Meerdaagse pelgrimswandeling, 10 -12 juni 2022

Dag 1, Ruimte geven (Nijmegen – Beek, 19 km)

Bij het station van Nijmegen wacht ik samen met mede-begeleider Jaap van der Vinne onze reisgenoten op. Handen worden geschud, namen worden genoemd. Vertwijfeld wordt door een van hen gefluisterd ‘hoe ga ik die namen onthouden?’
Een paar uur later, na de koffie en het gebak, lopen wij door de Ooijpolder de stad uit. De spanning is eraf, de namen zijn bekend, we hebben er zin in.

De route van de Walk of Wisdom is mooi en verbindt. In de Ooijpolder lopen wij door de uiterwaarden van de Waal. De wilde praarden noemen dit hun thuis. Ze leven op de grens van het water en het land.

Onderweg houden wij halt bij een toren. Zowel van onderen als van boven heb je hier een mooi uitzicht.

Op enig moment horen wij de geluiden van een briesende koe. Steeds dichter lijkt hij ons te naderen. Zeer gefrustreerd rent hij op ons af. We geven hem de ruimte, voor hem lopen wij graag een stukje om.

We ervaren een dag waarop de natuur en het gezelschap ruimte geeft voor mooie gesprekken.
Bij het Emmausklooster worden wij gastvrij ontvangen. De douche spoelt het zweet en zand weg.Het eten is driesterren-waardig.
We zijn begonnen, in het gezelschap van een hele mooie groep. De zonsondergang geeft de dag een gouden randje.

Dag 2, Stappen zetten… (Beek – Kranenburg – Milsbeek, 26 km)

Het Emmausklooster is het oudste Kapucijnenklooster in Nederland (1645) en is vernoemd naar de Bijbelse plaats Emmaus. Het is prachtig bewaard gebleven, zowel van buiten als van binnen.  Wij slapen in het Clarahuis, een gastenverblijf dat  in 1997 naast het klooster is gebouwd. Ontbijten doen wij in de refter van het klooster. De tijd staat hier stil, het is hier voor altijd 10 over 10 of vijf over vijf.

Gevoed door brood met voetjes gaan we weer op stap. 

Ik hoor, ervaar en zie de onderlinge verbinding, de kwetsbaarheid en de kracht. Ik kan helaas niet alle kilometers meelopen, en misschien wel juist daardoor voel ik mij gedragen, een beetje onwennig.

De route brengt de groep over de Duivelsberg. Daarna volgen we de pijlen van de zaailing door een licht heuvelachtig deels open gebied. De klaprozen staan te stralen, de bloemengroet verbindt ons met de krachtige kwetsbaarheid van de natuur.

In het Duitse Kranenburg pauzeren wij. Het terras is wegen personeelsgebrek helaas gesloten.

Kranenburg heeft een ommuurd oud centrum. Deze huisjes zijn strak tegen die muur gebouwd.

Al eeuwnlang is dit dorp een plek waar de pelgrims en pelgrimswegen elkaar kruisen. Alle richtingen komen hier samen.

Lopen door het Reichswald, gelegen buiten Kranenbrug,  is altijd wat spannend. Hier is geen route-markering. In tweee groepen lopoen we door dit bos. De ene groep loopt met het routeboekje/de tekst, de andere groep gebruikt de digitale route van de Walk of Wisdom.

Bijzonder om onderweg de ’vader’ en initiatiefnemer van deze route tegen te komen (Damiaan Messing). Hij droomde, deed en ging verder. Graag gaan we even met hem op de foto.

Om mij heen zie ik dennenbomen zover het oog reikt. Boven mij zie ik een stralende hemel. 

Vermoeid  bereiken wij na ruim 25 kilometer het eindpunt van vandaag. Beide groepen hebben een eigen route gevonden. Het motto ‘Ga je mee verdwalen, ik weet de weg’ lijkt vandaag heel erg waar. 

