Meerdaagse pelgrimswandeling

Dag 1, vrijdag 23 april 2021, Maastricht

Al 2 keer is deze reis wegens Corona uitgesteld. En ook nu kunnen wij nog niet helemaal doen wat we van plan waren. Het programma is aangepast, Aken is  voorlopig wegens de maatregelen onbereikbaar. De terrassen en horeca zijn gesloten. Kamers delen is niet aan de orde.

Zes deelnemers hebben zich door deze aanpassingen niet laten verhinderen. Precies op het afgesproken tijdstip tref ik hen in het centrum van het mooie Maastricht. Wij hebben er zin in, drie dagen met elkaar in de buitenlucht ontspannen en bewegen. 

Op het programma staat een pelgrimstocht van Maastricht naar het drielandenpunt. Wij starten vandaag met een rondwandeling door de stad.

Dat Maastricht al heel lang bewoond wordt zien wij aan deze oude stadsmuur, inmiddels is deze aan de naruur over gegeven. De muur weert zich kranig. 
Het is erg rustig in de stad. Het Vagenvuur, het steegje tussen de twee opvallende kerken aan het Vrijthof, hebben wij voor onszelf alleen. 

In dit straatje heb ik even het gevoel in Santiago te zijn, wat is dit mooi, en wat is het al lang geleden…

De Helpoort is de oudste poort van de stad. In de zon toont deze prachtig.

Na een wandeling van ongeveer 8 kilometer komen wij aan bij onze overnachtingslocatie, de Stay Okay gelegen aan de Maas. In de voortuin drinken wij een etappedrankje, net als de leden van de wielerploeg die hier de komende nacht net als wij verblijven.

 

Dag 1, Avond in Maastricht
Na het eten op de eigen kamer is het fijn om nog even een ommetje te lopen. Wij zien de zon ondergaan boven de Sint Servaas. En als het helemaal donker is zien wij de lichtjes van de stad weerspiegelt in de rimpelloze Maas. Een associatie met lichtstad Parijs komt boven. 
Dag 2, zaterdag 24 april 2021: Maastricht – Wittem

Soms tref je een dag waarvoor woorden tekort schieten. Het ontstaat, door onderweg met elkaar dit mooie landschap te ervaren.
Puur geluk
Het is niet zomaar een idee
dat ik heb opgevat
toen ik starend in de verte dacht:
ik wil eruit, op pad!
Het is hoog tijd om weer en wind
te voelen door mijn haren
en in het ritme van de pas
mijn mistig hoofd te klaren.
Met elke stap verglijdt de tijd
van nu naar net naar toen,
wat neem ik mee, wat geef ik mee,
wat zal dit met me doen?
De wereld gaat voor bij aan mij
voor ‘t overgrote stuk,
maar wat ik meemaak onderweg:
Kijk, dat is puur geluk”
(Nynke Geertsma, Stadsdichter Amersfoort 2015-2017)

 

De foto’s van de dag spreken voor zich…… 

Dag 2, het begin van de avond

Bij hotel Ín den Roden Leeuw van Limburg’ treffen wij elk een heerlijke kamer met opgemaakt bed en gedekte tafel. Het etappedrankje drinken wij in de klloostertuin. Op tijd voor de klop op de deur, het teken dat het diner klaar staat, zijn wij elk weer in onze eigen kamer.

De maaltijd word geserveerd op porseleinen borden uit Maastricht. Maar het is niet dat dat spraakmakend blijkt. Dat wat erop ligt, het voorgerecht, het hoofdgerecht….. Via de Whatsapp vliegen de foto’s heen en weer, deze ervaring moet gedeeld worden, woorden als goddelijk worden genoemd. Zelf geniet ik volop van niet in het minst de asperges. Dat is lang geleden, hier mag je mij voor wakker maken. 

Dag 2: avond

Als kers op de taart worden wij vanavond gastvrij ontvangen door de kloostergemeenschap Wittem. 
Tijdens de kringviering wordt gesproken over het belang van durven te dromen en over trouw zijn, ook aan jezelf.

Elk van ons steekt een kaars aan. Met eigen intenties, om het licht te laten branden.

Dag 3, zondag 25 april 2021: Wittem – Vaalserberg

Het uitgebreide ontbijt valt goed in de smaak en maakt ons wakker.
Met de lunchpakketten in de rugzak vervolgen wij rond 9 uur de pelgrimsroute in de richting van Duitsland.
Bij de kerk in Wahlwiller worden wij opgewacht door een gids. Hij boeit ons met uitleg over de schilderingen en de kruisweg-staties van Aad de Haas en over de rel die daarom heen heeft gespeeld. Als je hier ooit in de buurt komt, ga er dan vooral eens naar binnen.

Een paar kilometer verder, boven op een heuvel op de grens van Limburg en België ligt deze abdij. Van buiten toont de abdij zich als een trots middeleeuws kasteel.

Wij beklimmen de berg en doen voorzichtig de deur open, het gebouw oogt besloten.

Verrast word ik daarna door de binnenkant, dit had ik niet verwacht.
De architect, broeder Dom Hans van der Laan heeft hier tegenwicht gegeven aan het overvloedige Roomse leven. De abdij toont de kracht van soberheid en ruimte.

Wij komen hier juist na afloop van de zondagse hoogmis. De geur en rook van de wierook hangt nog in de kerk. Het licht in combinatie met deze wierook geeft de ruimte iets mystieks. Voor sommigen van ons voelt de ruimte ongemakkelijk. Anderen maakt het stil. Een bijzondere ervaring.

Over de heuvels lopen wij verder. De gesprekken en stilte versterken elkaar, de balans in de groep is mooi.

Al van verre is ons eindpunt zichtbaar, het is het hoogste punt in de omgeving, met op de top twee uitkijktorens en een zendmast.

Pauze houden wij in Holset, een bedevaartsplek waar horeca en kerk elkaar (en ons) versterken. 
Nu is het niet ver meer, maar wel hoog. Pasje voor pasje beklimmen wij de 322 meter hoge ‘berg’, het hoogste punt van Nederland, de plek waar de grenzen van Duistland, Belgie en Nederland elkaar raken.
Na een inspannende klim bereiken wij de top van de Vaalserberg. Op het drielandenpunt nemen wij onder het genot van een drankje goed gestemd afscheid van een pracht-weekend en van elkaar.
Tot ziens Wilma, Irene, Marjo, Wouter, Kim en Norbert. Dank voor de humor, de stilte, de gesprekken, het vertrouwen en voor je gezelschap

Zin om ook een keer mee te lopen? De geplande meerdaagse wandelingen vind je hier.

Pin It on Pinterest

Share This