14 juli 2000, GR 65 Miramont-Sensacq
Elke draad aan ons lijf is nat als we bij de kleine gite communal aankomen. De gite ligt in een dorpje bestaande uit ongeveer 10 huizen en een kerk. Er is een heel klein keukentje met een tafel, met aangrenzend een open slaapruimte met 3 stapelbedden.
André, de Rotterdammer die we al een aantal keer zijn tegen gekomen is er al. Twee andere bedden zijn bezet door een jong Frans stel. Een Duitser ligt te slapen.
Wij kiezen het achterste stapelbed. Onze kleren hangen we aan de bedrand en aan een draad die door de keuken is gespannen te drogen. Onze schoenen zetten we bij de kachel.
De ruimte is vanwege de vele regen die de laatste dagen is gevallen, zeer vochtig. De kalk van de muren blijft aan de tegen de muren geplaatste rugzakken plakken. Liggend in mijn slaapzak word ik langzamerhand warmer.
Rond 18.00 uur pakt Pieter een zak pasta, een paar uien, een courgette, knoflook en kaas uit zijn rugzak. Genoeg voor een maaltijd voor twee. De andere pelgrims zijn op zoek naar een winkel of café in een naburig dorpje.
Geen eten te vinden, wat een feest…
Als wij net aan tafel zitten, komen deze pelgrims terug. Met lege handen. Het is 14 juli, de nationale feestdag van Frankrijk. Alle winkels zijn gesloten. Het café is dicht. Geen eten te vinden. Wat een feest..
Pieter pakt nog een pak pasta uit zijn rugzak. Als deze gekookt is, verdelen we al ons eten.
Geritsel bij de deur
Buiten horen wij wat geritsel bij de deur. Een late pelgrim? De deurklink gaat omlaag, de deur opent zich. Een oude fransman treed de gite binnen. Hij heeft 4 stokbroden en 2 flessen rode wijn in zijn handen. ‘Pour vous, les pelerins’, zegt hij. En weg is hij weer.
Met zes personen eten we in de door het koken nog vochtiger geworden ruimte. Ergens uit een rugzak wordt een geplette Franse kaas te voorshcijn getoverd.
Waar woorden tekort schieten
We leren elkaar tijdens de maaltijd een beetje kennen. We spreken Nederlands, Engels, Duits en Frans door elkaar heen. En waar woorden te kort schieten, gebruiken we handen en voeten. Een heerlijke maaltijd in goed gezelschap, wat meer heb je nodig?
Een Frans avondmaal om nooit meer te vergeten.
