Het gebeurt maar zelden dat ik een waardevol souvenir koop. Vrijwel altijd heb ik genoeg aan mijn herinneringen en foto’s.
Als we in augustus 2013 na bijna zes weken lopen gezond en in harmonie in Santiago aan zijn gekomen, kriebelt het toch. Deze camino-ervaring met onze kinderen van 9 en 11 jaar was zo bijzonder, daar hoort een speciaal souvenir bij.
Tientallen Santiago-winkeltjes met souvenirs vereer ik met een bezoek. Ik koop aanstekers, t-shirts en gymtasjes voor de kinderen. Maar ik vind niet dat speciale souvenir waar ik naar zoek.
Mijn aandacht wordt getrokken
In een kunst-galerie hangt een aantal mooie mozaïeken waar mijn aandacht steeds naar toe wordt getrokken.
In de steentjes met scherpe kantjes die samen een geheel vormen, herken ik ons als individuen en ons als gezin op de camino.
Een passend souvenir?
Ik overleg met Pieter en de kinderen.
En dan is de keuze snel gemaakt.
Pieter, Thomas en Martijn kiezen unaniem voor het mozaïek op de foto. Zij zien hierin de mooie poepdorpen in Galicië met het uitzicht op Santiago.
In cadans met het ritme van de camino
Het mozaïek als weergave van de laatste fase van de camino Frances . De fase waarin met name de kinderen zich zeer prettig voelden: in cadans met het ritme van de camino en met het vooruitzicht dat ze er bijna zijn.
Dit souvenir hangt sindsdien centraal in onze woonkamer.
Nog steeds herkenbaar, individuen met (soms hele) scherpe kantjes.
Nog steeds levend, wij delen onze herinneringen aan met name deze camino nog steeds regelmatig met anderen en vooral ook met elkaar.
