Zaterdag 13 november 2021, Dagwandeling Maarn

Bij het kennismakingsrondje blijkt dat een aantal van ons vanmorgen al heel vroeg op stap zijn gegaan. We zijn afkomstig uit onder meer Den Bosch, Sliedrecht, Geleen, Almere en Zaltbommel. Elk van ons heeft er zin in, een dag op stap door de herfstbossen van de Utrechtse Heuvelrug. Beetje spannend is het voor sommigen wel, niet eerder liepen ze mee, onervaren ook nog met de afstand die voor ons ligt…….

De wandeling die wij vandaag gaan lopen is een van de mooiste routes. We lopen vanaf het station van Maarn via het tuindorp heel snel de natuur in. Een rododondoron-pad, de modder is alom aanwezig, de regen van vannacht is nog niet helemaal weg gezakt.

De koepel van Stoop is een markante plek. Ooit is deze gebouwd door een bankier (met de naam Stoop) als opmaat naar de bouw van een landhuis. Te laag grondwater heeft hem doen besluiten zijn huis kilometers verderop, in Zeist te bouwen, de koepel heeft nooit een functie gekregen, het is een mooi gebouw.

De Utrechtse Heuvelrug doet zijn naam eer aan. Steeds lopen wij licht stijgend en dalend door deze tekenen van de ijstijd. 

De herfst kleurt de bossen prachtig. Ik ben nog niet zo lang terug van de Camino in Spanje, daar was alles een week geleden nog volledig groen. Ik realiseer mij daardoor des te beter hoe mooi ik dit seizoen vind. En wat een genoegen is het om de bekende rode paddenstoelen met witte stippen weer met eigen ogen te kunnen zien.

Aan het begin van de dag was het nog even onwennig. Al tijdens de eerste kilometers zie ik iedereen genoeglijk met elkaar gesprekken voeren. De liefde voor wandelen, de interesse (en ervaring met) pelgrimswandelingen geeft genoeg stof om een gesprek mee te beginnen.

En dan zien wij er nog een, zo’n paddenstoel met witte stippen.  Ik herinner mij dat ik tijdens mijn basisschool-periode deze nog ‘gewoon’ mocht plukken. Op de herfsttafel in de klas stonden vele paddenstoelen te verleppen. Gelukkig is dit gebruik in onbruik geraakt, het maken van foto’s laat deze prachtige schimmels ongemoeid. 

Over een zandvlakte steken wij door naar de A12. Deze snelweg is zeer dichtbij, de geluidswallen zijn imponerend goed, het geluid van de auto’s is nauwelijks hoorbaar. 

Via een trap met 172 treden dalen wij af naar een zandafgraving. Het is daar dat NS-beambten met de hand zand verplaatsen, bedoelt voor de aanleg van spoorlijnen tussen Nederland en Duistland. De diepte die het gevolg is overbruggen wij met deze trap. 

En ook in het dal staan ze weer….

Bij een industrieel monument: de resten van de draaischijven van het spoorwegemplacement dat hier ooit was, nemen wij pauze. Zittend op stenen die in de ijstijd deze richting zijn opgerold genieten wij van de bijzondere plek.

Na een korte klim naar boven lopen wij verder. Nog steeds over onverharde paden, wat is dat toch bijzonder. In de verte zien wij een groepje van 3 herfstbomen. Bomen die hun plek met kracht en kleur innemen, wat kunnen wij daar van leren?

Rond vier uur begint het al een beetje te schemeren. Juist dan lopen wij het bos weer uit en Maarn weer in. Bij een ‘kampvuur’ drinken wij op een terras het etappedrankje. We hebben er alle tijd voor, de treinen naar Utrecht blijken niet te rijden, in alle rust wachten wij de NS af. 

Wij genieten hier na van een prachtige dag. Onder de indruk zijn wij van de prachtige route, met recht met de naam ‘De mooiste route’. Mooi is het om de mensen die nog niet eerder een afstand als deze hebben gelopen te zien stralen, zij hebben zichzelf verbaast. Het smaakt naar meer, voor allen……

Dank aan iedereen die er vandaag bij was. Het was fijn om met jullie op stap te zijn. Ik zie elk van jullie heel graag terug…

Heb je zin om deze wandeling ook te lopen? Via deze link vindt je de beschrijving.

Heb je zin om ook een keer mee te lopen? De komende dagwandelingen vind je hier: https://opstapmetirene.nl/dagwandelingen/