Woensdag 11 maart 2020: Dagwandeling Oostvaardersplassen
Vreemd is het wel, elkaar begroeten zonder elkaar een hand te geven. Maar ja, voor mijzelf heb ik besloten de adviezen die door het RIVM van het Corona-virus gegeven worden voor de groepswandelingen zoveel als mogelijk te volgen, en dan is dit voor vandaag de consequentie.
Het voelt erg kaal, zo zonder handen, en tegelijkertijd is het ook een ijsbreker. Het eerste onderwerp van gesprek verbindt, wij blijven niet binnen zitten. Wij hebben zin om vandaag op stap te gaan.
De wandeling die wij vandaag gaan lopen is een van de mooiste routes.
Vanaf het station lopen wij na de kennismaking eerst naar het luierpark. In dit park kunnen mensen een boom planten voor een nieuw-geboren kind, een kraamcadeau dat meegroeit met het leven. Ook planten mensen die een jong kind hebben verloren bomen. Tussen de bomen ligt een speeltuin.
Bij elke boom staat een bordje met daarop de naam en de geboortedatum van een kind. Wij zien bomen met hartjes en lampjes. Wij lezen teksten met wensen, liefde en (herinneringen aan) leven. Elk van ons wordt hierdoor geraakt.
Via een graspad lopen wij door het oostvaarderspark even later tussen het water door.
De lente vordert zienderogen. Steeds meer struiken staan in bloei.
Een deel van het Oostvaarderspark is tijdens de wintermaanden tot 1 mei gesloten, de grote grazers hebben hier dan vrij spel. Voor ons heeft dit niet veel gevolgen, er zijn voldoende andere mooie natuurpaden die ons na iets meer dan een uur lopen bij het natuurpark brengen. Vanaf de overkant van het water, het natuurpark zelf is niet toegankelijk, hebben wij een prachtig zicht op de nieuwe natuur.
De geschiedenis van de Oostvaarderplassen gaat ‘slechts’ terug tot 1968, toen grote plassen water bleven staan in de nieuw aangelegde Flevopolder. Er zou een industriegebied komen. Daar was niet direct behoefte aan, dus werd het moerasgebied ingezaaid met riet en daarna met rust gelaten. De natuur nam het nieuwe land in bezit en ontwikkelde zich tot een nieuwe wildernis.
We passeren diverse uitkijkpunten, hoger en lager gelegen. Diverse wandelaars hebben vandaag hun verrekijker meegenomen.
De rust, ruimte en voedselrijkdom werken als een magneet op een nog steeds groeiend aantal verschillende dieren. Met het blote oog is er heel veel te zien. Wij zien onder meer wilde paarden, ganzen, een zee-arend en de grote grazers.
De donkere wolken die vandaag voorbij trekken worden gevormd door spreeuwen, het is een indrukwekkend gezicht.
Koffie, thee, soep en appeltaart staat op ons te wachten bij het bezoekerscentrum. een plek met een fantastisch uitzicht.
Mihaela neemt tijdens deze pauze de tijd om haar indrukken vast te leggen.
Binnen een in mijn ogen kort tijdsbestek groeit er onder haar handen een kostbaar beeld van het uitzicht. Ik ben onder de indruk!
De lente-zon en de aangename temperaturen wachten ons na de pauze weer op.
Een klein stukje modderpad doorkruisen wij….
…..om vervolgens via de brug bebouwd Almere weer te bereiken.
Helaas is er hier in de buurt geen plek waar wij een afscheidsdrankje kunnen drinken. Fris gelopen en met rode konen van de zon nemen wij op afstand afdscheid van elkaar. Een kaal en toch mooi afscheid, passend bij het kale en juist daardoor zo mooie natuurgebied. Een gebied waar hemel en aarde elkaar raken. Een dag die ik met een fijne groep mede-wandelaars heb mogen ervaren, dank daarvoor aan elk van jullie!
