Mini-pelgrimage ‘Wegen met Zegen’. Vrijdag 17 maart – zondag 19 maart 2023
Vanuit het hele land zijn de reisgenoten vanmorgen onderweg gegaan. De wandelschoenen zitten aan de voeten, de tas is gepakt, de huisdeur is gesloten.
Ze zijn welkom, de taart staat klaar, wij kijken naar hen uit.
Voor elk is er een steentje. Het steentje is speciaal ontworpen voor deze pelgrimsroute. Gaandeweg kun je het bij je houden of misschien wil je het onderweg juist graag achterlaten?
En dan is het zover. Vanaf het Pelgrimshuis volgens wij de bordjes van de nieuwe pelgrimsroute ‘Wegen met Zegen’.
Wat volgt is de mooie stad Nijmegen. Diverse pelgirmsplekken worden aangedaan. Het verhaal van Mariken kan niet vaak genoegd worden verteld.
Wij lopen met elkaar de eerste etappe van de pelgrimsroute van de Wegen met Zegen. Vanaf het Pelgrumshuis lopen wij via het centrum de Waal over. Fijn om de overgang van de drukke stad naar het relatief rustige plaatteland te ervaren.
De bedding van de Waal, de dijken er omheen, ze bljken niet langer bestand tegen de onvoorspelbaar veranderende hoeveelhed water. De rivier is verbreed, de dijken opgehoogt. Diverse boerderijen zijn letterlijk tot honderden meters verpaastst naar droger terrein. Zo ook deze…
Na ongeveer 8 kilometer lopen is er een plek en tijd voor pauze. Een broodje eten, een pleister plakken, even tijd om je schoenen te luchten. Ook dat is belangrijk, dan gaan (en kunnen) we zo weer verder…
Dooor het bos en over modderpaden vervolgen wij onze weg.
Aan het eind van de middag drinken wij op het terras van café Merkus in Oosterhout ons eerste etappedrankje van deze reis. Proost!
Per taxi laten wij ons naar het klooster in Huissen rijden. Daar wordt op ons gerekend. En welkome ontvangst en een sleutel van een eigen kamer valt ons ten deel.
Avond dag 1
De prachtige klooster-bibliotheek is de ruimte waar wij na de Vespers de kennismaking verdiepen. Mooie gesprekken en een vroege nachtrust vallen ons aan het eind van deze (ont)spannende dag toe
Onderweg lopen wij langs het ‘Dijkwijf’ (ja sorry, ik heb de naam niet bedacht) Je vindt haar op de Gendtse Polder. Het volumineuze wijf kijkt uit over de Waal en is van grote afstand zichtbaar. Zo fungeert ze als baken voor schippers en het mooie is: de terp waar ze op zit is tevens een vluchtplaats voor dieren bij hoog water.
Het nieuwe monument is ontworpen door de kunstenaars Marcelle Hilgers en Lizet Burgersdijk als bekroning op de vorming van een nieuw, ruig natuurgebied genaamd ‘de Gendste Waard’. De natuur wordt door Staatsbosbeheer beheerd; er is ruimte voor het wassende water en de wilde runderen en paarden kunnen er vrij grazen.
Wij vinden het wel een mooi wijf: het is een typisch Nederlands kunstwerk dat onze unieke Nederlandse kwaliteit in de strijd tegen het water eert. Wij klimmen naar haar toe.
En gaan graag met haar op de foto.
In Bemmel, een Over-Betuws dorp waar wij doorheen lopen, is het de gewoonte elkaar een bijnaam te geven. Een naam passend bij het karakter van de persoon of de plek waar deze woont.
Mooi het verhaal dat daarover in het boekje van de Wegen met Zegen staat. Op enig moment in de tijd verrees in Bemmel een nieuwbouwwijk. De postbode vroeg de gemeente welke naam deze nieuwe wijk zou krijgen. Toen de ambtenaar zijn schouders ophaalde, gaf de postbode hem de suggestie deze plek ‘klein Rome’ te noemen. Zijn uitleg was als volgt: ‘hier in de wijk woont ‘de paus. Ook de prior en den kuster leven hier. Het is hier net ‘Klein Rome’…..En zo geschiedde.
