Meerdaagse pelgrimswandeling, 1-4 juli 2021

Dag 1, 1 juli 2020, Rondwandeling Leeuwarden

Eindelijk is het zover, diverse wegens Corona geannuleerde meerdaagse camino-wandelingen laat ik achter mij. Vandaag is de tijd er rijp voor, een herstart van het camino-seizoen 2020. 

Ruim op tijd ben ik in Leeuwarden. Ik heb er zin in. Terwijl ik de rondwandeling van vandaag nog eens naloop, hoor ik mijn naam roepen. De eerste twee deelnemers hebben mij gevonden. Samen met hen loop ik vrichting de afgesproken verzamelplek. Bij het station komen de anderen, herkenbaar aan de wandelschoenen en bagage. 

Tijdens de koffie met echte Friese Oranjekoek, ik ken het nog van feestjes uit mijn jeugd, en tijdens de wandeling maken wij nader kennis met elkaar en met de stad.

Bij het station staat een beeld dat hier geplaatst is in 2018, het jaar waarin Friesland culturele hoofdstad was. Het beeld getuigt van liefde. Of gaat het meer over individueel gedeelde dromen?

 

Deze stad heeft, zo blijkt later tijdens een kennismakingswandeling, zelfs voor mensen die Leeuwarden goed kennen een aantal verrassingen.
De putdeksels in de Jacobsstraat verwijzen naar de camino de Santiago.

Onderweg houden wij halt bij een bron. Deze put is hier geplaatst ter herinnering aan alle joden die na WOII niet meer terugkeerden ‘de bodemloze hemel in’. 

De Prinsentuin, de Jacobskerk, het geboortehuis van Mata Hari, we lopen er langs en staan er even bij stil. Net als bij de schuine Oldehove, de beeldbepalende toren van een niet meer gebouwde kerk die tijdens de bouw al scheefzakte in de grond. 

Kleurrijk is de stad zeker ook. Zelfs tijdens deze wat bewolkte dag.

De putdeksels in de Jacobsstraat verwijzen naar de camino de Santiago. De Jacobskerk, de stickers van het Jacobspad, het geeft ons vandaag een begin van het gevoel dat wij een Pelgrimsweg lopen. Met elkaar laten wij gisteren en morgen los. Vandaag zijn wij hier. En dat is goed zo.

‘Mei juster achterop
Hast altyd ‘e wyn yn
Doar dysels opnij te finen
Flean dyn eigen skaad foarby
En fluitsje
Fluitsje dy wer nij.’

In een cel in de voormalige gevangenis van de stad (Blokhuispoort) nemen wij onze rust. We hebben er zin in, een paar dagen pelgrimeren door het waterrijke Friesland, we zijn vandaag goed begonnen.

Dag 2, 2 juli 2020, Novice (Bolsward – Oudega, ong. 21 km)

Het allereerste traject van deze camino heeft als titel novice, wat nieuweling betekent. Nieuw speelt een belangrijke rol in dit traject. De monniken die in de late middeleeuwen de kloosters bewoonden, legden hier dijken aan om nieuw land te winnen. Ook hielden ze zich bezig met het vruchtbaar maken van het nieuwe land.

Wij maken vandaag als nieuwelingen, nieuw voor elkaar, nieuw op deze route, kennis met dit vlakke land. We lopen Bolsward uit terwijl het regent. Snel daarna gaan de capes en jassen uit.

De eerste stempel krijgen wij van Harold Visser. Hij is inspirator, initiator en ontwikkelaar van deze route. Met stralende ogen toont hij de recente publiciteit, met trots serveert hij ons door zijn vrouw gebakken kletskoppen.

Tot onze verrassing, de weersvoorspelling had andere plannen, is het zonnig. Buiten pauzeren is zo erg prettig.

Daarna lopen wij naar Blauwhuis, bekend van de Blauhuster dakkapel. 

Via een grote omeweg ervaren wij de krabbendijke, en hebben wij eindeloze uitzichten over het nieuwe Friese land.

In Greonterp houden wij halt bij het voormalige woonhuis van Gerard Reve. 

Het is hier dat hij zich vertwijfelt afvroeg of het ooit nog wat zou worden met het koninkrijk Gods. 

Langzaam maar zeker naderen wij Oudega. Dit dorp ligt aan een meer. Je merkt dat het hier waterrijker wordt. 

Aan het meer staat een molen. En pracht-exemplaar, kijk zelf maar.

Na 21 km lopen is het een genoegen om voor een etappedrankje warm ontvangen te worden bij herberch us thus en dat er voor de overnachting prachtige sfeervolle plekken voor ons gereed staan.

