Hadrians’ Wall Path, Verenigd Koninkrijk, 2 augustus – 10 augustus 2023

De dag voor het vertrek

‘Kunnen mijn wandelstokken mee in het vliegtuig?’ ‘Heb ik handdoeken nodig?’
‘Op welke NS-trajecten moet je rekening houden met vertraging?’
Zo maar een paar vragen die vandaag even op popten.. Altijd een beetje spannend, de dag voor het vertrek.
Wat overheerst is de zin en het enthousiasme
Nog 1 nachtje slapen en dan is het zo ver, de start van de wandelreis langs Hadrians Wall.
Heel veel (wandel)plezier!!!

Dag 1: Vertrek uit Nederland, aankomst in Carlisle

Een deel van de groep reist per vliegtuig naar Carlisle, het beginpunt van onze reis.
Een ander deel neemt de trein.
Een voorspoedige reis, geen wachtrijen, geen staking, geen noemenswaardige vertraging en geen gedoe met de bagage. Ervaringen uit het verleden zijn (gelukkig) geen garantie voor het heden.
Bij het diner is de groep compleet. De spanning is weg.
We hebben zin om morgen de wandelschoenen aan te trekken.
De pelgrimspaspoorten zijn uitgedeeld. Hadrians Wall, wij zijn er (klaar voor). 

Dag 2: Toegezongen door een wulp (Bowness on Solway – Carlisle, 24 km)

Onze taxibusjes zijn er ruim op tijd om ons naar Bownes on Solway te brengen. We zijn opgewonden als voor een schoolreisje. We rijden door glooiend landschap, en zien aan de overkant ‘the Scottisch borders’.
Bij Kings Arms worden wij afgezet.
Al snel pikken we daar de route op en bereiken we de eerste stempelpost.

Bij het startpunt hebben wij zicht op zee. In de komende dagen lopen wij van de oostkust naar de westkust van het Verenigd Koninkrijk.

En hoor je dat? We worden toegezongen door een wulp.

Tegen de verwachting in is er regelmatig zon. Modderpaden verraden dat het hier ook regelmatig flink kan regenen.

Het is een mooie route. Een enkel buitje drukt de pret niet.

En wat nog meer?
– een gesprekje met een dame over haar mooie tuin.

– een prachtige Pauw

– je eigen tempo lopen en je grenzen kunnen en mogen bewaken

– pauzemomenten

– soms wat taaie kilometers over het asfalt

Fijn om te merken dat de route grotendeels goed is aangegeven. Witte eikels wijzen ons de weg, we nemen het maar niet al te persoonlijk deze reis.

Na een prettige en mooie wandeling bereiken we aan het eind van de middag Carlisle. In een hele relaxte sfeer drinken wij op een terras in de nabijheid van ons hotel ons eerste welverdiende etappedrankje. Proost!

 Dag 3: Een glooeiend landschap (Carlisle – Walton (20 km))

Onze bagage laten wij achter, die wordt voor ons vervoert. Na een full English breakfast is iedereen blij om weer te mogen lopen, er wordt gelachen en de mooie plaatjes worden vrolijk vastgelegd.

Rustig lopen wij Carlisle uit. De stad maakt plaats voor het “platteland’ .

Nou ja plat, we maken kennis met een glooiend landschap. Bos, weilanden en waterstroompjes wisselen elkaar af,

Willemien begeleidt de groep. Bij twijfel grijpt zij terug naar digitale middelen. Follow the leader is dan het devies tongue-out.

Gedurende de dag maken we kennis met ‘waar ooit de muur stond’.
Omdat dit deel van de muur uit turf en plaggen bestond is er niet veel van te zien. Het is gebruikt voor brandstof en voor de bouw van huizen.

Bij de brouwerij van Walton proosten we op een goede dag.

Aan het einde van de dag brengt de taxi ons naar ons volgende overnachtingsadres: het middelpunt van Britain..

De kok is klaar om met ons diner te starten. Een prachtig gedekte tafel staat voor ons klaar….Veelbelovend, keuzestress?
De korte versie van deze dag? W. Is helder: ‘Goed weer, een uitstekende sfeer, een mooie wandeldag.’
Het gaat ons hier goed, wij zijn onderweg.

Dag 4: Langs wachtposten en forten, Walton – Gilsland (14 km)

Vandaag is er geen ontkomen aan: de muur is zichtbaar. Meer dan 10 jaar duurde het om de muur te bouwen. Ruim 2000 jaar later staan grote delen hier nog overeind.

Door een groepje Engelsen laten wij ons op de foto zettten. Ze hebben er lol in. 

