Meerdaagse pelgrimswandeling, 

Dag 1, 20 mei 2021 Rondwandeling Groningen

De reis erheen is pittig, lange files rond Amsterdam, dichte mist in de Flevopolder.
Des te fijner de aankomst in het zonnige en relatieve rustige noorden. De stadswandeling door Groningen is de start van een vijfdaagse pelgrimsreis door deze omgeving.
Altijd een beetje spannend. ‘Hoe zal het zijn? Wie zijn de reisgenoten?’

In twee groepjes ontvang ik de deelnemers bij het station, onder het toeziend oog van (het peerd van) Ome Loeks. 

Elk groepje gaat gewapend met de routebeschrijving en enige achtergrondinfo zelfstandig op stap. 

De terrassen rondom de Grote Markt zitten vol studenten. De schepen op het Hoge der A geven een gevoel van vrijheid en van het een zijn met de elementen. In het Noorderplantsoen baden de schildpadden in de zon.

In de Sint Jozefkathedraal oefent een tiener haar zangkunsten. We zijn er stil van, zij wordt een hele grote.

Via kruip-door-sluip-door-steegjes lopen wij door het uitgangsgebied. De pakhuizen staan er in het daglihcht  kleuurijk bij.

De aankomst op dag 1

Het etappedrankje drinken op het verwarmde terras in Pieterburen. Het ijs blijkt gebroken, de ontspanning is zichtbaar en voelbaar. Als wij inchecken bij ons thuis voor de komende dagen is de lange heenreis allang weer vergeten.
Wij hebben er zin in. Zin in de voor ons liggende wandelreis door het hoge noorden.

Dag 2: 21 mei 2021 Jacobspad: Uithuizen – Wirdum

‘Elk weer is pelgrimsweer’
Bepakt met lunch, water, zitmatje en regenkleding gaan wij vanaf het startpunt van het Jacobspad in Uithuizen op pad . De zonnebrandcreme hebben wij thuis kunnen laten…, de weersvoorspelling maakte die keus eenvoudig.😉 
Deze etappe starten wij bij het beginpunt van deze Jacobsroute, de Jacobskerk in Uithuizen.

 

In de tuin van deze kerk staat een beeld dat verwijst naar Santiago de Compostella. 
De tekst is inspirerend:
‘Pelgrim
Je verlangen is groot
Je weg is lang
Je bent gedragen
Je bent geborgen.
Vraag’  

Het is hier dat wij onze eerste stempel vinden… Het is hier dat de zon ons onverwacht uitzwaaid.

De eerste etappe van het Jacobspad verbindt mooie Groningse dorpjes met dito kerken met elkaar. Wij lopen door Zeerijp, Eenum en Oldenzijl. Nergens horeca, overal een open kerk met warmte, een toilet, een stempel en soms zelfs koffie en thee. Onderweg de geuren van de volop bloeiende daslook, het lijkt wel een sneeuwtapijt.

Het landschap geeft de ruimte voor open gesprekken. Ontroerende gesprekken over het leven. Ook de stilte in de gesprekken verbind ons met elkaar en met de omgeving.

Bij een zorgboerderij vinden wij een rustpunt. Warm worden wij ontvangen met koffie en een warme wafel. Mooi om de zorrgzame hartelijkheid te ervaren, het voelt hier fijn wij kunnen het ons voorstellen dat de 6 bewoners zich hier veilig en gezien voelen, net als wij.

De Groningse vlag bij de kerk van Oldenzijl wappert in de wind. 

En in de kerk van Zeerijp ligt de stempel klaar.

Bij ons eindpunt in Wirdum is het even wachten op de taxi’s. Geen probleem, het laatste brood kan hier worden gegeten, de laatste stempel van de dag wordt hier gezet. Het einde van de eerste etappe van deze Jacobsweg. Het begin van een nieuwe route naar Santiago?

Dag 3: 22 mei Jacobspad Wirdum – Ten Boer

‘Emo’s reis’

Door dorpjes met namen als Garrelsweer, Wittewierum en Woltersum vervolgen wij vandaag in een goede cadans de pelgrimsroute. Ook in Loppersum is de aarde vandaag rustig…

De kern van elk van deze dorpen wordt gevormd door een wierde met daarop een oud-Groningse kerk. De deur van de kerken is open. Een toilet, koffie en een stempel wachten op ons bezoek. Deze kerken vormen de pleisterplaatsen op onze weg.

Zo ook in Wittewierum. Rond 1350 stond hier een klooster. Ruim 1000 broeders werkten en leefden hier met hun hoofd in de wolken en met de voeten in de Groninger klei. De kapel herinnert aan die tijd.

In dit klooster was abt Emo de ‘leider’. Wegens een conflct met de biscchop liep jij vanaf hier naar Rome. Het boek ”de reis van abt Emo’ vertelt het verhaal. Zijn beeld staat in de kapel.

De monnikken waren destijds gekleed in witte pijen. Het manshoge fluitekruid doet denken aan deze gedane tijden.

Over het water lopen wij verder, langs het kanaal..

en langs de typische huisjes, fel rode baksteen, opvallend laag gebouwd. 

