Veilige haven (Camino Fisterre, 2017)
Al een paar dagen deel ik de Camino Fisterre met een Braziliaanse vader (51) en zijn zoon van 10 jaar oud.
Samen zijn vader en zoon in Leon gestart met het lopen van de camino. Ze zijn inmiddels thuis op deze weg.
Tijdens één van de gezamenlijke maaltijden vraag ik aan vader wat hij zijn zoon graag wil meegeven.
Hij is heel helder in zijn antwoord: ‘Ik wil graag een veilige haven voor hem zijn, nu en in de toekomst. En ik wil hem voeden met liefde en vertrouwen zodat hij zelf ook veilige haven kan worden.’
Het antwoord van vader zet mij aan het denken. Voor wie ben ik een veilige haven? En wat, waar, wie is een veilige haven voor mij?
Een gedicht van Rumi inspireert:
Het kind in je
Nederigheid kleineert niet
Maar maakt groot
De weg naar eenvoud
Voert naar wijsheid
Een vader vertelt zijn kind een verhaal
De luisteraar vertelt
De verteller luistert
Vader en kind worden een en al oor
Vader en kind worden een.
De vraag van vader zet mij aan het denken.
De antwoorden van vader en zoon tekenen zich in hun samenzijn. Zij zijn zonder veel woorden samen op reis. Zij zijn elkaars veilige haven.