Vanaf Bemmel lopen wij weer verder.
Van de kerk in Haalderen heb ik vandaag de sleutel in mijn bezit. Koster Thea kijkt verrast op als zij mij binnen ziet komen. Het ijs is snel gebroken. Koffie, thee en een toilet staan (pruttelend) voor ons klaar. In de consistorie is er ruimte om ons zelf klaar gemaakte lunchtpakket te eten om de benen even te laten rusten.
en daar gaan we weer…
Prachtig de warme ontvangst door Greet bij de Pleisterplaats In Ressen. Wij worden hier aan het eind van deze etappe ontvangen met brandende kaars, muziek, een paar mooie teksten, en koffie met koekjes.
)
Het is hier dat wij afscheid nemen van onze gasten van vandaag, Margot belooft ook voor morgen voor ons aan de weerknoppen te draaien, haar beroep van ‘weervrouw’ maakt deze belofte geloofwaardig. Ze is een mooie ambassadeur, hier lees je meer.
Namiddag
Even een boek lezen, een ommetje maken door het mooie Huissen, aantekeningen maken in je dagboek, het zijn zo maar een aantal dingen die de deelnemers aan de groep na ommekomst in het klooster doen. En natuurlijk is er ook alle ruimte voor een stempel en een goed gesprek.
Avond dag 2
Thema van de avond is verstilling. Jeanine begeleidt ons hierin. Best spannend, we leggen ons na een kussengevecht 
neer bij wat komen gaat.
Het wordt een ervaring waarvoor woorden letterlijk te kort schieten. Een ervaring waarbij de tijd (en soms zelfs de gedachten) stil lijkt/lijken te staan.
Dag 3: Genieten, leven en stralen (Huissen – Angeren- Doornenburg)
Rond 9 uur is het tijd om de schoenen weer aan te doen en om ons klaar te maken voor vertrek. Spannend is het of de bagage van elk van de deelnemers in mijn auto past. Met Margreet heb ik de alternatieve plannen B en C al uitgewerkt.
In licht vertrouwen geef ik de sleutel af aan Nelleke en Tineke. Elk van de deelnemers (en Margreet en ik) geven de bagage bij hen af. Tien minuten later word ik erbij geroepen.
‘Ja alles zit erin! En er is nog heel veel ruimte over’ laten zij mij vol trots weten.
Plan B en plan C kunnen weer in de kast, deze beer is genomen, ik ben er bljj mee.
Ook in de groep heerst een voorjaars-stemming. De jassen blijven uit, er wordt gelachen en genoten. Zelfs het lopen over de lange dijk wordt zeer gewaardeerd. Wat is het hier mooi, het zonlicht kleurt de mindset.
Het is alsof wij elkaar al langer kennen. Zonder ongemak is er contact, zien wij elkaar en geven wij elkaar de ruimte om alleen of samen te zijn.
In de struiken hoor ik het getjilp van roodborstjes en koolmeesjes. Her en der zijn ooievaars te zien. Ze maken zich op voor elkaar en voor het voorjaar.
Vlakbij een nog gesloten camping nemen wij de tijd. De jassen kunnen uit, de zon schijnt fel, er is nauwelijks een zuchtje wind, het is een graad of 15. Margot heeft gisteren duidelijk aan hele goede knoppen gedraaid.
Zie je hoe deze boom al uitloopt?
Als wij bijna bij het eindpunt zijn, zet een van ons de begintune van de serie Floris aan. Zingend wordt zijn kasteel bereikt, een prachtige plek voor het afscheidsdrankje.
j het afscheidsdrankje kijk ik de tafel rond. Ik zie stralende, roodverbrande en ontspannen gezichten. Het ontroert her mij om de ervaringen van de deelnemers te horen. Het doet mij goed dat ik hier onderdeel van kan en mag zijn.
