Dag 1, woensdag 13 juli 2022, De aankomst (Klooster Nieuw Sion)

De poort staat bij aankomst al voor ons open. Van heinde en ver zijn wij aangekomen bij Klooster Nieuw Sion. Een aantal zijn aan komen lopen, vanaf de bushalte.. Anderen kwamen per auto. En een laatste werd gebracht door ouders en dochter. 12 dames, ze kennen elkaar niet. Een beetje spannend is het wel. Een beetje, want het ijs is al snel gebroken.

Door poortwachter Douwe worden wij welkom  geheten. Van hem ontvangen wij de sleutels. Elk van ons heeft een eigen kamer in het gastenhuis. En elk van ons krijgt een sleutel van het klooster.

In de werkplaatsen werd  ijzer gesmeed en werden achoenen gemaakt.

Voor elk van de broeders was er een eigen leest.

We lopen door een van de langste berceaus (bomen-galerij) van Nederland. Hier mediteerden de broeders al lopend en in de schaduw.

De details spreken boekdelen…., in de bieb…

–in het naai-atelier…

–op een plankje in de smederij….

–in een nisje van de keuken….

Geboeid luisteren wij naar de verhalen die onze gids over het verleden van het klooster verteld. Maar minstens zo interessant zijn de verhalen over de jonge gemeenschap die hier nu leeft. En ook aan de toekomst wordt gedacht. 

Het abdijterrein is deels teruggegeven aan de natuur, er is flink geinvesteerd in zonnepanelen. En voor de gierzwaluwen zijn speciale nestkastjes opgehangen.

Voor de persoonlijke hygiene van de broeders is in het klooster een wasstraat ingericht. Elk van de broeders had een eigen kastje voor zeep en scheergerei. De klompen werden bij de ingang achter gelaten. Samen deelden zij (omstebeurt 🙂 ) de wastafels en de douches. Tegenwoordig is de wasstraat in gebruik door de campinggasten. 

Dag 2, donderdag 14 juli 2022: Van de drukte naar de rust (Zwolle – Wijhe, 21 km)

Via straten en steegjes en met behulp van Google Maps vinden wij vanaf het station het Domicaner klooster.

Het is impossant en gesloten…

Eenmaal buiten de stad is er even een heel andere drukte. Tractoren en fietsers vormen samen met ons, wandelaars, een niet op de radio genoemde file.

Deze etappe volgt grotendeels de uiterwaarden van de IJssel. Bij de eerste blik op deze meanderende rivier vraag ik de groep of ze het leuk vinden om hier met elkaar op de foto te gaan. Als je heel goed kijkt zie je achter dit deel van de groep in de verte de rivier. Het is een droge tijd geweest, het water staat bijzonder laag. 

Eugenie navigeert. En onderweg vertelt ze een en ander over de vele bloemen die hier in de uiterwaarden van de IJssel in bloei staan.

Zo maken we onder meer kennis met het lila bloemetje met de naam chichorei. De wortels van deze bloem kunnen, als je ze raspt, gebruikt worden om (nep)koffie mee te maken.

De grote verrassing van vandaag is dat we horeca-plekken vinden. Een onverwacht kopje echte koffie smaakt extra lekker.

De laatste kilometers van de route lopen wij over kaarsrechte asfaltwegen. Dat is best pittug lopen. Fijn om dan de afleiding van elkaar en van boerderijen en zijpaden te ervaren. 

Het etappedrankje aan het eind van de wandeling smaakt een ieder goed, Elk heeft het vandaag gedaan niet in het minst dankzij elkaar en dankzij de mooie omgeving.

Dag 3, vrijdag 15 juli 2022, Gronden en verstillen (Wijhe – Diepenveen (19 km))

De tweede etappe van het Kloosterpad IJsselvalei is een heel andere ervaring dan de eerste etappe.

Liepen we gisteren door het wijdse gebied van de uiterwaarden van de IJssel. Vandaag lopen wij grotendeels door (Sallandse) bossen.

Net als gisteren zien wij her en der bloemen bloeien. Ingrid maakt er een mooie foto van,

Onderweg is geen horeca aanwezig. Op een plekje in de schaduw nuttigen wij onze vanuit her klooster meegebrachte lunch.

Onderweg en in de avond laat een ieder zich in gesprekken en in de stilte tussen de woorden steeds beter kennen. We delen ervaringen, vragen en twijfels. Ongemerkt maken we elkaars wereld gaandeweg misschien wel een beetje mooier.

……haast ongemerkt lopen wij de kilometers aan elkaar. Door het bos en langs soms hele grote huizen.

Onderweg is geen horeca aanwezig. Eugenie belooft de groep aan het einde van de dag een ijsje bij een lokale boer. En belofte maakt schuld: door weilanden, langs maaivelden en door de brandnetels vinden de mensen die met haar meegaan hun eigen unieke weg. Of die korter was dan de ge-eigende weg? Ik betwijfel het. Maar leuker was dit wel: dit avontuur is voor een aantal de kers op de appelmoes. Voor anderen is het een goede reden om na afloop flink te douchen.

Dag 4, zaterdag 16 juli, In alle Vroegte

In alle vroegte gaan we in stilte op stap. We ervaren de ochtendzon en de schaduw van de bomen. We horen het ruisen van het gras. De zojuist gevallen regen valt in langzame druppels van de bladeren. Het beekje stroomt rustig verder.

In alle stilte kun je het soms ervaren:

Wandelen…
met open ogen
met open oren
met een ontvankelijk hart

Wandelen…
is vertragen
is vereenvoudigen
is verdichten van ervaringen

Wandelen…
is loslaten
is verstillen
is vertrouwen

Wandelen…
is de haast uit je hoofd halen
is het natuurlijke tempo van de ziel volgen
is open komen voor wat er zich in het hier en nu aandient

(tekst van Marijn van Zon)

Door de klinkende klokken worden wij bij terugkeer weer welkom geheten bij het klooster.

Een ontroerend mooie start van deze dag.

Dag 4: zaterdag 16 juli 2022, Pelgrimswandeling

Ontspannen lopen we na het opruimen van onze kamers een korte Pelgrimswandeling. Onze laatste van deze reis….

In de omgeving van het klooster lopen we door een moerasgebied dat onderdeel is van de IJsselvallei.

In de verte zien we een ree. Aan de kanten van het pad zien we sluipsporen van ander wild.

Zin om ook eens mee te lopen? Via deze link vind je dagwandelingen. En je bent welkom om mee te lopen tijdens volgende meerdaagse pelgrimswandelingen. Je bent welkom!