Een nieuwe pelgrimsroute

‘Wegen met Zegen is niet zomaar een wandeling door het mooie Betuwe land. Als pelgrim word je uitgenodigd om stil te staan bij wat belangrijk is in je leven, om wat in je rugzak zit aan ervaringen te wegen en opnieuw of voor het eerst betekenis te geven, om je hoofd en hart leeg te maken en om vervolgens te ervaren wat waardevol voor je is en wie je lief zijn.’
Met deze tekst begint het routeboekje dat hoort bij de wandeling die wij de komende dagen gaan maken. Samen met Margreet Sanders, een van de initiatiefnemers van deze route kijk ik uit naar de deelnemers aan deze reis.
Onderweg verblijven wij in het Domicaner-klooster in Huissen. Een prachtige plek, fijn dat wij hier te gast mogen zijn.

Donderderag 5 januari 2023: Voorbereiding op wat komen gaat
Altijd weer een beetje spannend, een mini-pelgrimage begeleiden. Elke groep is anders, elke route en jaargetijde geeft een eigen kleur.
Samen met Margreet Sanders loop ik vandaag het draaiboek door en samen stemmen wij ons op elkaar en op wat komen gaat af,. Bij het klooster van Huissen check in mijzelf en mijn bagage in. Door de stille gangen loop ik naar boven.
Natuurlijk probeer ik alvast de bedden. Beetje smal maar verder prima.😜
Alles is in orde! We hebben er zin in.
Vrijdag 6 januari 2023: Het vertrek (Elst – Huissen)
Het regent pijpenstelen op het moment dat ik naar de start-locatie toe ga. Ik maak mij klaar voor de eerste etappe van de nieuwe pelgrimsroute met de naam Wegen met Zegen. In gedachten doop ik de naam stiekem om baar de Wegen met Regen.
Bij een locatie in de Prinses Irenestraat, leuk zo’n passende straatnaam 😉, ontvangen wij de mede-wandelaars met koffie en gebak.
Met kaarslicht en een steentje starten wij de pelgrimstocht in de kapel van Maria.

Het steentje is speciaal ontworpen voor deze pelgrimsroute. Gaandeweg kun je het bij je houden of misschien wil je het onderweg juist graag achterlaten?

En dan is het zover. We starten met lopen, we volgen de bordjes van deze voor ons nieuwe route. 

Wat volgt is zonneschijn. Blauwe luchten, prachtige vergezichten vallen ons onderweg in de OverBetuwe ten deel.

Het lopen gaat goed, een enkel modderpad, langs de Linge, een prachtige kapel en een kerk die speciaal voor ons de deuren opent. Pauze nemen wij bij de berg-idylle, het ligt vlakbij de ‘Vleugel van Vrijheid’.

Werenfridus is de heilige die tijdens deze pelgrimsroute ‘centraal’ staat. Zijn beeld staat in Elst en in het pelgrimshuis in Nijnmegen. Tijdens deze etappe passeren wij het kunstwerk ‘Het mysterie van Werenfridus; . Het is gemaakt door kunstenaar Alphons ter Avest. Het verbeeld het bootje dat met het lichaam van Werenfridus tegen de stroom ingedreven is en tot stilstand kwam bij Elst, de plek waar wij onze route zijn begonnen.

Midden in de open en vlakke  ruimte staat in Bemmel de kapel ‘Op de Heuvel’. Dit is een bedevaartsplek voor mensen die zich de gevechten die zich hier in WOII hebben voltrokken blijvend willen herinneren. Het is de plek waar wij even stilstaan en ons opnieuw orienteren op de route.

De zonovergoten wandeling sluiten wij af met een etappedrankje in het kloost van Huissen. Een mooi moment voor de eerste stempel, speciaal ontworpen voor deze route.

Avond dag 1

Fris gedoucht maken wij na de avondmaaltijd en na de vespers kennis met Dominicanes Marga Zwiggelaar, mede-ontwikkelaar van Wegen met Zegen.

Zij vertelt ons over het leven en het werken van de Dominicanen. In gesprek met ons beantwoord ze vragen en deelt ze over haar roeping en passie. Een prachtig zingevend gesprek met iemand met wie ik ooit, lang geleden een sociale academie bezet hield. Beiden stralen wij als wij terugdenken aan die tijd. Bijzonder om elkaar in deze zo andere setting nog steeds opstandig en eigenwijs te treffen.

Zij toont zich in haar leven als een ‘Fulltime pelgrim’, misschien hebben wij dat met elkaar gemeen? Het geeft te denken….

Onder het genot van een drankje ronden wij de dag informeel, in rust en met humor af. Een prachtig begin van een eerste wandelreis in 2023. 

Zaterdag 7 januari 2023: Onderweg (Huissen – Doornenburg)

Vanaf het klooster in Huissen vervolgen wij vanmorgen onze weg. Via ‘de dijk’ lopen wij naar het dorpje Angeren.

Voor de meesten van ons is dat een een onbekende plek. Horeca is hier niet aanwezig. De Karholieke kerk is aan de eredienst onttrokken en dient, zo nemen wij waar, nu tijdelijk als garage voor ‘oldtimers’.

Door het kostersechtpaar van een klein protestantse kerkje aan de dijk worden wij hier allerhartelijkst ontvangen met koffie, thee en koekjes. Mooi de verhalen over de levende gemeenschap, over de verbinding die gevonden wordt in door vrijwilligers georganiseerde activiteiten, de oldtimer-dag en de braderie brengt vele mensen op de been.

We vervolgen onze weg door de uiterwaarden van de Linge. We delen de route met een schaapsherder de hier met zijn kudde loopt.

