Hadrians’ Wall Path, Verenigd Koninkrijk, 4 juni – 12 juni 2022
Dag 1: Vertrek uit Nederland, aankomst in Carlisle
En dan zijn we er. Net te vroeg voor de check in, precies op tijd om een vrije middag te hebben in Carlisle. Kathedraal, kasteel, terrasjes worden gepakt. De geheime tuinen en bijzondere plekjes worden gevonden.
We bezoeken de prachtige kathedraal met een dak vol sterren en we bekijken het kasteel dat sinds ongeveer het jaar 1100 in de verdedigingslinie stond: het afweren van het barbaarse volk, tegenwoordig noemen wij de barbaren Schotten.
De pelgrimspaspoorten liggen klaar voor gebruik.
We hebben er zin in. Acht dagen lopen in de voetsporen van de Romeinen. Acht dagen pelgrimeren door het glooiende Engelse landschap.
Dag 2: Met de kop in de wind, Bowness on Solway – Carlisle (24 km)
Het is droog, tikjeltje fris, maar de zon begint door te breken. De jas gaat uit. We zien al een Klein stukje hadrian’s wall. Een zingende leeuwerik, zo mooi. Engels gras, lupinen vol in de bloei.
En we kunnen na een mooie stop bij een klein kerkhof weer de landelijke slingerweggetjes en weilanden over. Het blijft droog, de sfeer is er al. Dat voelt fijn en goed.
Dag 3: Carlisle – Walton (20 km)
Nadat wij weer een stempel in ons Hadrian’s Wall-paspoort hebben gekregen, gaan we op stap.
Mooi Is een van de regels van dit pad:. Het is niet de bedoeling dat wij op de gebaande paden lopen.
Om erosie te voorkomen, lopen wij dus onze eigen weg.
Dag 4: Langs wachtposten en forten, Walton – Gilsland (24 km)
Op de kaart Soms is het goed je weer even te oriënteren. Wij zijn bij de blauwe stip. Een stukje noordelijker dan we in Nederland gewend zijn. En dat is merkbaar, in de avond gaat de zon laat onder. ‘s chtends om 4.30 uur is het alweer licht.
Dag 5: On top of the world, Gilsland – The Sill (17 km)
Af en toe is het best even spannend, de harde wind waait mij tijdens het stijgen soms uit balans.
2 uur lang aardige regenbuien, dat merk je. Ondertussen blijft het flink stijgen en is ons tempo gedaald naar 2,5 km per uur. Die Romeinen wisten wel waar ze de muur bouwden!
Om stipt 1600 uur, lopen we de pub binnen, missie geslaagd. Iedereen is binnen en trots op elkaar en zich zelf.
Een pub annex hotel waar het bier goed wordt breschermd…..
De avond van dag 5
Engelse humor? Of moeten wij de plannen wijzigen?…..
Dag 6: Klimmen en dalen, Steel rigg – Chollerford (21 km)
Dan loopt de een voor dan de ander, we lijken in die zin ook wel op een slang van mensen die langs en over de wall gaat.
Tijd
Neem de tijd
hij ligt hier zo mooi
voor het oprapen
Dag 7: Mijlpaal bereikt, Chollerford – Three Tuns (26 km)
Vroeg op en om stipt 8:30 beginnen we met lopen. Veel langs de weg vandaag, maar ook door en over weilanden. 82 hindernissen tellen we tot de finish. Dit kunnen hekjes (hier noemen ze dat Kissing Gates), muurtjes en trappen zijn.
De muur is op enkele kleine stukjes na voor ons niet meer zichtbaar. We lopen vandaag in de directe nabijheid van de ‘military road’, de weg die door de Romeinen ten zuiden van de muur is aangelegd voor het vervoer van vrouwen, kinderen, voedsel en legermateriaal. De oude weg is nog steeds in gebruik, inmiddels is deze voor ons Westerse comfort geasfalteerd. Het glooiende landschap laat ons nog steeds klimmen en dalen. Regelmatig voelen wij ons ‘on top of the world’.
Prettig is dat de route ook vandaag weer erg goed is aangegeven. Met eikels en gele pijlen, je kunt ze eigenlijk niet missen.
26 km, de vaart zit er gelijk goed in en de pauzes zijn getimed. Rond 1330 hebben we er 15,8 km opzitten. Tijd voor een langere break bij onze stempelpost, scones en koffie. Heerlijk. Onder tussen zijn we vandaag de 100km gepasseerd, leve de smartphones
We laten een groepsfoto maken. Dat doet een lieve vrijwilliger die het pad in goede conditie houdt.
Bij de Robin Hood Inn krijgen wij onze een-na-laatste stempel, het eindpunt komt langzaam maar zeker in zicht.
De uren na de pauze zijn pittig met een brandend zonnetje. Gelukkig is er ook nu nog veel moois te ontdekken en te zien. De vele schapen, de dansende koren en grasvelden, het konijn the dat het hazenpad kiest, de oehoe, de wulp en de water reservoirs.
Dag 8 en dag 9: The finsih bereikt, Heddon on the Wall – Wallsend (24 km)
Met nog 5 km te gaan zijn we de drukte van Newcastle weer uit. Heerlijk. We eten een late lunch, doen nog een spelletje en gaan ervoor.
We passeren een beeld met de naam ‘Yesterday, today, forever’
Het paard en wapentuig representeren het verleden.
Het huis is symbool voor het heden.
De kinderen zijn voor altijd de toekomst.
Martine, Anja, Desirée, Marjo, Tipy, Truus, Marjan, Elly, Eveline, Heleen en Aleid dank voor jullie vertrouwen en een compliment voor jullie doorzettingsvermogen, het viel soms echt niet mee. Maar juist daardoor werd het een top-reis, jullie hebben het allemaal gedaan!
Joost dank je wel voor je enthousiasmerende begeleiding. Je spelletjes onderweg, je humor en je doortastendheid op momenten die daarom vroegen hebben de groep tot grote hoogten gebracht. Fijn dat je dit voor hen en mij hebt willen doen.
Fb-volgers dank voor al jullie reacties en support! Fijn om te merken dat we werden gevolgd.
En ik? Ik weet het zeker: dit was een einde van een reis die zeker wordt vervolgd. Met de tips en suggesties van de mensen uit de groep staat de reis volgend jaar in juni en augustus weer op de agenda. En jij kunt mee!!
Meer info een aanmelden doe je via deze link.
