Hadrians’ Wall Path, Verenigd Koninkrijk, 3 juni – 11 juni 2023

Dag 1: Vertrek uit Nederland, aankomst in Carlisle

Na een goede voorbereiding, na de beantwoording van alle vragen, is het dan eindelijk zo ver. We gaan op weg naar de muur van Hadrianus. Bepakt en bezakt zijn wij er klaar voor. 

De reis begint op Schiphol. Wegens een grootschalige spoorwegstaking in het Verenigd Koninkrijk, heeft ieder er  ‘noodgedwongen’ voor gekozen om met het vliegtuig te gaan. Per taxi reizen wij verder naar Carlisle, het beginpunt van onze reis. 

Minimaal 20 mijl per dag lopen en na het lopen genoeg energie over hebben om het kamp voor de nacht op te bouwen
Dat was stoer.
En dan ook nog een muur neerzetten op de grens van Engeland en Schotland
Een idee van keizer Hadrianus
Langs deze muur  “De Hadrians Wall “ gaan we morgen wandelen.
Maar eerst genieten we van de rit naar Carlisle en maken wij kennis met elkaar.
We installeren ons.
Doen wat inkopen.
En natuurlijk ontbreekt een bezoekje aan de kathedraal en het kasteel niet.

We bezoeken de prachtige kathedraal met een dak vol sterren en we bekijken het kasteel dat sinds ongeveer het jaar 1100 in de verdedigingslinie stond: het afweren van het barbaarse volk, tegenwoordig noemen wij de barbaren Schotten.   

Onder het genot van een kop Engelse thee komen we rustig aan.

Onze eerste diner; fish and chips, we laten het ons smaken, een geweldig begin van een nieuwe wandelreis.

De pelgrimspaspoorten liggen klaar voor gebruik.

We hebben er zin in. Acht dagen lopen in de voetsporen van de Romeinen. Acht dagen pelgrimeren door het glooiende Engelse landschap.

Dag 2: Verdwalen en Britse humor, Bowness on Solway – Carlisle (24 km)

De taxi zet ons af bij het begin van het Hadrians’ Wall-Path. Bowness is een klein dorpje aan de westkust. Vanaf hier gaan we de Romeinse wegen en muur volgen naar de andere kant van het Verenigd Koninkrijk..
De Romeinen zijn de grondleggers van ons wegenstelsel
Lange rechte wegen. Om snel van A naar B te komen
Het eerste deel van de dag maken we hier kennis mee, omdat er geen andere wegen zijn
Daar kan je niet op verdwalen, zo zou je zeggen….
Nou !! Soms gebeurt dat wel 👣
Een deel van de groep kiest een eigen weg, een klein veel mooier pad.. Het voert hen ongemerkt rechtstreeks terug naar heb beginpunt.
Een aardige local brengt ze terug naar de route, de groep is weer compleet.

En vanaf dat moment lopen we door weilanden, maken kennis met de vele kissing gate’s en met de nieuwsgierige schapen.

Pauzes nemen we in de natuur en bij een pub. Leuk om aangesproken te worden met ‘Love’, het klinkt zo liefdevol.

De laatste loodjes van deze best lange route zijn pittig. De silly walks halen de humor naar binnen.

Moe en voldaan toasten we na aankomst op een zonnige dag.
En stiekem zijn we dankbaar dat we geen kamp hoeven op te bouwen. Blij zijn wij met het comfort van een eigen douche en een zacht bed.

 Dag 3: Carlisle – Walton (20 km)

Bij het ontbijt genieten wij van een Full English Breakfast. Spek, witte bonen, tomatensaus, worstjes, toast, bloedworst en een kop thee met veel melk. Een goede start, met voor hen die willen ook andere opties…

De bagage laten wij achter, die wordt voor ons vervoert.  Iedereen is ontspannen en blij om weer te mogen lopen, er wordt gelachen en de mooie plaatjes worden vrolijk vastgelegd.

Rustig lopen wij  Carlisle uit. De stad maakt plaats voor het “platte”land, wij volgen de witte eikels.

 

Gedurende de dag maken we kennis met ‘waar ooit de muur stond’.
Omdat dit deel van de muur uit turf en plaggen bestond is er niet veel van te zien. Het is gebruikt voor brandstof en voor de bouw van huizen.

Mooi Is een van de regels van dit pad:. Het is niet de bedoeling dat wij op de gebaande paden lopen. 

Om erosie te voorkomen, lopen wij dus onze eigen weg.

En wat is het heerlijk om ontspannen te lopen door glooiende weides. Stil genieten wij van het uitzicht.
Vaak staat er in deze omgeving veel wind en zeer regelmatig regent het.
Wij worden alweer getrakteerd op een zonnige dag en op blauwe luchten.
Koffie wordt onderweg voor ons gezet.
Er is tijd om te luieren in het gras.

