Zaterdag 30 maart 2024, Zwartsluis-Genemuiden-Hasselt
Op weg naar Zwartsluis ontdek je al dat je in een prachtige, waterrijke omgeving bent beland. Weidse uitzichten over waterpartijen en landerijen, afgewisseld met versnipperde bebouwing in de vorm van kleine dorpjes, middel grote plaatsen en veel vrijstaande boerderijen op hun ruime grondgebied.
Bij ons trefpunt in Zwartsluis herkennen we elkaar aan de wandelschoenen en zoekende blik.
Tijdens de koffie maken we kennis met elkaar. Er is een rode draad die ons verbind, uiteraard het wandelen, maar de motivatie loopt wel wat uiteen net als de verwachting. Rust zoeken, uit je hoofd komen, gewoon eens “alleen” op pad zijn zonder de zorg en aandacht voor het thuisfront, een test of voorbereiding van een geplande Camino, gewoon met een groep en begeleid wandelen, nieuwsgierig zijn of “dit wat is”.
Yvonne en ‘stagiair’ Wim vertellen over de route en delen de kaarten en pennen uit.
We lopen na de kennismaking Zwartsluis uit, langs de oevers van het Zwartwater. We lopen lekker door het gras en soms klimmen en klauteren we over de hekjes en schrikdraden, op weg naar Genemuiden. We wandelen op het Christoffelpad, een beschermheilige van wandelaars. Volgens de traditie hielp hij mensen om rivieren over te steken. Hij wordt ook gezien als patroonheilige van reizigers, chauffeurs en vrachtwagenchauffeurs ter bescherming van ongelukken en gevaren onderweg.
Genemuiden ligt aan de overkant van het water. Dat water oversteken doen wij met de veerpont.
Genemuiden is bekend van onder andere de tapijtindustrie en van de kunstgras-voetbalvelden. Langs de dijk een korte pauze voor wat drinken en wat te eten. Zomaar op een bankje of op de grond zitten, in de vrije natuur. Het lijkt net of alles dan lekkerder smaakt.
Het loopt lekker vandaag. Het weer is aangenaam, de omgeving geeft ruimte om jezelf te kunnen zijn.
Hasselt kent veel mooie en bijzondere plekken. Zo lopen wij over deze lijn…
De informatiebordjes op mooie oude pandjes herinneren ons aan wel erg drastische maatregelen die vroeger werden getroffen voor bijvoorbeeld geesteszieken. Een van deze bordjes verwijst naar 1522. Er bevonden zich hier barakken met ijzeren kooien. Daar werden de geesteszieken in opgeborgen. Pas in het begin van de 20e eeuw werd dit opgeheven. Nu is het een woonhuis.
We verlaten Hasselt en het wordt flink frisser. Het blijft wel droog, maar de wind maakt het koud. Nog een korte pauze zomaar weer in het “wild”. Achter een stenenmuurtje is het lekker schuilen voor de wind. We checken nog een keer of iedereen oké is en hoe het met de voeten gaat. Er zijn wat kleine klachten, maar met wandelwol, een tip ’s morgens al door een van de deelnemers gegeven bij het voorstelrondje, en leukoplast gaan we de ongemakken te lijf.
We wandelen door Zwartewaters Klooster en je waant je in een open luchtmuseum. De tijd lijkt er echt stil te hebben gestaan. Klein, knus, nog veel sporen van het verleden. Rieten daken, melkbussen. Prachtig om er doorheen te wandelen.
De laatste kilometers zijn wat minder uitdagend, maar moeten worden gelopen om weer “thuis” te komen. De groep heeft er kennelijk nog zin in, want maakte ik me wat zorgen over de tijd van “thuiskomen”, dat blijkt niet nodig. De deelnemers zijn echt uitsteekende wandelaars. In een stevig tempo koersen we op Zwartsluis aan. Op het eind worden we nog een heel klein beetje besproeit met miezerregen. Niet genoeg om ons helemaal nat te maken, maar het spettert wat.
Na ruim 23 kilometer zijn we weer terug. De sleutels van de kamers liggen al voor ons klaar.
De ondergaande zon trakteert ons bij het diner op een werkelijk prachtig schouwspel over het water. Het is een explosie van kleurenpracht. Vele pasteltinten worden over het stilstaande water en de oevers uitgestrooid. Het spiegelbeeld op het stilstaande water zorgt voor een geweldig effect. Wat een pracht en wat een schitterend schouwspel. Wat een magisch einde van een goedlopende eerste dag.
