Dag 1, 24 juli 2023: Wetter, wyn en wolken
Als de groep compleet is, snijden we de taart aan. We zijn aangekomen in Sneek…
..op loopafstand van de beroemde waterpoort.
De eerste Friese meters worden hier gelopen.
De Friese taal lijkt geschreven voor dit landschap.
In het museum is ook aandacht voor de Elfstedentocht. De tocht der tochten, meerdere heb ik er vanaf de kant bekeken.
Dezer dagen lijkt die niet te komen 
Op de camping is er intussen hard gewerkt aan een heerlijke maaltijd. Vanuit de foodtruck heeft Kim (Pippinfoods) een heerlijke maaltijd in elkaar getoverd.
Bij ons thuis voor de komende dagen, wordt de avond tijdens de nadere kennismaking wonderwel opgesierd door een prachtige regenboog. Een mooie omlijsting van een veelbelovende en ontspannen eerste dag.
Dag 2, 22 juli 2023, In de Friese atmosfeer (Aether, Gaastmeer – Oudega – Blauhus, 17 km)
De etappe is op alle vlakken afwisselend en inspirerend. We lopen langs een aantal meren, kerkenpaden, …De plaatjes spreken voor zich.
In Oudega pauzeren wij op een terras aan het water. In de volle zon en met prachtig uitzicht.
We volgen onderweg de bij de route horende knooppunten. Her en der zien wij ook de plaatjes van het Odulphuspad. Het bevestigd dat wij op de goede weg zitten.
Wat niet te zien is, is een klooster dat hier ooit stond. De Gregoriaanse muziek is tussen het wuiven van het riet voor ons nog 4 minuten hoorbaar.
De naam van de etappe die we vandaag lopen is heel toepasselijk Aether wat zoveel betekent als altmosfeer.
Het eindpunt vnn vandaag is het dorpje Blauhus. Bij Café De Freonskip (Vriendschap) drinken wij ons eerste etappedrankje van deze reis. In gedachten horen wij de Blauwhuster kapel hier oefenen, dat deden zij vele jaren.
Wiebelend worden de eerste slagen gevaren.
Rondjes worden gedraaid, het riet wordt van zeer dichtbij bekeken. De stilte van het kabbelende water.
En wat is het bijzonder om het Friese land vanaf het water te ervaren. Een heel ander perspectief op de omgeving.
Onwennig, Leuk.
Misschien komt er ooit een Camino st. Odulphus voor kano-vaarders? Tja, waarom niet? Om te pelgrimeren hoef je niet per se te lopen.
Dag 3: Vroeg uit de veren..
Sommigen van ons hebben een voor mij ongebrijpelijk” ritme. Elke dat staan ze voor 6 uur op. Genoeg geslapen, klaar voor een nieuwe dag. Vandaag gebruiken zij om de zon boven het water te zien opgaan. Met de open kano verkennen zij het ochtendgloren.
Dag 3: 26 juli 2023: Daar zit muziek in (Vitus, Blauhus- Sneek- Loënga, ong. 20 km)
Bij de Vituskerk in Blauhus warmt de groep zich met rek-en strek-oefeningen op. We hebben er zin in, in de etappe die genoemd is naar de beschermheilige van de zangers.
Even later gaan de regenkleren aan.
De regen stroomt bij vlagen over ons heen. Uit volle borst zingen we over dansen in de regen en over de zon die komt.
Soepel en opnieuw met vereende krachten worden ook andere hindernissen genomen.
En altijd met uitzicht op een kerk.
Warme koffie en thee staan voor ons klaar bij het Wapen van IJlst. Aan het plafond hangen honderden paren schaatsen. Aan de muren foto’s van Elfstedentocht-helden.
In de middag blijft het vrijwel droog. Het licht is prachtig, de route biedt afwisseling, de kleren zijn sneldrogend.
Drs. P zong ooit over een Cafe in Sneek. Wij proosten daar met ‘bier en ballen’ in Cafe het Ouwe Vat.
-een zonnige avond met mooie gesprekken
– Natte schoenen die langzaam drogen
Met als afsluiting een zonsondergang om door een ringetje te halen.
Dag 4: 27 juli 2023: Liquid sunshine (Refter, Sneek – Mantgum, ong. 17 km)
De regencapes gaan aan en uit,het miezert of is droog.
Niet alle boeren blijken blij met het Odulphuspad. In de buurt van Tjerkebuorren, versperren schrikdraden ons pad. Met vereende krachten vinden wij onze (eigen) weg.
Leuk de ontmoeting met de serveerster van het café Boazumer Mjitte. Zij vertelt over het leven in deze dunbevolkte omgeving. Over de biljartavonden, de Sneekweek en over het belang van kleine scholen.
In het café is nog veel meer wijsheid te vinden.
Van de kerk in Tjerkebuorren is alleen de toren over. Het staat op een terp, het omliggende dorp is onder een overstroming lang geleden verdwenen. Het verhaal is hier nog steeds voelbaar.
Bij Theetuin De Linde maak ik kennis met het hier gebrouwen Tjerkebier. Gaan we voor een ‘alderling’ of toch voor een ‘lichte preek’?
Hoe dan ook. de opbrengst van het bier is bestemd voor een mienskipmissie: voor het in stand houden en heropbouwen van bakens in het landschap. We nemen als echte dissipelen een paar van deze mee naar huis.
En dan is het tijd voor een laatste stempel…
……..mooie afscheidswoorden, zowel Ingmar als ik worden daardoor geraakt.
De aankomst bij het station van Mantgum lijkt mede door het aanwezige ontvangstcomité op de Via Gladiola. Met bloemen en een vette smile sluiten we de wandelreis af.
Zin om ook een keer mee te lopen? Meerdaagse mogelijkheden vind je hier.
Meer lezen over het Odulhuspad? Klik dan op deze link.
