Zaterdag 26 september 2020, Dagwandeling N70

De naam van de wandelroute van vandaag is op het eerste oog niet aantrekkelijk. De naam van de route is ‘N70’, het klinkt als een geasfalteerde weg voor auto’s.

Het tegendeel is echter waar. Deze route, ik heb er al veel over gehoord, loopt vooral over onverharde bospaden. De naam verwijst naar het jaar waarin dit natuurpad (N)  is ontwikkeld: 1970. Ik heb van andere wandelaars zeer enthousiaste verhalen over deze wandeling gehoord, ik heb er zin in om deze zeer heuvelachtige route voor het eerst zelf te gaan lopen.

Bij hotel ‘t Spijker in Beek-Ubbergen tref ik de andere wandelaars. Een klein groepje, veel mensen hebben zich afgemeld wegens verkoudheidsklachten. Compliment voor hen, ik stel het op prijs dat zij zich houden aan de Corona-regels.

De route is goed gemarkeerd, zo merken wij direct na de start. Paaltjes met een groene kop, bordjes met N70 en groene banden rondom lantaarnpalen wijzen ons de weg. 

 Het landschap is on-Nederlands glooiend, de ijstijd heeft hier goede zaken gedaan. 

Een oude grenspaal scheidt Nederland van Duitsland. Het opschrift spreekt aan: ‘Laat vriendschap heelen wat grenzen deelen’. 

Leuk detail is dat grenzen, zo blijkt ook hier, niet vaststaan. Na de plaatsing van dit bordje is de grens is 2 kilometer verschoven. 

De N70 loopt over 8 bergen en door even zovele dalen. In totaal stijgen (en dalen) wij vandaag 375 meter, de eerste berg die wij beklimmen is de ‘beruchte’ Duivelsberg. 

Vanaf deze berg hebben wij een goed uitzicht over de “De Duffelt”, de Duitse streek tussen Nijmegen en Kleef. De naam Duivelsberg zou afgeleid zijn van Duffelsberg.

In de afgelopen week heeft het veel geregend. Op vele plekken staan paddenstoelen, de herfst is duidelijk begonnen. De paddenstoelen op de foto hebben de naam ‘bleke oesterzwammen’, je schijnt ze te kunnen eten.

Veel van de wat steilere stukken zijn voorzien van traptreden. 

Ook de dalen hebben namen, in het Filosofendal lopen wij over de Filosofenbrug. Deze brug is in 2019 geheel vernieuwd, mede dankzij Staatsbosbheerd en dankzij een sponsoractie van de initiatiefnemers van de Walk of Wisdom.

Op een boomstronk nemen wij pauze. Met elkaar komen wij in een ontspannen sfeer bij. We nemen rust van het klimmen en dalen, best pittig, en tegelijkertijd enorm afwisselend en mooi. 

Na de pauze lopen wij afgekoeld weer door. Deels door een gebied met naaldbomen, het vennetje op de voorgrond heet de ‘heksendans’. Om die naam te begrijpen moeten wij wellicht omstreeks middernacht hier terugkomen….

Eugenie is IVN-gids en vertelt onderweg over de beuken waar wij langslopen. De beuk is kwetsbaar en sterk tegelijkertijd. De beuk is de enige boom waarvan de takken in parasol-vorm groeien. Ze gunnen andere begroeiing het licht om te kunnen groeien en om tot bloei te kunnen komen.

Nooit geweten, ik kijk vanaf nu met hele andere ogen naar deze boom.

Na een flink deel van de wandeling te hebben gelopen, geeft Bertien aan dat het voor haar genoeg is. Ze heeft genoten, maar ze merkt dat ze haar grens bijna heeft bereikt. Via een kortere route loopt ze naar ons eindpunt.

Het brengt ons op mooie gesprekken. Meerderen van ons zijn onszelf wel eens kwijt geweest, elk van ons blijkt bezig met het steeds beter leren kennen van de eigen wensen, verlangens en grenzen. Elk van ons sukkelt op de best mogelijke manier door het leven, over bergen en door dalen, de wandeling van vandaag lijkt een metafoor. 

Zoals gebruikelijk heb ik voor de tweede pauze een horeca-gelegenheid gereserveerd. Naar mijn gevoel zouden wij daar 2 uur na de lunchpauze al lang moeten zijn, de medelopers snakken inmiddels naar koffie of cola.

Uiteindelijk zien wij een café met de naam ‘Tante Koosje, ik weet nu zeker dat wij ‘mijn’ plek hebben gemist, we zijn blij met dit veel gezelliger terras en met een toilet. 

Vanaf het cafe is het nog iets meer dan een uur lopen. Door het herfstbos……..

en langs een beekje, Beek-Ubbergen, ons begin- en eindpunt is hier naar genoemd.

Bij het eindpunt, hotel ‘t Spijker treffen wij na 16 kilometer lopen Bertien. Met haar is de groep weer compleet. Met elkaar praten wij na over een prachtige wandeling, over mogelijk opkomende spierpijn, over een hele fijne dag. Een fijne dag met elkaar in een on-Nederlands mooie omgeving.

De N70 is inderdaad bijzonder mooi, een aanrader voor iedereen die het leuk vindt om zichzelf qua klimmen en dalen uit te dagen. Wij hebben er van genoten.

En ik? Ik kijk uit naar de revisie van Marjo 🙂

Heb je zin om deze wandeling ook te lopen? Via deze link vind je de beschrijving.

Heb je zin om ook een keer mee te lopen? De komende dagwandelingen vind je hier: https://opstapmetirene.nl/dagwandelingen/

Pin It on Pinterest

Share This