Zomerse pelgrimsreis vanuit klooster Nieuw Sion

 Dag 1, donderdag 6 juli 2023, De aankomst (Klooster Nieuw Sion)

De poort staat bij aankomst al voor ons open. Van heinde en ver komen wij aan bij Klooster Nieuw Sion. Een aantal is aan komen lopen, vanaf de bushalte. Anderen komen per auto. 8 dames en 1 heer, ze kennen elkaar niet. Een beetje spannend is het wel. Een beetje, want het ijs wordt mede door de gastvrijheid van Henk en Rika, respectievelijk de manager en de poortwachter hier, al snel gebroken.

Door Henk en Rika worden wij welkom  geheten. Van hen ontvangen wij de sleutels. De meesten hebben een eigen kamer in het gastenhuis.

Een aantal van ons slaapt op eigen verzoek op de slaapzaal.

Vandaag beginnen wij met een uitgebreide rondleiding. Wij maken onder leiding van Tineke kennis met het terrein en de gebouwen van het kloosterconplex. De enorme moestuinen maken dat het klooster vrijwel volledig zelfvoorzienend was en is.

Tijdens de rondleiding door de tuinen zien wij onder meer de  grote kas, die is net geopend. De bloemen in de moestuin bloeien tot ‘in de hemel’.

In de gangen van het klooster maken we kennis met het kloostervarken. Hij heeft zijn weg naar binnen gevonden. In de stilte-gangen protesteert zij luidkeels als zij door vier mannen de weg naar buiten wordt gedirigeerd. Eenmaal buiten keert de rust weer.

We lopen door een van de langste berceaus (bomen-galerij) van Nederland. Hier mediteerden de broeders al lopend en in de schaduw.

We zijn te gast in de abtskamer, als enige had hij een ligbad.  En in de kappittelzaal krijgen we uitleg over de betekenis ‘over iemand heenlopen’, het gebeurde hier soms letterlijk.
In de aanpalende bibliotheek brachten de broeders vele uren door.

De details spreken boekdelen…., in de bieb…

Geboeid luisteren wij naar de verhalen die onze gids over het verleden van het klooster vertelt. Maar minstens zo interessant zijn de verhalen over de jonge gemeenschap die hier nu leeft. En ook aan de toekomst wordt gedacht. 

Voor de persoonlijke hygiene van de broeders is in het klooster een wasstraat ingericht. Elk van de broeders had een eigen kastje voor zeep en scheergerei. De klompen werden bij de ingang achter gelaten. Samen deelden zij (omstebeurt 🙂 ) de wastafels en de douches. Tegenwoordig is de wasstraat in gebruik door onder meer de campinggasten. 

En ook in noodgevallen wordt voorzien…..

Na het diner en na een meditatie-moment in de kapel is het tijd voor het toetje.
In de schaduw van een grote boom maken wij uitgebreider kennis met elkaar. We blijken aleemaal een rugzak mee te dragen. En elk van ons weet daaruit royaal te delen.

We ervaren hier saamhorigheid…

‘Leven doe je niet alleen, alles is met elkaar verbonden.
Leven doe je niet in afzondering, alles hangt met elkaar samen,
Leven is geen overleven, maar een samenleven.’

Dag 2, vrijdag 7 juli 2023: Ochtendgloren

De scharrelende kippen tokken mij langzaam wakker.

Bij ons gastenverblijf wappert de schone was al vroeg aan de lijn.

 Bij het vervroegde ontbijt geniet ik van een vers gelegd ei. En van de koffie, broodjes en het samen wakker worden.  Een mooi begin van een nieuwe dag, de groep heeft er zin in, een goede nachtrust is van later zorg.

Dag 2, vrijdag 7 juli 2023: Van de drukte naar de rust (Zwolle – Wijhe, 21 km)

Het Kloosterpad IJsselvalei loopt van het Dominicaner klooster in het hartje van Zwolle naar het klooster Nieuw Sion in Diepenveen. In de beschrijving die bij de route hoort, staat het volgende geschreven: ‘Ken je dat? Dat het hoofd vol en het lijf onrustig is? Het lijf moet eruit, de buitenlucht in, een andere omgeving. Een ommetje kan al wonderen doen, maar zoveel fijner kan het zijn om er een paar dagen op uit te trekken en om de ruimte te ervaren.’
Het maakt ons nieuwsgierig, het voedt ons verlangen om kennis te maken met deze route.
We zijn klaar voor de eerste etappe.

De route start bij het Domicaner klooster. Het is impossant en gesloten…Het is ons vertrekpunt vanaf hier lopen wij de open ruimte in.

We volgen het Kloosterpad we worden geleidt door de IJssel.
De lucht is blauw, het water in de ijssel kleurt mee.

Als snel ontstaat er een natuurlijk ritme, elk vindt haar eigen tempo, regelmatig wordt op elkaar gewacht.

Getroffen worden we door de weidsheid. het ongestoorde uitzicht vele ooievaars ‘grazen’ in de uiterwaarden.

Wij fourageren op een picknickbank en bij het dorpshuis van Herxen. Comllimenten voor de vrolijke en vriendelijke bediening daar.

Jaap navigeert en begeleidt de groep. En onderweg vertelt hij het een en ander over de IJssel. Een prachtig gedicht van Jan Terlouw wordt met elkaar gedeeld. Een paar regels:

Uren kan ik kijken, in gedachten vaar ik mee.
Eeuwig draagt de IJssel levend water naar de zee.
Altijd in beweging, van de bergen tot de kust.
In een hectisch leven brengt de IJssel zoveel rust.

