Lopen over Friese pelgrimswegen

De eerste etappe: Novice (Bolsward – Oudega, 21 km, in te korten tot 16 km)

Na een reis van bijna vier uur start ik in Bolsward een voor mij nieuwe pelgrimsroute, het St. Odulphuspad. De komende dagen wil ik deze in mijn eentje gaan ervaren.  

In Bolsward bezoek ik bij het beginpunt van de route de Broerekerk. Deze kerk is in 1980 grotendeels afgebrand. Nu is een een nieuw dak, met uitzicht op de (blauwe) hemel. Een prachtig, leeg en open gebouw, een mooi begin van deze route.

De naam van de eerste etappe van deze route is ‘novice’ wat staat voor een nieuweling in het klooster. En een nieuweling voel ik mij hier. Ik moet wennen, het landschap is kaal, de paden zijn verhard, er is geen mens te zien.
De eerste kilometers loop ik parallel aan de A7, echt mooi vind ik het niet. En stilte is hier ver te zoeken.

Langzaam maar zeker, het duurt vandaag wel even, vind ik onderweg mijn ritme. Steeds meer waardeer ik het wijdse landschap. Steeds heb ik uitzicht op water, weilanden, klei en kerken in de omgeving. Schapen en vogels zijn voortdurend in de buurt. Mijn gedachten zijn nu ze de ruimte krijgen overal. 

Mijn schaduw is mij vandaag regelmatig vooruit.

De dorpjes hebben namen als Wolsum en Parrega. In Blauwhuis verwacht ik de blauhuster kapel te zien of horen, maar de oefenruimte en het bijbehorende cafe met de naam Vriendschap blijkt gesloten. 

Tijdens mijn lunch met uitzicht op de dorpskerk van Blauwhuis eet ik op een bankje mijn lunch. 

De route volg ik via de bij de beschrijving behorende zeer duidelijke App. Af en toe krijg ik bevestiging door de tekens onderweg.  

In Greonterp loop ik langs het huisje waar dichter/schrijver Gerard Reve jarenlang heeft gewoond. Een bijzonder rustig plekje, uitzicht over de velden, een alomvattende stille omgeving.
Hij schreef over dit dorp: ‘Het is het koninkrijk Gods, vooral ‘s avonds om een uur of negen, met een zachtrode zon dicht boven de horizon, de mensen in hun achtertuin aan de tochtsloot, breiend of de krant lezend.’

Steeds mooier vind ik de route worden, ik raak gewend aan het landschap en zie steeds meer schoonheid, zoals dit huisje aan het Sipkemar.

En dit prachtige gezicht op het dorpje Dedgum.

En zeker het laatste deel, ik loop langs een meer met de naam Aldegeaster Brekken, is mede door de zachtrode, ondergaande zon prachtig, Gerard Reve had gelijk….

Eindpunt van deze eerste etappe is de kerk van Oudega. Het einde van een bijzondere kennismakingsdag met deze camino. Ik ben benieuwd naar het vervolg. 

Etappe 2: Via (Hindeloopen – Warns, 17 km)

De oudst bekende pelgrim die vanuit klooster Mariengaarde naar Santiago werd gestuurd, vertrok rond het jaar 1170 via de route Hindeloopen – Stavoren richting het verre Spanje.
Vandaag loop ik in zijn sporen zijn route na. Deze etappe van het St. Odulphuspad heeft de passende naam ‘Via’.

Ik heb in het stille en donkere Hindeloopen erg goed geslapen, mijn vermoeidheid is weg, de spierpijn van gisteren is bijna uit mijn lijf. Na een uitzonderlijk goed ontbijt, ik word als enige gast van het hotel door de gastvrouw enorm in de watten gelegd, ga ik al vroeg op stap.

Het ijs ligt nog op de straten als ik Hindeloopen verlaat. Er is buiten nog geen mens te zien. Zelfs het leugenbankje onder het zwarte dakje is leeg. Het bankje waar vissers elkaar (te) stoere verhalen vertellen. Maar niet op zondagmorgen, de kerkbanken worden vanmorgen door hen bezeten.

Bij de haven staat de route die ik vandaag ga lopen uitgetekend. 

De eerste kilometers loop ik over de IJsselmeer-dijk. Het is windstil, het water spiegelt de wolkenlucht. In vele vertes hoor ik deze zondagmorgen kerkklokken luiden, een vertrouwd geluid, is dit ook wat de vroege pelgrim heeft ervaren? 

In tegenstelling tot gisteren geniet ik vandaag van elk stap. Ik heb mij al tijdens de eerste dag van deze route kunnen verzoenen met het gras, de klei, het water en de mooie luchten. De wilgen doen mij denken aan het Groene Hart.

Onderweg is het zien en gezien worden.

Om bij het dorpje Stavoren te komen, violg ik de route die een stukje door het binnenland loopt, de zon schijnt de paden op.

In Stavoren liggen de schepen in de haven.

In dit IJsselmeer-stadje ga ik op zoek naar het bekende vrouwtje. Pas als ik er de derde keer langsloop valt zij mij op, de dame wier hoogmoed haar alles zo bitter heeft ontnomen (Zie: https://historiek.net/het-vrouwtje-van-stavoren-sage/70889/).

Op de dijk die het stadje scheidt van het IJsselmeer lopen hele gezinnen hun zondagse rondje. Een prachtig gezicht, voor hen wellicht zo gewoon en toch ook zo warm en bijzonder.

Etappe 3: Lux Aeterne (Oudega – Hindeloopen, 17 km)

Dit is de etappe van het eeuwige licht. Een etappe die langs de waterkant en Workum naar Hindeloopen loopt. Een etappe waarbij de horizon licht geeft, de naam van deze etappe is dan ook heel toepasselijk: Lux Aeterne, eeuwig licht.

Een route om te zoenen, de Friezen stimuleren daartoe op stille plekjes, kijk maar naar de bovenste sticker op onderstaande foto…..

In Workum houd ik uitgebreid pauze, met uitzicht op de enorme Gertruduskerk.

In dit elfstedenstadje besteed ik mijn tijd in het museum van Jopie Huisman. Ik heb veel over hem gehoord en begrijp pas vandaag de lovende verhalen. Hij noemt het gebied waar ik deze dagen heb gelopen het land van ‘de warme armoede van de klei’.. Hij heeft het over zijn paradijs, een plek waar het land de mens nodig heeft, net als de mens het land.

Geïnspireerd doorJopies tekst ‘Voorbij de horizon van Workum houdt de aarde op’ gaat deze pelgrim weer naar huis. Voorbij de horizon.

Nog even loop ik door mooi Workum, de huizen spiegelen zich in het water.

Ik laat het laatste stukje van deze etappe zitten.

Ik ga weer naar huis, vol van pelgrims-ervaringen:: ontspannen onderweg zijn en ontmoeten van mensen, 
Ik ga weer naar huis, onder de indruk van de warme gastvrijheid onderweg.

Ik zal het het landschap, de pelgrimsroute, de stilte en de wijdsheid hier missen, wat voelde ik mij op  zijn Fries gezegd ‘Wolkom in Fryslan’.

Graag sluit ik deze dagen af met een welgemeend: Oant sjen!!
Zeker kom ik terug voor deze route in dit wijdse land, mijn land, mijn vlakke land, voorbij de horizon.
Graag opnieuw met windstil, zonnig weer…….

Heb jij ook zin om deze etappes van de camnino St. Odulphus te ervaren? Voel je dan vrij en loop tijdens het weekend van 19 -22 maart 2020 met mij en andere pelgrims mee.

Maar natuurlijk kun je ook zelf op pad. Informatie over de route vind je hier.