Pas veel later zien we waarom: ze verrasten ons het meest met foto’s van zichzelf. .

Vanaf nu laten wij ons met veel plezier leiden door deze Romaanse ‘erfgrens’. Ook in de regen goed te doen.

En dan weer verder. Heuveltje op, en weer af. Hekjes door, vele hekjes…

Modderpaden.

Stempel zetten.

Graspaden en af en toe asfalt. De kilometers rijgen zich afwisselend aan elkaar.

De route vandaag is niet lang, een aantal neemt de tijd om een Romaans fort te bezoeken.

De anderen gaan voor ‘tea love’ en met elkaar kiezen we het etappedrankje.

Terug bij het hotel is het fijn de natte kleren en schoenen uit te kunnen doen. De schoenen staan te drogen, en krijgen voor morgen nog een beetje extra bescherming.

Op de kaart   Soms is het goed je weer even te oriënteren. Wij zijn bij de blauwe stip. Een stukje noordelijker dan we in Nederland gewend zijn. En dat is merkbaar, in de avond gaat de zon laat onder. ‘s ochtends om 5.00 uur is het alweer licht. 

Dag 5: Klimmen en klauteren Gilsland – The Sill (17 km)

Wat een dag!!!
Een dag vol hoogtepunten en diepe dalen.
Ongemerkt verlaten wij vandaag Cumbria en lopen wij Northumberland binnen. Het landschap wordt steeds heuvelachtiger. En juist van die heuvels maakten de Romeinen gebruik, de muur volgt de toppen van dit gebied, zo maakten zij gebruik van de hindernissen die de heuvels vormen.

Zo’n dag waarop je als je denkt dat je er bijna bent in de verte toch nog een nieuwe berg ziet liggen.

Het tempo ligt tijdens het klimmen en klauteren en tijdens het afdalen laag.

De stemming blijft goed.

De uitzichten zijn prachtig.

De hsitorie is voelbaar aanwezig, de muur, de milestones, de forten..

En als je er dan toch bent is het fijn om dit van dichtbij te ervaren cool

De muur is prachtig en gelukkig klaart het weer op. We zijn op weg naar het hoogste punt van de muur, het heet Winshield Gregs (345 meter). Op weg naar dit punt klimmen we tientallen trappen op en af,

Horeca of dorpjes zijn er niet. We pauzeren in de schoonheid van de muur en van het landschap.

Als lopen stilstaan wordt
En je de stilte omarmt
Zet je bedachtzaam stap na stap
Laat je langzaam los dat wat je leidt
Verbind je je met wat je bevrijdt
Als lopen stilstaan wordt
En je jezelf omarmt
Wordt het stil
En ben ik vrij
(Simone Venderbosch)
De vermoeidheid slaat toe en telkens denken we er te zijn maar achter de horizon duikt dan opeens weer een heuvel op.
Maar dan staan we op de top! On top of the world….🕺

Vanaf een afstandje wordt er naar ons gekeken. Met een blik van respect, verwondering of verbazing…..Wij zijn hier niet alleen.

Kers op de taart is de toegift van de taxi-chauffeur. Hij rijdt ons om naar de enige Romeinse milestone die al 2000 jaar ongemoeid is gebleven.

Vermoeid, tevreden en met zere voeten kiezen we vandaag voor het diner in het hotel. Voor vandaag hebben we genoeg gelopen. .
Een prachtdag!!!

Dag 6:Robin hood en zijn ‘vrolijke volgelingen’ (Steel Rigg – Chollerford (ong. 20 km)

‘Robin Hood is een Engelse volksheld uit een reeks oude balladen en legenden. Volgens de verhalen zou hij stelen van de rijken en zijn buit vervolgens verdelen onder de armen. Hij doet dat samen met een groep vrijbuiters, genaamd de Vrolijke Volgelingen (‘Merry Men’).’
Willemien en haar ‘vrolijke volgelingen’ staan vandaag stil bij de uit films beroemde Robin Hood-tree. 

En daarna weer verder. Omhoog, omlaag..

Hadrianus wist wel waar hij zijn ‘erfgrens’ bouwde, hij verbond de hoogste en meest ruige toppen in deze omgeving.

Soms stijgen/dalen wij over uitgesleten rotsen, een soort van onregelmatige traptreden, soms over het glibberige gras.

Fijn om regelmatig stil te staan, rustig blijven ademen, het maken van een foto.

De uitzichten zijn fenomenaal, de muur toont zich van haar mooiste kanten.

