Dagwandeling Jacobsweg Amsvorde: Harderwijk – Nijkerk, 6 juli 2019

Samen met 3 mannen en 4 vrouwen vertrek ik vanmorgen al vroeg vanaf het station van Harderwijk in de richting van het zuiden. Door een stadspoort verlaten wij het centrum, met uitzicht over het water.

De route van vandaag is vrij lang, het gezelschap bestaat mede daardoor uit goede en ervaren lopers. 

Tijdens het praten letten we op de goede route. 

Maar desondanks………

Ten zuiden van Harderwijk is een nieuwe woonwijk met nieuwe wegen en nieuwe bruggen verrezen. De beschrijving van de route is niet meer accuraat, we raken de weg al vrij snel kwijt.

Dit soort situaties maak ik wel vaker mee, en altijd vind ik, met behulp van de digitale wereld,  een uitweg die ons onder het motto ‘Ga je mee verdwalen, ik weet de weg…’  weer verder op de route brengt.

Dit keer loopt het een beetje anders. Een aantal deelnemers blijkt zeer bedreven in het navigeren met kaart, richtingsgevoel en gps.  Een aantal deelnemers is bekend met de omgeving. Met vereende krachten bespreken wij opties en vervolgens maak ik de keuzes. Vaak gaat dat vandaag goed.

Een enkele keer kies ik de verkeerde weg. Met name de mannen hebben dan dikke pret, ze zeiden het toch?  

Als wij de nieuwe woonwijk achter ons hebben gelaten, lopen we in de richting van Putten. Onderweg passeren wij een met zorg ingericht onbemenst stalletje vol van vertrouwen en lekkere zomerjam.

Even later bereiken wij kasteel Oldenaller, door het bos lopen wij links om dit mooie gebouw.

Op de hoek van het landgoed staat een schuur waar de wandelaar en fietser zelf een kop thee of koffie kunnen maken. Een onverwacht en mooi plekje, hier nemen wij graag even ongeplande pauzetijd.

Vanaf de pauzeplek is het nog een kleine 10 kilometer lopen naar het eindpunt: een grand-café in het centrum van Nijkerk. 

Met elkaar strijken wij veel vroeger dan gepland, het tempo van de groep was hoog, neer op het terras. Het koor met de mooie naam Nijkerker Welvaren zingt uit volle borst voor ons. Wij kijken toe, genieten van onze wijn, bier of thee, praten na en bepalen de statistieken van de dag.

Vol bewondering kijkt René nadat hij zijn GPS-gegevens heeft uitgelezen op. De route die wij hebben gelopen was niet helemaal zoals beschreven. De afstand daarentegen was vrijwel exact, op 150 meter na, zoals door mij  voorspeld: 26,150 km. Tijd om motto te wijzigen in ‘Ga je mee verdwalen, ik weet de afstand….’?

Na nog een tweede ronde is het tijd voor het afscheid. Een einde van een wandeldag met hele fijne mede-wandelaars.

Dank je wel Elza, Nathalie, Frits, Peter, Ronneke, Hilda en René. Graag allemaal tot een volgende keer, ik weet de afstand, met jullie samen vinden wij ook dan weer de goede weg 🙂 !!