Ooit schreef Van’t Reve over deze streek: ‘als er wel wolken maar geen wind is, daalt er iets neer dat lijkt op geluk.’
Als nieuwelingen hebben wij daar in de buurt gelopen.

Dag 3: 3 juli 2020: Lux Aeterna (Oudega – Workum – Welgelegen, ong. 17 km)

Iedereen heeft wel gevoel bij het (Friese) water. Aan de waterkant kom je in andere sferen, je droomt weg bij de horizon, voelt je vrij of komt even op adem.
Dat ervaren wij vandaag. Kilometers lang lopen wij langs de met riet begroeide overs van het Oudegaaster bekken, wij naderen, over de dijk, voelbaar en zichtbaar de kust van het IJsselmeer.

Op een hek zien wij een passende tekst: ‘Ik fiel my hjir sa rom en fry.

De naam van deze etappe Lux Aeterna betekent eeuwig licht. Het verwijst naar de schittering van het licht op het water en het verwijst naar de zon die achter de wolken ook vandaag van zich laat spreken.

Langs de oevers van het meer lopen wij in de luwte van het riet de eerste kilometers weg.

Onderweg bezoeken wij in Workum het museum van Jopie Huisman. Een self-made schilder, een levenskunstenaar. Van hem zijn de woorden:

‘ ik heb geen stem gehad in mijn geboorte. Ik kan niet verhinderen dat ik straks ogenschijnlijk in het niets verdwijn. Daar tussenin gebeurt het. Daar ben ik door ontroert.’

En ik herken dat. Het is de ontroering die ik ervaar bij de verhalen die in de groep worden gedeeld. Het is de warmte die ik voel als ik zie hoe de mensen in de groep, net als Jopie Huisman, de kunst van het leven hebben leren verstaan.

De laatste meters naar onze overnachtingsplek maken wij kennis met een vogelbroedgebied. Vanaf een een smal wandelpad zien wij links en rechts de natuur haar gang gaan. 

Bij de Pipo-wagens waar Elly en Els deze dagen slapen, drinken wij na afloop het etappe-drankje. We zijn flink uitgewaaid, de hoofden zijn leeg, wij voelen ons licht.

Dag 4: 4 juli 2020: Via (Welgelegen – Hindeloopen – Stavoren, ong. 17 km)

Buen camino is de groet die je gebruikt om elkaar tijdens een (Spaanse) Pelgrimsweg een goede reis te wensen. Elk van ons kent die groet uit eigen ervaring. Minder bekend in de groep is de groet Ultreia.
Bij het ontbijt vertel ik daarover en laat ik het prachtige lied Ultreia horen.

Al in de codex, de oudste bekende reisgids voor pelgrims, wordt deze groet beschreven. Vergelijkbaar met buen camino is het een wens voor een goede weg. Een goede weg naar buiten, in de richting van Santiago. En tegelijkertijd en niet in het minst is het een wens voor een goede innerlijke weg.

Na het afscheid van Cobie, de zeer gastvrije eigenaresse van de camping waar wij de afgelopen dagen hebben gebivakkeerd, gaan wij op weg.  

Wij lopen vandaag de derde etappe van het Odulphuspad.

Met volle tegenwind lopen wij in de regen richting het zuiden. We ervaren windvlagen, miezerbuien in alle maten, slagregens en af en toe een droog moment en meewind.

Ik geniet met volle teugen. Het is mooi om te zien hoe wij van individuen een groep zijn geworden. Er is onderling steun, betrokkenheid en plezier. Bijzonder om te zien hoe een ieder in de groep ook individu is gebleven en deze dagen haar eigen weg heeft gelopen en in staat is gebleven de nodige ruimte in te nemen.

Vlakbij het eindpunt zien wij de bruine vloot. Vandaag genakerd in de haven, het weer is niet geschikt om uit te varen. 

Het vrouwtje van Stavoren houdt haar blik gericht op de verte. In afwachting van haar liefde.

De aankomst is een moment van vreugde. Een mooie wandeling hebben wij gelopen, gezond en stralend komen wij met elkaar aan.

Met deze dag en ervaring sluiten wij onze mini-camino dankbaar en in een warme sfeer af.
We hebben het samen goed gehad. Het is weer tijd om naar huis te gaan.

Elly, Jeannette, Mieke, Trudy, Gerrie, Ria, Els en Berreke dank jullie wel voor deze mooie dagen.
Ultreia en oant sjen. 

Nieuwsgierig naar Ultreia? Hier een link naar het lied: https://www.youtube.com/watch?v=_AEUabPDIno&feature=share

Zin om ook een keer mee te lopen? Meerdaagse mogelijkheden vind je hier.

Pin It on Pinterest

Share This