Onze taxi staat er al. heel blij zijn wij (of ben ik) dat we van de chauffeur 15 minuten krijgen om ons etappedrankje te kunnen drinken. Het is welverdiend!

Als de anderen al naar bed zijn geniet ik nog even na en neem ik mijn stilte. Met het uitzicht op de zonsondergang denk ik terug aan een mooie dag.

Samen kom je verder dan alleen, vandaag heb ik dat ervaren. 

Dag 3: 23: Thuis (Milsbeek – Malden (19 km)

Na een bijzonder fijne nacht begint de ochtend met…het afplakken van blaren. Tijdens de afgelopen Camino is mijn vaardigheid daarin flink toegenomen. Ik doe het met veel plezier, in de wetenschap dat de eigenaar van de tenen hiermee een goede wandeldag gaat krijgen.
Een uurtje later, na de koffie en het ontbijt, nemen wij afscheid van onze gastvrouw Mieke en van onze gastheren Maarten en……, wat voelden wij ons welkom. Wij waren deze dagen thuis bij het emmausklooster.

Via holle wegen lopen wij door en door. Ik ervaar deze dagen ten volle wat wandelen voor mij is. 

Wie wandelt, wandelt nooit alleen
altijd zijn er wel vogels, altijd de wind
of de waterstromen.
De bronnetjes soms of passanten.
Altijd zijn er de bloemen
en de wolken die je groeten
of de strakke, blauwe hemel.
En de zijwegen en kruispunten
die vragen om een keuze.
Altijd zijn er je gedachten
die meetrekken als engelen
of als duivels, die je plagen.
Alleen wandelen bestaat niet.
Wandelen brengt je ook altijd
weer op je innerlijke weg
en….het brengt je thuis.

De wandeling brengt ons vandaag vanaf Milsbeek over de Sint Jansberg en de Mookerheide. Klimmend en dalend genieten wij van de prachtige natuur.

In een vogelhuisje treffen wij het roze ringetje voor aan de pelgrimsveter.

Tijdens het lopen wisselen stilte, humor en mooie gesprekken elkaar af. Daar waar wij drie dagen geleden elkaar nog onbekend waren, zijn wij vandaag elkaars thuis. 

Lunchen doen wij in de vrije natuur. Het lunchpakket van het klooster smaakt ons buiten gewoon goed.

Mooi om te merken dat de natuur tot een vanzelfsprekende stilte leidt.

Ontroert raak ik van deze man op leeftijd. Moeizaam en daadkrachtig loopt hij heuvel op en heuvel af. Zijn stok is zijn baken, op zijn gezicht een tevreden lach.

De laatste kiliometers laten wij ons verder leiden door de tekens van de zaailing.

Onderweg ontvangen de wandelaars van de Walk of Wisdom van elke gemeente een fel-gekleurd ringetje voor aan de pelgrimsveter, We hebben er in deze dagen al heel wat verzameld.

Stralend eindigen wij deze mini-pelgrimstocht bij een cafe in Malden. Drie dagen waarin de hemel en de aarde elkaar hebben geraakt.  Met een lach en een traan nemen wij met moeite afscheid van deze omgeving en van elkaar.

Wat wij hebben ervaren is in woorden niet te duiden. 
We nemen de herinnering en de wijsheid mee naar huis.
Met dank aan Celia, Willemijn, Margriet, Kiki, Vincent, Martin, Bernadet, Rita,
Linette en Irma, zij gaven ons en elkaar vertrouwen, bij elkaar voelden wij ons deze dagen thuis.
Met dank aan Jaap van der Vinne, zijn bijdrage als medebegeleider en maatje was onmisbaar.
Vanaf hier
zal ik terugkeren
naar het gewone leven
van alle dag,
Niet gewoon meer
na al wat ik ervaren heb
en als rijkdom
opgeslagen in de weg
die ik zelf ben
(Ricky Pieter)

Ben je nieuwsgierig naar de andere meerdaagse wandelingen die je mee zou kunnen lopen? Klik dan op deze link.

Pin It on Pinterest

Share This