Woensdag 16 maart 2022, Dagwandeling rondom de Grebbeberg bij Rhenen
Op de parkeerplaats van station Rhenen begroet ik de wandelaars van vandaag. Door een aantal mensen wordt ik van harte gefeliciteerd, gisteren was ik jarig, wat leuk dat zij dit hebben opgemerkt. Een aantal anderen ontmoet ik voor het eerst. Voor hen is, zo zeggen zij, deze dag een test, hoe is het om OpStap met Irene te gaan? We gaan het zien, aan de wandeling kan ik in elk geval niet liggen.
Spijtig dat Jeanet en Gerard zich hebben moeten afmelden. Wij wensen hen het allerbeste, graag zien wij hen in rustiger/betere tijden.
Na een korte kennismaking steken wij de brug over. De route loopt door de uiterwaarden van de Nederrijn.
De route die wij lopen is een nog vrij nieuwe NS-route. Ik liep deze in Corona-tijd al 4x eerder. Elke keer word ik overweldigd door de schoonheid van de combinatie van water, lucht en Grebbeberg.
Vanuit de uiterwaarden beklimmen wij de binnendijk.
Om vervolgens aan te komen bij een wachttoren van de Romeinen. De Nederrijn was onderdeel van de noordelijke grens van het Romeinse rijk.
Met muren, wachttorens en natuurlijke grenzen als rivieiren werden de noordelijker woonende Barbaren tegengehouden, werd het Romeinse rijk beschermd. De lange afstandwandeling met de naam het Limespad voert je langs deze grenzen van dit oude rijk.
Onder het toeziend oog van een beeld van een dame uit Soeren houden wij hier pauze.
Dit prachtige dijkhuisje heeft een ongekend uitzicht. Elke keer als ik hier langsloop sta ik er bij stil.
Intussen hebben we zin in koffie gekregen. Het terras is iets te koud. De ‘Herenkamer’ krijgen wij voor onze groep. Een hele eer?! We hebben er in elk geval wel lol om.
Met de pont van Opheusden worden wij naar de overkant gevaren. Mondkapjes zijn hier niet meer verplciht. Een opluchting, letterlijk en fuguurlijk.
Tijdens het lopen en in de pauzes hoor ik veel verhalen over pelgrimswegen die mensen hebben gelopen. Ik hoor over de Camino Frances, ik hoor enthousiaste verhalen over de Dutch Mountain Trail, over het Brabants Kloosterpad en over de in ontwikkeling zijnde Camino Brabant. Maar ook nieuwe plannen worden gedeeld: Christie gaat binnenkort de Camino de Norte lopen, Marjo kijkt uit naar Hadrians’ Wall en Karin kan niet wachten om de Via Coriovallum te gaan verkennen.
Mooi om te merken dat het bij deze verhalen niet zozeer gaat over de sportieve prestatie. Velen zijn vooral vol van de opgedane ervaringen en dragen die bij zich.
Aan de overkant van het water ligt het natuurgebied met de verwarrende naam ‘De Blauwe Kamer’. Een aantal deelnemers denkt dat wij hier een huis ingaan. In de praktijk is het een cluster van eilanden in de rivier. En gebied waar de natuur alle ruimte heeft. Zeldzame vogels schijnen hier graag te broeden en te fourageren. De dynamiek van de rivier zorgt voor hoogteverschillen en trekt bijzondere planten en dieren aan. Bloemrijke vegetaties geven de Blauwe Kamer kleur.
Al snel zien wij de wilde paarden die hier lopen. Zijn het przewalski-paarden, Corona-paarden of Swarovski-paarden?
Karin zoekt het op en brengt licht: hier wonen de Konik-paarden,
Langs de rand van het terrein lopen wij verder.
De eilandjes zijn met elkaar verbonden via een vlonderpad.
Vogels zien wij vandaag nauwelijks, wellicht maken wij iets teveel gelud. Wel spotten wij de Galloway-runderen, een grote rundersoort met krullend haar.
Via een bospad lopen wij verder. Het pad stijgt licht, en brengt ons bij de erebegraafplaats die boven op de Grebbeberg ligt.
Op deze bijzondere plek staan wij stil…. De gesprekken gaan over oorlog en vrede, de actualiteit van de zo nabije oorlog maakt deze plek extra kostbaar.
Op de begraafplaats staat een beeld dat ik niet eerder heb gezien. Een militair staat klaar, voor als het moet……….
Het Grebbebos dat achter het ereveld begint ligt hoog boven het gebied waar wij vanmorgen liepen. De ijstijd heeft hier zijn sporen nagelaten, het ogestuwde land kent hoogtes en dalen.
Het bos bestaat grotendeels uit stoere eikenbomen. Onder die bomen groeit weinig.
Regelmatig staan wij even stil. Joepke kijkt hier uit over het gebied waar wij vanmorgen door de uiterwaarden liepen.
Via een trap bestaande uit 200 smalle treden dalen wij weer af. Mijn hoogtevrees staat mij vandaag hier in de weg. Piet geeft mij de helpende hand, al dalend maakt hij grapjes over een huwelijkstrap. Van afstand vraagt hij de anderen om foto’s te maken, hij wil zijn vrouw verrassen 🙂
Aan het eind van de wandeling komen wij aan op het punt waar wij vanmorgen zijn begonnen. Het café, dat vandaag is ingericht als stembureau, verwacht ons. Met elkaar drinken wij aan de stamtafel in hele goede sfeer het etappedrankje. De bitterballen en verhalen worden gedeeld. Nieuwe afspraken worden gepland. OpStap met Irene blijkt ook voor de nieuwkomers naar meer te smaken.
Christie, Karin, Suzanne, Piet, Hans, Joepke, Thea en Marjo dank voor de fijne dag. We gaan elkaar weer zien…
Zin om deze wandeling zelf een keer te lopen? Hier vind je de routebeschrijving.
Heb je zin om ook een keer mee te lopen? De komende dagwandelingen vind je hier: https://opstapmetirene.nl/dagwandelingen/
De meerdaagse wandelingen vind je hier: https://opstapmetirene.nl/meerdaagse-wandelingen/