En we lopen weer, nu een beetje in de schaduw…

De laatste kilometers van de route lopen wij over kaarsrechte asfaltwegen. Dat is zeker in deze warmte best pittig lopen. Fijn om dan de afleiding van elkaar en van boerderijen en zijpaden te ervaren.

Het etappedrankje aan het eind van de wandeling smaakt een ieder goed, Elk heeft het vandaag gedaan niet in het minst dankzij elkaar en dankzij de mooie omgeving.

En wat er nog meer is te vertellen?
Tja, we hebben het goed, de lichtheid niet in het minst voelbaar bij Nieuw Sion geeft lucht. We ervaren ademruimte.
En dat het kabinet vandaag gevallen is? Dat horen we volgende week wel weer. Voor alles is een tijd en plek.

Dag 3, De warmste 8 juli ooit…Gronden en verstillen (Wijhe – Diepenveen (19 km))

We vervolgen onze weg. Thema van de route is ‘gronden en herademen’. De warmte beperkt het tempo maar niet de zin.

Liepen we gisteren door het wijdse gebied van de uiterwaarden van de IJssel. Vandaag lopen wij grotendeels door (Sallandse) bossen.

Een vader vertelt trots over de forellen die hij samen met zijn kinderen aan het voeren is. Ooit deed zijn vader hetzelfde met hem.

Horeca ontbreekt. Maar gelukkig is daar onderweg een moment om vers aangeleverde druivensap met zoute tuc tot ons te nemen.

Onderweg en in de avond laat een ieder zich in gesprekken en in de stilte tussen de woorden steeds beter kennen. We delen ervaringen, vragen en twijfels. Ongemerkt maken we elkaars wereld gaandeweg misschien wel een beetje mooier.

……haast ongemerkt lopen wij de kilometers aan elkaar. Door het bos en langs soms hele grote huizen.

De stilte is hoorbaar, de voeten houden ons in contact met de aarde.

Met onze gesprekken reiken wij naar elkaar…

En wat smaakt het etappedrankje vandaag heerlijk. Het blijkt de warmste 8 juli ooit.
De koks hebben er zich niet door van de wijs laten brengen. De kleurrijke en smaakvolle maaltijd gaat er goed in.
We hebben het goed hier.

Dag 4,zondag 9 juli, In alle Vroegte

In alle vroegte gaan de meesten in stilte op stap. We ervaren de ochtendzon en de schaduw van de bomen. We horen het ruisen van het gras. We ruiken het water van het beekje, we voelen de brug trillen onder onze voeten.

In alle stilte kun je het soms ervaren:

Wandelen…
met open ogen
met open oren
met een ontvankelijk hart

Wandelen…
is vertragen
is vereenvoudigen
is verdichten van ervaringen

Wandelen…
is loslaten
is verstillen
is vertrouwen

Wandelen…
is de haast uit je hoofd halen
is het natuurlijke tempo van de ziel volgen
is open komen voor wat er zich in het hier en nu aandient

(tekst van Marijn van Zon)

Door de klinkende klokken worden wij bij terugkeer weer welkom geheten bij het klooster.

Een ontroerend mooie start van deze dag.

Dag 4: zondag 9 juli 2023, Pelgrimswandeling

Ontspannen lopen we na het opruimen van onze kamers een korte Pelgrimswandeling. Onze laatste van deze reis….

In de omgeving van het klooster lopen we door een moerasgebied dat onderdeel is van de IJsselvallei. Jaap vertelt over de koning en de konigin van het bos: de eik en be beuk. Ze vullen elkaar boven en onder de grond aan, ze koesteren elkaars bescherming. En soms struikel je over de wortels: ‘Welke wortels zijn jou tot steun?’

Met in de handen een plantje, mos, een steentje of een stok komt de groep opgewarmd weer aan op bij het zonovergoten terras van het klooster. Precies op tijd voor een drankje of een middagmeditatie.

Bij de lunch, het laatste van deze reis, klinken dankbare en lovende woorden. Het gaat over ontspanning, rust,aandacht, loslaten en ruimte.
Ook hoor ik over blaren, trots, ontroering en over het zich thuis hebben gevoeld in de groep, in de omgeving en in het gastenverblijf van het klooster.
Een groot applaus klinkt voor Jaap.
De groep heeft zijn rust, verhalen en leiderschap zeer gewaardeerd. Voor mij was heel fijn en bijzonder om met hem als medebegeleider samen te mogen werken.
Dank je Jaap, ook voor je steun tijdens oncomfortabele momenten.cool
Dank je wel Liesbeth, Janneke, Connie, Gineke, Monica, Agnes en Ella voor jullie openheid, eigenheid en vertrouwen. We hebben er met elkaar een hele bijzondere reis van gemaakt. Graag tot ziens!
En tot slot een dank je wel aan alle vrijwilligers en bewoners van klooster Nieuw Sion. Jullie gastvrijheid hebben wij zeer gewaardeerd. 
Het is niet wat je doet.
Het is hoe je het doet.
Het is niet wat je ziet.
Het is hoe je het bekijkt.
Het is niet hoe het leven is.
Het is hoe jij het leeft.
(M.C. van der Bruggen)

Zin om ook eens mee te lopen? Via deze link vind je dagwandelingen. En je bent welkom om mee te lopen tijdens volgende meerdaagse pelgrimswandelingen. Je bent welkom!

 

Reactie verzenden

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Pin It on Pinterest

Share This