In de wei zien wij moeder schaap die haar vanmorgen geboren lammetje koestert. De navelstreng is nog zichtbaar, de oogjes van het lammetje staan al vol leven.

Even verderop weer een kerkje. De inrichting is net als alle andere Groninger kerken sober en stijlvol. De kleuren zijn rijk.

Al rond 14 uur hebben wij het eindpunt van vandaag bereikt. Mooi om te zien hoe een deel van de groep daarna het initiatief neemt om op deze vrije middag nog een extra wandeling te maken. De waddenzee is vanaf het dorpslogement goed beloopbaar, in weer en wind zijn zij nog even een met de elementen. 

Dineren doen wij vanavond bij restaruant Waddengenot. De serre van het restaurant is goed verwarmd en windvrij. De sfeer is goed, de bediening vriendelijk en het eten heerlijk. Net na sluitingstijd verlaten wij als laatste gasten de zaak. Het is acht uur in de avond, later kan het gezien de Corona-regels in openbare gelegenheden nog niet worden.

Dag 4: Pinksteren 23 mei 2021 Schiermonnikoog

Op het dek van de boot maar Schiermonnikoog zit vanmorgen een grote verscheidenheid aan mensen. Rechts naast mij zitten een opa en oma met drie kleinkinderen. Twee banken verder een jong stel. Hij heeft zich heel optimistisch slechts gekleed in een T-shirt, zijn tattoos kleuren mooi in de zon. Schuin achter mij een stel van middelbare leeftijd. De man heeft een hele kleine aangeklede hond op zijn schoot. Op de schoot van de vrouw een grote handtas, mijn oma had er ook zo een.
Om mij heen zitten de wandelaars die mij in de afgelopen dagen zo vertrouwd zijn geworden. Op alle gezichten in hoopvolle zin af te lezen. Een dag naar Schier, een eiland van zon en wind.

Wij lopen vandaag een Groene Wissel-wandeling met de naam ‘parels van Schiermonnikoog’. 

Het strand en de duinen….

het bos …

de waddendijk en het dorp ontvouwen zich in de loop van de dag. Overal (broedende) vogels. We zien onder meer ganzen, grutto’s, kieviten, een puttertje, zwaluwen, een fazant en diverse strandlopers.

Het leven toont zich hier fris en vol muziek.

Ook op Schiermonnikoog is er een Jacobspad. Een onverwaxht moment, leuk om de groep hier op de foto te zetten. 

Mooi om te zien hoe ieder vandaag in dit nationaal park haar eigen weg loopt. Er is in de groep alle ruimte om alleen of in gezelschap te lopen, om stil te zijn of om in gesprek te gaan
Maar vooral vind ik het heel bijzonder om vandaag in de ogen van een aantal van hen de geest van Pinksteren te zien en te ervaren…….., het is er de dag voor.

Dag 5: 24 mei 2021 Ten Boer – Groningen

‘Een leuke plek om te verlaten’
Al vroeg verlaten wij de plek waar wij de afgelopen dagen zo gastvrij zijn ontvangen,het #dorpslogement van Pieterburen. Dank aan Miranda en Linda voor de goede zorgen. Wij keren terug naar de plek waar wij twee dagen geleden het Jacobspad hebben verlaten.

Onderweg ervaren wij het verschil dat tijd maakt aan den lijve. Het Groninger landschap klinkt in de vroegte van de dag anders dan wij het hebben leren kennen. Het is stil, heel stil. Slechts de vroege vogels zijn te horen.

Op de stoep van een kerk houden wij pauze.

Langzaam maar zeker zien wij de contouren van de stad aan de horizon opdoemen. Het is gaan regenen, we hebben zin in een goede aankomst. Wij hopen op een plek op een wind- en regenvrij terras op de Grote Markt. Met het zicht op de Martinitoren. 

Het is het centrum van Groningen waar wij elkaar vijf dagen geleden hebben ontmoet. Toen nog een beetje gespannen, ‘Hoe zal het zijn?’, ‘Wie zijn de reisgenoten?’.
Het is daar waar wij vanmiddag als goede bekenden afscheid nemen. Wat was het mooi, het landschap, het weer, de gesprekken, de humor.
En wat is het lekker, de cappuccino bij #dedriegezusters op de Grote Markt. Opgediend door een student die net als ik is opgegroeid in Zuidhorn. Gedronken met een groep die ik in mijn hart heb gesloten.
In het routeboekje staat bij de etappe van vandaag geschreven:
‘Wil je pelgrimeren aangenaam maken, zorg dan dat je een leuke plek hebt om te verlaten. Sluit je tocht bewust goed af.’
En dat is wat wij deden…., de cirkel is rond, wij nemen hier afscheid.
Dank je wel Karin, Petra, Marjo, Corrie, Betsy, Eugenie, Elle en Jeannette. Ik wens jullie een ‘wel thuis’.

 

Zin om ook een keer mee te lopen? Meerdaagse mogelijkheden vind je hier.

Pin It on Pinterest

Share This