De weergoden zijn ons goed gezind, licht bewolkt, zacht windje in de rug en af en toe de zon.
Tijdens de lunch wordt een prachtig pelgrimslied van Enya gezongen. 

Met verse energie lopen we weer door.

Rond half zes vanmiddag bereiken we lopend ons hotel.. In de bar proosten we vermoeid en goed gestemd op alweer een mooie en goed gelopen wandeldag.

Dag 7: Stieren op de weg (Chollerford – Newburn (20-32 km))

Via trappetjes, Kissing Gates en hekjes verplaatsen wij ons van weiland naar weiland.

Soms delen we de velden met schapen.

Vandaag passeren we diverse nieuwsgierige stieren. Best spannend, zij zijn aan wandelaars gewend, toch? Wij blijven alert, je ziet het op de foto.

Gaandeweg wordt de muur minder zichtbaar. De stenen zijn gebruikt voor het bouwen van schuren en boerderijen. We naderen de bewoonde wereld.

Enige tijd lopen we over een onverhard voetpad, evenwijdig aan de military Road.

De Romeinen hebben deze aangelegd voor het vervoer van voorraden en voedsel. Vandaag de dag is de weg nog steeds in gebruik. Het is weer wennen: verkeersgeluiden.

Bij de Robin Hood Inn genieten we van een drankje en zetten wij een volgende stempel in ons paspoort van Hadrians Wall. Het paspoort is bijna vol….

In drie groepjes lopen we ons eigen tempo. S. Loopt zoals inmiddels gebruikelijk vooraan. Hij loopt vandaag ruim 32 km. De anderen kiezen voor de kortere opties. Ook goed, alles mag, niets hoeft! Het is belangrijk je eigen en elkaars grenzen te respecteren. Deze groep doet dat opvallend goed en soepel.

Het eindpunt is een authentieke en ontspannen plek. Een brouwerij annex Lodge en restaurant.

Een mooie plek voor hoptimisten..

Een prima plek om op te laden voor de laatste wandeldag. De stemming is jolig, we hebben het naar onze zin hier langs Hadrians Wall en met elkaar.

Dag 8: YES, we dit it (Newburn – Wallsend New Castle (ong. 20 km))
Met goede moed gaan we rond kwart voor negen van start. Voor ons ligt de grote stad Newcastle. Langs de rivier de Tyne passeren we de mooie variëteit aan bruggen. Ze doen mij denken aan de afstand die wij met elkaar hebben overbrugd.
De gesprekken gaan af en toe ook alweer over de thuisreis en over thuis.
En tegelijkertijd zijn we nog volop onderweg.

Een dubbel gevoel. We zijn er bijna, maar nog niet helemaal.

En dan opeens…na een paar saaie kilometers, zit het erop.

Walls End, de laatste stempel, felicitaties, zere voeten en een smile. Walls End we hebben het gedaan. Elk voor zich en met steun en gezelschap van elkaar.

Door het tonen van de stempelkaart kun je hier een certificaat krijgen. Je naam wordt bijgeschreven in het boek van Hadrians Wall.

Het etappedrankje drinken wij aan de oostkust. Met het zicht op Nederland. En tegelijkertijd is dat nog heel ver weg.
YES, WE DID IT
Dag 9: Afscheid
De reis zit erop, elk vervolgt vandaag na het ontbijt zijn/haar eigen weg. Ruim 130 km lang heeft de groep onder de bezielende leiding van Willemien over menige top en door evenzovele dalen gelopen.
In de voetsporen van de 2000 jaar oude muur van Hadrianus maakten wij nieuwe hedendaagse herinneringen.
Pijn en vreugde zijn gedeeld.
Waar we begonnen als vreemden voor elkaar, ontstond als vanzelf een symbiotische kameraadschap.
Met elkaar deelden jullie respect, humor, gezelligheid en verwondering. De herinneringen vormen het mooiste souvenir ..
Dank aan Sossen, Els, Siets, Gea, Mieke, Elisabeth, Suzanne, Bennie, Marianne, Annelies, Christa en Janny.
En dank aan Willemien!!!
Wel thuis! En graag tot ziens!!!
Vanaf hier zal ik terugkeren
naar het gewone leven van alledag
niet gewoon meer na al dat wat ik
ervaren heb en als rijkdom heb
opgeslagen in de weg die ik zelf ben”
(R.Pieter)

Heb jij zin om deze reis in een komend jaar te lopen? Stuur dan een mail en ik informeer je zodra data en prijzen bekend zijn:  info@opstapmetirene.nl

Pin It on Pinterest

Share This