Op weg naar Aken

Dag 0, 12 augustus 2021: Een voorproefje van wat komen gaat…

Om alvast in de stemming te komen ben ik de groep vooruit gereisd. Drie dagen gaan wij wandelen in Zuid-Limburg. Het vertrek is op vrijdag, onze aankomst op zondag. De vooruitzichten zijn op alle fronten geweldig….

Dag 1: Vrijdag 13 augustus 2021: Kennismaken in een omgeving van kunst en cultuur (ong. 15 km)

Op deze zomerse dagen zijn de gangen van abdij Rolduc gevuld met muzikanten en wandelaars. Het onderscheid is goed te zien, de muzikanten hebben een instrument op de rug of in de hand, de wandelaars dragen een rugzak of heuptas.

De musici starten met het stemmen van het instrument. Wij, de wandelaars, starten met koffie met Limburgse vlaai.

Peter, één van de gidsen van de abdij, staat na onze kennismaking op ons te wachten. Al bijna 1000 jaar staat deze abdij op de grens van Duitsland en Nederland. In de abdij wordt tegenwoordig ook bier gebrouwen. En in de wijngaard groeien de druiven waarmee de Rolduc-wijn gemaakt gaat worden. Onze gids vertelt over de veelzijdige historie en toont ons onder meer de Rococo-bibliotheek.

In deze bibliotheek staat nog een deel van de boeken die tijdens de afgelopen honderden jaren door priester-studenten werden bestudeerd. Leuk detail is dat nog maar recent in één van de boeken een spiekbriefje uit de Middeleuwen is ontdekt.

Ook toen al……niets menselijks is de priesters vreemd.

De bibliotheek biedt ook ruimte voor musiceren. Een vleugel en een harmonium staan klaar. Het harmonium doet mij denken aan mijn jeugd. In de garage van ons ouderlijk huis stond ook zo’n exemplaar. Ik speelde daar valse tonen. Mijn muzikale cariiere is op dat instrument gestart en geeindigd.

Na ook nog een bezoek aan de bisschopskamer, de kerk en de crypte is het tijd om te gaan lopen. Vandaag lopen wij de Cranewijerroute. Een wandeling langs beekjes, meren en kastelen in het gebied tussen Kerkrade en Landgraaf.

We maken al lopend kennis met de heuvels en met elkaar.

Onderweg passeren wij de Wilhelminaberg. Hier is de langste trap van Nederland. De meesten pakken de uitdaging aan en beklimmen de 508 treden hoge trap. Het uitzicht vanaf de top is schitterend, zo heb ik mij laten vertellen.

Bij kasteel Strijthagen/artland worden wij door de kunstenaar uitgenodigd zijn beeldentuin te bekijken.

Nee, hij wil niet op de foto, zijn beelden tonen zijn gezicht.

Ik zie zijn gezicht in het beeld met de naam ‘de dans van Matisse’.

Aan de kant van een wandelpad nemen wij pauze. Het is voor sommigen even wennen, geen bankje, geen koffie, geen toilet. Even maar, want eigenlijk is het ook wel erg leuk om te ervaren dat je onderweg niet veel meer nodig hebt dan wat eten, drinken, wat struiken en bomen en een zachte berm.

Eeuwenlang is in dit gebied kolen gewonnen. Het zwarte goud heeft veel welvaart gebracht. De vader van Annemie, één van de deelnemers, was jarenlang opzichter in de mijnen. Elke dag ging hij met veel plezier de mijnschachten in. Zijn kompels onder de grond waren voor hem zijn ondergrondse familie. Toen de mijnen sloten ging hij vervroegd met pensioen.

Onderweg vertelt Annemie zijn verhaal. Een indrukwekkend verhaal dat mij een andere kant van deze omgeving laat zien.

In de volle zon komen wij rond 18.30 uur weer op de plek waar wij begonnen zijn.

Aan bet eind van de dag, tijdens het eten, zie ik ontspannen en roodverbrande gezichten. In de ogen lees ik de schoonheid van deze eerste wandeldag. De nacht valt in, de eenvoudige kamers bieden de rust die nodig is.

Dag 2, zaterdag 14 augustus 2021: Grensoverschrijdend lopen (ong. 25 km)

Vandaag lopen wij een etappe van bet Hertog Limburgpad, een route met een lengte van in totaal ongeveer. 140 km. Het niet gemarkeerde pad loopt vanaf de Ardennen via onder meer Val Dieu en via Duitsland naar het Limburgse Eupen.

