Oh, oh Den Haag, mooie pelgrimsstad achter achter de duinen
Sint Jacobus is patroon van pelgrims, bedevaartgangers, reizigers en mensen onderweg. Zijn overblijfselen zijn begraven in Santiago de Compostella. Hij is in Nederland beschermheilige van twee (pelgrims)plaatsen, te weten van het Friese Sint Jacobiparochie en van mijn eigen stad Den Haag.
In 1279 (of 1290) is in Den Haag de orde van St. Jacob opgericht. Op 25 juli van dat jaar werden twaalf edelen in de Ridderzaal te Den Haag tot ridder geslagen. Graaf Floris is op de naamdag van St. Jacob geboren, 25 juli 1254. Deze orde van St. Jacob is de oudste ridderorde van ons land en bestaat nog steeds.
Vandaag knoop ik al lopend diverse pelgrims- en andere Haagse spirituele plekken aan elkaar. Gewoon omdat het kan, de keuze is hier groot.
Vanaf het centraal station loop ik naar de in het centrum gelegen Sint Jacobsstraat. In deze straat zijn alleen voetgangers welkom, dat doet een pelgrim goed.
Wie ontmoet jij?
Het nabij gelegen Humanity-house trekt vervolgens mijn aandacht. Dit is een museum/ontmoetingsplek waar je in contact kunt komen met een aantal verhalen en gezichten van mensen die hun eigen omgeving onvrijwillig achter zich hebben moeten laten. Een van de vaste tentoonstellingen van dit museum stelt mij een inspirerende vraag: ‘Wie ontmoet jij?”.
Het stadsklooster van Den Haag ligt een paar straten verderop in een hofje. Vandaag staan de deuren open, frisse lucht kan naar binnen.
Tuin van geloven
Vanaf dit stadsklooster loop ik naar de ‘tuin van geloven’. Deze tuin, verstopt achter een school, is altijd open voor bezoek. Ik loop een rondje door deze groene oase van rust in het kloppende hart van Den Haag.
De foto’s geven een impressie van hoe diverse geloven/levens-overtuigingen hier vreedzaam samen gaan.
Pelgrims-stempel in de Grote (Jacobs-)Kerk
Midden in het centrum van Den Haag, ongeveer 500 meter lopen vanaf de ‘tuin van geloven’ staat de Grote of Sint Jacobskerk. Deze kerk is in de dertiende eeuw gebouwd is ter ere van Jacobus. In deze kerk kunnen pelgrims tijdens openstellingstijden en op afspraak een pelgrims-stempel krijgen.
Zie mij in de Kloosterkerk
Om de hoek van deze Grote Kerk is de mij welbekende kloosterkerk te vinden. Deze kerk is gevestigd op de fundamenten van een in 1400 in opdracht van hertogin Margaretha van Kleef gebouwd Dominicaner Klooster. Een deel van het oorspronkelijke klooster in aan de binnenkant nog te zien. Tot 13 september 2019 is de kerk deels ingericht met de foto-tentoonstelling met de inspirerende naam ‘Zie mij’.
Sint Jacobs-beelden in een neo-gothische omgeving
Ik sla de binnenkant van deze kerk dit keer over en loop door naar de Jacobskerk in de Parkstraat. Deze St. Jacobus de Meerdere kerk is gebouwd in de jaren 1875-1878 naar het ontwerp van de grote bouwmeester uit de periode van de neogotiek, P.J.H. Cuypers.
In deze kerk bekijk ik de diverse beelden van Sint Jacobus. In de kerk bekijk ik de Jacobus-beelden. Een van die beelden staat vandaag, mischien als opmaat naar de aanstaande Jacobsdag, in de bloemen.
Eenmaal uit de kerk moeten mijn ogen weer wennen aan het licht. Met mijn zonnebril op loop ik via steegjes, door de Franse tuin van de Raad van State en langs het paleis Noordeinde naar voor publiek toegankelijke paleistuin.