Op onze Hadrians’ Wall-paspoorten bewonderen wij de stempel die wij onderweg krijgen.

Aan het einde van de dag brengt de taxi ons naar ons volgende overnachtingsadres: het middelpunt van Britain.

Dag 4: Incognito? Walton – Gilsland (14 km)

Wat staat er op het programma vandaag. De route is 14 km lang. Meer en meer is het Hadrians’ Wall Path stijgend en dito dalend. Het weer is weer prima. Bewolkt, maar droog en de zon staat op het punt van doorbreken.
Fijn is dat de route goed is uitgepijld. Verdwalen is lastig, we kunnen ons focussen op de omgeving.
De route loopt deels door particuliere weilanden. In het Verenigd Koninkrijk heeft de voetganger bijna overal vrij toegang. Via poortjes komen wij eenvoudig van de ene op het andere terrein.
Na het ontbijt gaan we met de taxi terug naar waar we gisteren gestopt zijn.
En verder weer aan de wandel door het prachtige landschap, glooiende heuvels, wilde bloemen. Cottages met voortuintjes vol kleurige bloemen
Het vee heeft hier volop de ruimte om te scharrelen door de grazige weiden vol biodiversiteit.
Wat is het mooi.
Tot onze grote verbazing werden we gisteren als groep herkend door 2 Duitse dames die ook het pad lopen
Ze herkennen ons van de fb pagina van Hadrians Wall. Nou nou. Wat leuk !
Vandaag blijken we al een stuk bekender te zijn. Door meerdere mensen worden we aangesproken omdat ze ons herkennen of vragen of we het echt zijn: ‘Zijn jullie echt die mensen uit Nederland?’
Of :Are you from Holland ? Yes En vervolgens in het Nederlands . “Zijn jullie met elf vrouwen uit Noord Holland hier Hadrians Wall aan het lopen? Nou er zijn ook mannen bij hoor en we komen uit het hele land. De vrouw loopt zwijgend verder.
Even verderop worden we weer herkend, ditmaal door een volonteer van de Hadrians Wall. Hij is zeer verheugd om ons tegen te komen
Want wij zijn die Nederlanders die hier rondlopen en waar hij van gehoord heeft.
Hij regelt voor ons de bus naar ons onderkomen voor de nacht
Zijn wij hier incognito?
Nou nee, zeker niet😉👣.
Dit dagverslag is gemaakt door Margriet, deelnemer aan deze reis.👌

Op de kaart   Soms is het goed je weer even te oriënteren. Wij zijn bij de blauwe stip. Een stukje noordelijker dan we in Nederland gewend zijn. En dat is merkbaar, in de avond gaat de zon laat onder. ‘s chtends om 4.30 uur is het alweer licht. 

Dag 5: On top of the world, Gilsland – The Sill (17 km)

Ochtendroutine, rustig wakker worden, kopje thee, ontbijten , tas pakken en hop de taxi in. We zijn het inmiddels gewoon, we hebben het ritme te pakken.
Ongemerkt verlaten wij vandaag Cumbria en lopen wij Northumberland binnen. Het landschap wordt steeds heuvelachtiger. En juist van die heuvels maakten de Romeinen gebruik, de muur volgt de toppen van dit gebied, zo maakten zij gebruik van de hindernissen die de heuvels vormen.
We kruizen het spoor, steken de rivier over, langs de vogelverschrikkers en gaan trapje op en af. Het pad loopt door moestuin en, langs een fotogenieke kraai. Wandelwol ligt overal voor het oprapen. Vandaag laat de zon zich iets minder zien. Met een straffe wind in het gezicht beklommen we de eerste van de vele heuvels met prachtige vergezichten.

Voor de eerst rustpauze vinden we een klein dal waar we heerlijk uit de wind zaten.

Ondertussen blijft het flink stijgen en is ons tempo gedaald naar 2,5 km per uur. Die Romeinen wisten wel waar ze de muur bouwden!

We zijn op weg naar het hoogste punt van de muur, het heet Winshield Gregs (345 meter). Op weg naar dit punt klimmen we tientallen trappen op en af,
De vermoeidheid slaat toe en telkens denken we er te zijn maar achter de horizon duikt dan opeens weer een heuvel op.
Maar dan staan we op de top! On top of the world….🕺
De Duitse dames hebben een foto van ons gemaakt
Koffie vonden we onverwacht zeven heuvels verder.
Genoeg energie om de volgende heuvels te verslaan.
Aan het einde van onze tocht konden we bijkomen met alle soorten cake en lekkere koffie bij the Sill.
Daarna met de bus naar ons hotel in Hexham.
En smullen bij de pizzeria.
Dit dagverslag is grotendeels gemaakt door Petra, deelnemer aan deze reis.👍🌻👣