Pet taxi worden wij vanaf de abdij naar het startpunt gebracht.

Ons startpunt is Vaals. In dit grensstadje kopen wij op de valreep de voor Duitsland geschikte en benodigde mondmaskers. Daarmee zijn wij op alle fronten klaar om over de grens te gaan.

He gebied is hier zeer heuvelachtig. We lopen door de uitlopers van de Eiffel en van de Ardennen.

Goed te zien is de kracht van water. De overstromingen van een aantal weken geleden zitten nog vers in het geheugen en de schade is aan alle kanten zichtbaar.

De Worm, de grensrivier tussen Nederland en Duistland stroomt tijdens het lopen met ons mee. Het water verkoelt de verder warme omgeving.

Over smalle bospaadjes klimmen en dalen wij steeds verder. Elk in zijn eigen tempo, een aantal mensen lopen in elkaars pas.

Zelf loop ik deze route met behulp van de GPS-track. De voorhoede van de groep (Jeannette en Eugenie) geef ik het bij deze route horende boekje. Daarmee kunnen zij hun eigen tempo blijven lopen. Regelmatig wachten zij op de rest van ons.

Op diverse plekken zijn de paden afgezet met hekken. Aan de bordjes te zien zijn deze vooral bedoelt om fietsers en auto’s tegen te houden.

Eenmaal aangekomen bij de enige horecaplek die vandaag open blijkt, zetten wij keurig onze nieuwe mondmaskers op.

Helaas zonder resultaat. Wegens personeelsgebrek is er geen ruimte voor aanlopende gasten. Ons water mogen wij aanvullen in het toilet, op het grasveld voor het kasteel eten wij, met uitzicht op het huis van de poortwachter van het kasteel, ons zelf gesmeerde brood.

De laatste 10 kilometer lopen wij door door een gebied met zeer pittige klimmetjes en ditto afdalingen met los grind. De route eist hier onze volle aandacht op.

De route is lang (25 km) en pittig. De hoogteverschillen en het best warme weer vragen veel van elk van ons.

Maar wat is het hier mooi!

Het geluid van het stromende water in de beek, de vele kleuren groen, de glooiende heuvels en de uitdagende wandelpaden van deze relatief onbekende omgeving geven ons alles wat we nodig hebben.

Met heel veel plezier (en af en toe een dipje) brengen wij allemaal de wandeling tot een goed en stralend einde. Vermoeid maar zeer tevreden bereiken wij ons eindpunt van vandaag.

Het abdij Rolduc-biertje smaakt na zo’n dag extra lekker en is voor allen welverdiend.

Dag 3: zondag 15 augustus 2021: Aankomst in Aken (ong. 11 km)

Het is op het station van Hezogenrath even zoeken. Zoeken naar de (werking van de) kaartautomaat, zoeken naar het juiste spoor voor de trein die wij willen nemen. Leuk om met elkaar die ervaring op te doen, buiten je routine op reis, net over de grens maar toch heel anders.

Met een wandelroute in de hand lopen wij de Lousberg op. Deze berg ligt midden in de stad Aken, een groene oase van rust in deze bebouwde omgeving.

Vanaf het hoogste punt van de Lousberg zien wij hem voor het eerst: de Dom van Aken, het eindpunt van onze reis. Het uitzicht is wonderschoon.

Al lopend dwalen dalen wij onze weg naar beneden., het sfeervolle centrum van Aken bereiken wij via bossen en parken.

Na een rondje door de stad (met dank aan ‘Hier zijn de Van Rossums’) komen we aan bij de imposante Dom.

De Dom van Aken is gebouwd op initiatief van keizer Karel de Grote.

Wij horen hier vandaag over geldgebrek van de keizer en over de oplossing daarvoor. Dat is het voor eeuwig aan de Dom verbonden verhaal van de duivel en van de wolf. De duim van deze laatste is voelbaar in deze ‘deurklink’ nog altijd aanwezig.

De wolf staat zielloos in de hal van de Dom op ons te wachten.

In de kerk zelf zijn het de engelen en kaarsen die de wacht houden.

Veel belangrijker is vandaag het verhaal van de pelgrims. Lopend bereiken wij met elkaar de Dom. Voor even zijn wij onderdeel van de stroom pelgrims die hier al eeuwenlang hun pleisterplaats vinden.