspannen reis tref ik precies op de afgesproken tijd de groep op het station van Stavoren. Hier wordt de bagage van ons overgenomen, onze Camino is begonnen.  

Met het zicht op het IJsselmeer maken wij onder het genot van koffie met appelgebak (de lokale specialiteit :)) kennis met elkaar. De namen worden voor het eerst deze reis genoemd, in het kort vertellen wij elkaar iets over onszelf.

Niet te lang, iedereen heeft er vooral zin in om aan de wandel te gaan, al lopend is er voldoende tijd om elkaar beter te leren kennen.

Eén van de bewoners van deze Pastorij (Linda Schregardus) heeft een ANWB-paddenstoel verfraait met haar eigen gedicht. Als je met de klok mee leest staat er het volgende:

Sta eens stil bij het wonder van je alledaags bestaan

Hoe is het om onderweg te zijn

En altijd maar ergens naar toe te gaan

Nu is net zo snel voorbij, als vroeger is omgevlogen

En later is bereikt

Je rent, je vliegt

Neem nu maar eens de tijd, al is het maar voor even

Om dit moment uitbundig te beleven

Met op de achtergrond de geur van het eten dat door Kim bereidt wordt, pakken wij hier onze bagage uit en drinken wij hier ons eerste etappedrankje van deze reis.

Het is net donker als de één na de ander het eigen tentje opzoekt. Tijd voor een welverdiende rustige nacht. Eén voor één gaan de lampen uit.

Dit traject van deze Camino heeft als titel Promontorium, wat zoveel betekent als kaap of overhangend land. De naam verwijst naar de kliffen waar wij vandaag langs lopen. Dit zijn in de laatste ijstijd opgeduwde ruggen. Het achterliggende Gaasterland is als gevolg van de ijstijd heuvelachtig. 

Ter herinnering aan de slag bij Warns waarbij de Friezen zich met hand en tand hebben verdedigd omwille van hun eigen vrijheid, staat langs de route een prachtig monument met de tekst: ‘Liever dood dan slaaf’. Het brengt het gesprek op de gisteren begraven Peter R. de Vries, zijn motto lijkt hierop ‘Liever rechtop sterven dan op mijn knieën leven’. Het zet ons aan het denken, welke keuzes maak je in het leven?

Bij de bossen van Rijs zien wij opvallend veel mensen die zich in verhouding tot het weer zeer warm hebben gekleed: lange mouwen, lange broek, een enkeling heeft een muts op. Bijzondere mensen die Friezen…..

Even later merken wij dat die Friezen het slim bekeken hebben. We worden aangevallen door miljoenen muggen, geen van ons komt ongeschonden door het overigens mooie bos.  

Dag 3: 23 juli 2021: Bellum (Oudemirdum – Wijckel, ong. 20 km)

Met de ons inmiddels bekende vriendelijke en stipte taxichauffeur laten wij ons naar Oudemirdum rijden. De weersvoorspellingen zijn goed, het door Kim verzorgde lunchpakket zit weer in onze rugzak. Maat ook anti-muggen crème en shirts met lange mouwen worden meegenomen.  We hebben zin om het pad te vervolgen. Dit keer lopen wij de etappe met de naam ‘oorlogspad’. 

In het Rijsterbos gaat de bedekkende kleding aan. Dit keer zijn wij voorbereidt: de oorlog met de muggen kan beginnen. Bij deze etappe hoort een passende tekst: ‘We kunnen beter de angst van de vijand bestrijden dan zijn wapens’. 

Verscholen in het bos staat landgoed Kippenburg. Het is hier dat in WOII rakketten stonden opgesteld. Voor de vijand niet vindbaar in dit afgesloten gebied. Nu ligt het landgoed er vredig bij. 

Inmiddels heeft iedereen haar eigen tempo gevonden. En ook zie ik dat elk van ons het alleen lopen afwisselt met het samenzijn. Ook voor mij geldt dat. En juist als ik even alleen loop maak ik nieuwe ‘vrienden’. Clara 0188 heeft alle aandacht voor mij, op enig moment toont ze mij ook haar ontwapenende tong….

En dan is het tijd voor ‘winkelen in Wijckel’. De deuren staan voor ons open, het geld kan in een spaarpotje worden gedeponeerd.

Het is vandaag 25 juli 2021. Het is Sint Jacobsdag. In dit heilige jaar is het vandaag in Spanje en in Santiago de Compostella groot feest. En ook in Friesland vieren wij deze dag. Dat doen wij al lopend op de pelgrimsroute in een mooie omgeving. De naam van de etappe van vandaag is passend: deze is een verwijzing naar de parels van onderweg. 

Het weer is vannacht omgeslagen. Met een kop koffie bekijk ik op deze vroege zondagmorgen de vooruitzichten voor de dag. 

De dag begint met een code geel. De kleur is passend en doet mij denken aan de gele pijlen op de Camino. De betekenis is geheel anders: er wordt in dit deel van Nederland gewaarschuwd voor hevige regenbuien en flinke onweersbuien. De buienradar gaat dus samen met plan B en plan C in mijn broekzak. De regenkleren houden wij binnen handbereik. 

Na een warm afscheid van Jan en Kim, een groot compliment voor hun gastvrije ontvangst en voir de heerlijke maaltijden, gaan wij op stap. Bij de kerk van Wijckel pakken wij de route weer op.

In een verlaten weiland eten wij onze lunch. De zon laat zich geheel tegen de voorspelling in steeds meer zien. De boerderij aan de overkant ligt er rustig bij. 

Desiree, Jeannette, Dini, Astrid, Ria, Els, Berreke, Kiki, Trudy en Gerrie, dank jullie wel voor de mooie dagen, voor de humor, voor de prachtige en inspirerende gesprekken en voor je eigenheid. Neem het mee en hou het vast…., Ultreia en oant sjein.