Zondag 31 maart 2024: Zwartsluis – Sint Jansklooster – De Wieden – Vollenhove
Vandaag wacht ons een route die wat groener en meer landschappelijker is dan die van gisteren. Meer “off the road” zogezegd. Een frisse start in een wat mistige sfeer. We gaan OpStap naar Vollenhoven. Opnieuw een stukje door Zwartsluis en stilstaan bij interessante plaatsen. Yvonne geeft ons uitleg wat we zien en soms ontstaan er dan leuke discussies.
Onderweg zien we al de vele rietbundels die zo kenmerkend zijn in deze omgeving. We lopen door het Nationaal Park Weerribben- Wieden. Dit Nationale Park staat bekend om zijn uitgestrekte moerasgebieden, rietvelden en waterwegen. Het is het grootste laagveenmoeras van Noordwest-Europa. Een geweldige omgeving voor zeldzame vogels diverse plantensoorten en diersoorten.
We bereiken Heetveld. We pauzeren bij het Geologisch Monument De Zandkoele. Een zandafgraving waar de geologische processen hebben plaatsgevonden. De presentatie, te zien vanop een heuveltje, moet de landkaart van Scandinavië symboliseren. Gevormd met keien en keitjes die in de ijstijd tot hier zijn meegevoerd door het ijs-pak wat tot diep in Europa doordrong. Zo is ook te verklaren waardoor de hunebedden in Drenthe zijn ontstaan.
We pauzeren er en verzorgen weer voeten van deelnemers.
We draaien een grasstrook op en blijven daar ook heerlijk een tijdje op doorstappen. Langs heggen van wilgentenen, door klaphekjes die er zeer goed onderhouden uitzien op weg naar “Bergje.
Bergje blijkt een leuke verhoging in het landschap te zijn. De top bereiken we via een trap met overdwars liggende boomstammetjes. Door de bomengroei om ons heen hebben we een verhoogde blik op de mooie omgeving. Het geeft ons een goed gevoel om dit zo te ervaren.
We lopen op een “Lint” en achterin lopend is dat een mooi gezicht. In ganzenpas door de vrije natuur. Het is een mooie route.
We “stomen” op naar Sint Jansklooster een dorp met een wereld beroemde inwoner in Nederland. Evert van Benthem. Tweevoudig winnaar van de Elfstedentocht. Een prachtig beeld ter ere van hem staat opgesteld aan de rand van het dorp. Gemaakt van allemaal schaatsen, Friese doorlopers, inclusief het detail van de kapotte schaats waarop hij een van de twee tochten heeft volbracht.
Natuurlijk staan we ook even stil bij de molen die hier nog steeds haar rondjes draait,
Na een mooi vlonderrondje, om van dichtbij de historie van de rietindustrie te ervaren en te aanschouwen, vervolgen we onze weg naar Vollenhoven. De natuur laat zich met de zon van zijn beste kant zien en trakteert ons op prachtige bloemen in de berm van onze route.
We staan stil bij de oudste kroeg van Nederland. De Moespot. We maken een praatje met de huidige, jonge eigenaar. De bordjes op de gevel, het gebouw, de uitstraling en de, door het raam gefotografeerde inrichting, stralen alles uit van een plek waar je met veel gevoel voor nostalgie heerlijk zou willen doorzakken.
Halverwege de middag zijn we weer waar we vandmorgen begonnen zijn.
Yvonne vraagt tijdens het afsluitend drankje aan ieder persoonlijk hoe deze 2-daagse is ervaren en of het aan de verwachting heeft voldaan. Het zijn wederom mooie woorden die nu uitgesproken worden. Veel positieve bevestiging van de verwachtingen, enkele opbouwende opmerkingen, waarvoor dank, schetsen voor ons het beeld dat het goed, mooi en als fijn is ervaren.
Tot mijn verbazing, ontvang ik een mooie bedankkaart met lieve woorden die me raken. Het is een soort “beoordeling” of ik als stagiair geslaagd ben. Ik geloof dat dat wel goed zit.
“Mooie mensen maken mooie herinneringen.”
Dank voor jullie openheid, gezelligheid en deelname:
Marianne, Gerard, Herma, Mia, Yvette, Karin, Corina, Gea, Irene, Lydia.
Dank Yvonne voor het delen van je ervaringen met mij. Tot ziens!
Verslag is grotendeels geschreven door Wim van de Water. Ook de meeste foto’s zijn van zijn hand.