Dag 6: Mijlpalen, Steel rigg – Chollerford (21 km)

Vandaag staat de “zwaarste” etappe op het programma. 21 km, sterk stijgen en dito dalen. Beetje spannend, en tegelijkertijd hebben wij er zin in.
Stap voor stap lopen wij door de ochtend heen. We staan stil bij de bekende boom van Robin Hood.
Elke dag heeft haar eigen mijlpalen.
Onze mijlpalen van vandaag zijn:
– We hebben dan eindelijk de beroemde Robin Hood- boom van alle kanten bewonderd

-Het lopen met aan de linker kant in de verte het zicht op Schotland en aan de rechter kant op Engeland.

– Over bijna de hoogste top en in het bijna diepste dal gelopen

De mijlpalen ervaren terwijl we genieten van het mooiste stukje van de muur, althans dat vind ik. De muur rolt prachtig over het landschap. Wij bewegen met de eeuwen mee.
Klimmen, klauteren via de vele trappetjes, hekjes met 4 verschillende sluitingen, vele soort en schapen, paarden en nieuwsgierig koeien, we stappen door. Met regelmatg even tijd voor een pauze.

De angst voor stieren is overwonnen. Het vee loopt in de weides waar wij doorheen lopen.

Dan loopt de een voor dan de ander, we lijken in die zin ook wel op een slang van mensen die langs en over de wall gaat.

Heel stiekum zijn we onder een hekje doorgekropen om een heel nat stuk te ontwijken.

En de bus hebben wij gehaald 👍. Dat is wel handig Bussen rijden hier niet erg frequent
En een altijd terugkerende mijlpaal
Is natuurlijk het etappedrankje. Na de zware en mooie tocht van vandaag smaakt deze extra lekker.

Dag 7: Mijlpaal bereikt, Chollerford – Three Tuns (26 km)

Vroeg op en om stipt 8:30 beginnen we met lopen. Veel langs de weg vandaag, maar ook door en over weilanden. 82 hindernissen tellen we tot de finish. Dit kunnen hekjes (hier noemen ze dat Kissing Gates), muurtjes en trappen zijn.

De muur is op enkele kleine stukjes na voor ons niet meer zichtbaar. We lopen vandaag in de directe nabijheid van de ‘military road’, de weg die door de Romeinen ten zuiden van de muur is aangelegd voor het vervoer van vrouwen, kinderen, voedsel en legermateriaal. De oude weg is nog steeds in gebruik, inmiddels is deze voor ons Westerse comfort geasfalteerd. 

Prettig is dat de route ook vandaag weer erg goed is aangegeven. Met eikels en gele pijlen, je kunt ze eigenlijk niet missen.

We richten onze blik op de roofvogels, de kleurige bloemen …..

…..en vragen ons af welke crossing plant heavy zijn 😀

Onderweg is er hikersmint.

En bij dit kistje weten wij een stempelpost te vnden.

Na 27 km komen we tevreden aan op onze eindbestemming in Heddon on the Wall.
De taxi brengt ons naar de kust, naar het hotel en heerlijke diner.

Dag 8 en dag 9: The finsih bereikt, Heddon on the Wall – Wallsend (24 km)

Yes!!! We hebbben het gedaan!
We lopen de laatste uren voornamelijk langs de river de Tyne. 
Dan lopen we Newcastle binnen, leuk, 7 bruggen tellen we in de verte.

We passeren een beeld met de naam ‘Yesterday, today, forever’
Het paard en wapentuig representeren het verleden.
Het huis is symbool voor het heden.
De kinderen zijn voor altijd de toekomst.

De rivier stroomt verder..

En dan zijn we er ineens, YES we did it.
We hebben het samen gedaan!!!
Alle 11 hebben we het gehaald. 7 overwegend zonnige wandel dagen.
We halen de laatste stempel en, voor wie wil, een certificaat.
En natuurlijk toasten we op onze geweldige prestatie.
Trots en voldaan kijken we hierop terug.
Yes we did it!!!

Marion, Mariëlle, Martin, Monica, Margriet, Jenny, Joop, Yvonne, Petra en Reiny dank voor jullie vertrouwen en een compliment voor jullie doorzettingsvermogen, het viel soms echt niet mee.

Yvonne van Adrichem dank je wel voor je enthousiasmerende begeleiding. Je humor en je doortastendheid op momenten die daarom vroegen hebben de groep tot grote hoogten gebracht. Fijn dat je dit voor hen en mij hebt willen doen.

Fb-volgers en HW-volunteers dank voor al jullie reacties en support! Fijn om te merken dat we werden gesteund en gevolgd.

 

Zin om mee te lopen? Klik dan op deze link. Je bent welkom.

Pin It on Pinterest

Share This