In het volgende dorpje waant een deel van de groep zich weer even kind. Herinneringen aan de serie Floris worden bij het kasteel waar die serie met in de hoofdrol Rutger Hauer is opgenomen gedeeld.

Als een kasteel-vrouwe wacht ik hier iedereen op. Met elkaar drinken in de in het kasteel gevestigde herberg onder het toeziend oog van Floris koffie en eten wij heerlijk tomatensoep. 

De groep loopt verder, onder het toeziend oog van de Lakenvelders lopen wij langs oude bomen in de richting van de bus die ons terugbrengt naar het klooster.

Namiddag

Even een boek lezen, een ommetje maken door het mooie Huissen, aantekeningen maken in je dagboek, het zijn zo maar een aantal dingen die de deelnemers aan de groep na ommekomst in het klooster doen. Margreet en ik nemen de tijd voor een de in Huissen woonachtige Gerry Wetters, een gemeenschappelijk contact. Gerry heeft ons met elkaar in contact gebracht, door haar werken wij tijdens dit weekend samen.  De deugd staat op deze foto in het midden.

Avond dag 2 

Thema van de avond is pelgrimeren. We hebben het over de fases die je onderweg in het klein of in het groot tegenkomt. Het gaat onder meer over afscheid nemen, vertrekken, onderweg zijn, reisgenoten en over aankomen.

‘Wie of wat heb jij nodig om je onderweg thuis te voelen?’ is een van de vragen waar wij met elkaar over spreken.
Mooi is het moment dat een van ons naar bed gaat. ‘Ik ga naar huis’ zegt zij tegen de groep. Voor haar voelt haar eigen kamer tijdens dit weekend overduidelijk nu al als thuis. Fijn om met elkaar zo onderweg te zijn.

Zondag 8 janauri 2023: Lopend Stilstaan (Doornenburg – Gendt)

Rond 9 uur is het tijd om de schoenen weer aan te doen en om ons klaar te maken voor vertrek. Ik geef iedereen een rolletje pepermunt mee voor onderwerg, het is is immers zondagmorgen? Margreet geeft ons een pelgrims-zegen mee, een mooie tekst van Andries Govaert

‘Dat je de weg mag gaan die je goed doet,

dat je opstaat wanneer je valt.

Dat je mens mag worden in Gods ogen en in die van anderen.

Weet datr de aarde je draagt,

dat je gaat in het licht,

en dat de wind je omgeeft’

Met het rolletje pepermunt in de jaszak en de woorden van Andries Govaert in het hart of in het hoofd pakken wij onze bagage en lopen wij naar de bus die ons terugbrengt naar Doornenburg. 

De stilte op de dijk naar Fort Pannerden ervaar ik intens. Om mij heen hoor ik het gelui van vele klokken, kerkgangers worden eraan herinnert dat het zondagmorgen is.
Het gegak van overvliegende ganzen trekt mijn aandacht. Het kabbelende water stroomt eindeloos door. Het riet waait met alle winden mee. Op de oevers lopen Konik-paarden. In de verte zie ik de grote grazers,
Het lopen in deze omgeving geeft mij rust en uitzicht, het doet mij (en anderen) goed.

Over graspaden bereik je vanaf hier via het natuurgebied de Klompenwaard het einde van het land. En waar wij niet verder kunnen ontspringt de rivier De Linge.

Op de terugweg houden wij halt bij het fort. Ooit werd dit gekraakt, nu zit er een museum en is er horeca. Een bijzonder plekje, een groots onderdeel van een lang geleden aangelegde verdedigingslinie,

Een van de vrijwilligers gaat graag op tafel staan om goed zicht op ons te krijgen/geven.

De voorspellingen voor het hele weekend waren gevuld met eindeloze regen. Tegen de verwachtingen in lopen wij vandaag opnieuw in de volle zon. Het tempo is rustig, ieder heeft een eigen ritme. Mooie gesprekken, humor en rust hebben een natuurlijke balans gevonden. Een mooie groep, een ontspannende omgeving.

Bij de kapel met de naam Hulhuizen nemen wij nog een laatste pauze. In de kapel klinkt ‘Rudolph the red nose rendeer’, buiten zien wij wijze woorden.

We eindigen deze wandeldag door de Overbetuwe in het dorpje Gendt. Hier even geen pleisterplaats met sfeer, geschiedenis of een verhaal. Bij een grote snackbar, verder is alle horeca hier gesloten, beëindigen wij de dag en deze reis.

Met elkaar waren wij drie dagen onderweg, elk met zijn/haar eigen verhaal, met elkaar een rijke groep. Met elkaar waren wij drie dagen onderweg, wij laten elkaar weer los en maken ons op voor dat wat in 2023 verder komen gaat.
Want de weg kiest jou, het is aan jou om te kiezen hoe je deze weg beloopt. (Vrij naar Dag Hammerskjold).
Dank aan reisgenoten Liesbeth. Lisette, Dennis, Elle, Esther, Maria, Lutgaarde, Ida en Monica, jullie maakten deze dagen tot een prachtige ervaring.
En dank aan medebegeleider Margreet, het was mij een genoegen, wat vulden wij elkaar mooi aan. 
Tijdens dit weekend hebben we nieuwe data voor een vervolg gevonden, het smaakt naar meer, deze route waarop je lopend stil kunt staan.
Meer info over de route: www.wegenmetzegen.nl
Meer info over komende mini-pelgrimages over onder meer de wegen met zegen: www.opstapmetirene.nl

Pin It on Pinterest

Share This