Labyrint in de paleistuin
In de paleistuin pauzeer ik bij het in het gras aangebrachte labyrint, een passende plek tijdens deze pelgrimswandeling.
‘Een labyrint is een doorlopende slingerende pelgrimsweg die je naar je kern brengt. Onderweg kun je niet verdwalen, want je hoeft geen keuzes te maken zoals in een doolhof. Er zijn onderweg geen andere keuzes te maken, waardoor jouw aandacht naar binnen gericht kan zijn. Het draaien en keren geven je steeds een nieuw perspectief op de weg. Soms lijkt het alsof je weer terug loopt, ver van de kern afdraait om dan opeens in het midden uit te komen.
De fysieke beweging naar het hart van het labyrint wordt weerspiegeld door de beweging die we met onze aandacht naar ons eigen centrum maken. Op de terugweg lopen we dezelfde weg terug en toch…is alles anders.’ (bron: shodo.nl).
Het labyrint in de tuin van paleis Noordeinde is geplaatst op initiatief van Marion Kuiperi . Het labyrint is open van zonsopgang tot zonsondergang, je bent welkom om hier je eigen (pelgrims-)weg naar binnen en naar buiten te lopen.
Stad van de vrede
Den Haag is behalve pelgrimsstad ook de stad van vrede. Een thema dat wat mij betreft dichtbij pelgrimeren staat.
Het Vredepaleis, de volgende plek die ik heb opgenomen in deze pelgrimswandeling, is een belangrijk internationaal symbool. Het vredepaleis is in 1913 gebouwd uit een diep en internationaal gedeeld verlangen naar vrede. Op vrijwel elk moment van de dag en op elke dag van het jaar tref je hier bezoekers uit alle delen van de wereld.
De eeuwige vredesvlam met daaromheen stenen en grond uit (bijna) alle landen van de wereld brandt hier dag en nacht.
Mijmeren in het Scheveningse bos
Vol met indrukken loop ik verder door het Scheveningse bos. Bomen en schaduw omringen mij hier. Een mooie omgeving om mijn gedachten te laten varen.
Rozengeur
Via het Westbroekpark loop ik het Rosarium in. De geur van de vele, vele bloeiende rozen is zoet en fris. Het is een genoegen om hier tussen de, deels in passende kleuren geklede, mensen en bloemen rond te kunnen lopen.
Vanaf het Rosatium is het toeristisch centrum van Scheveningen nog maar een kilometer lopen.
Dit toeristische centrum van Scheveningen kan erg druk zijn. Vandaag, een zonnige zondag in de vakantie-periode, is de drukte zichtbaar, voelbaar en hoorbaar.
Stilte in de Lourdes-kapel
Mooi om in die drukte de stilte van de vlakbij de boulevard gelegen Lourdes-grot te ‘horen’. Deze grot is verkleinde maar nauwkeurige kopie (schaal 1:13) van de grot in Massabielle bij Lourdes, waar in 1858 de verschijning van Maria aan Bernadette Soubirous plaatsvond. Onder het beeld van Onze Lieve Vrouw van Lourdes is een stukje gesteente van de grot in Lourdes ingemetseld.
Finisterre bereikt
In alle rust loop ik tot slot naar het Finisterre, het einde van de wereld, van Den Haag. Op de grens van het land en van de zee hoor ik de golven, ruik ik de zonnenbrandcreme en zie ik kleine en grote badgasten zich verwonderen over deze grens tussen land en water.
Met de wind in mijn haren en met de zon op mijn gezicht neem ik met het zicht op zee afscheid van een ontspannen dagje lopen door mijn geliefde pelgrimsstad Den Haag.
Zin om mee te lopen?
Heb je zin om deze wandeling (ongeveer 15 km) een keer met mij mee te lopen? Hier vind je de eerstvolgende datum waarvoor je je aan kunt melden.
